Wim, Rogier en Annie
van Extra
Door Lilian Ducelle
drukt en hij kreeg warempel ook nog
(éénmalig) een bedrag aan geld. Ik noem
het bedrag maar niet eens, in die tijd was
het misschien veel, nu zou een illustrator
er nog geen staart van een muis voor
hebben willen tekenen!
Amsterdam, 1958
Tot na middernacht hoorde ik hem
naar de keuken gaan om zijn pen
selen af te spoelen en schoon
water in het potje doen. Pas als de
felle lichtstreep onder de deur van
zijn kamertje verdween, wist ik dat
Rogier naar bed was. Hij zwoegde
aan zijn eindexamen werk dat hij
na dit weekend moest inleveren.
Als hij 's morgens naar de kunst
academie reed, deed hij zijn deur
op slot - wat hij anders nooit deed -
uit vrees dat zijn achtjarige broertje
en vijfjarig zusje aan de tekeningen
zouden zitten. Ze lagen op zijn bed uit
gespreid, prachtige, kleurige prenten,
de plakkaatverf nog niet goed droog.
Rogiers opgave was: een origineel,
geïllustreerd verhaal in boekvorm voor
kleuters vanaf vier jaar. Belangrijkste
waren de illustraties natuurlijk, want
Rogier wilde illustrator/reclametekenaar
worden. Hij werkte in omgekeerde volgor
de, zette de hoofdpunten van zijn vertel
ling op een blaadje en stortte zich daarna
op de illustraties. Toen hij daarmee klaar
was leende hij mijn schrijfmachine en ik
hoor nog zijn hortende en stotende tikken
waarmee hij de tekst op papier zette.
Pa Tjalie kwam dat weekeinde thuis van
Den Haag, waar hij als een bezetene dag
en nacht in de weer was zijn tijdschrift
Tong-Tong in leven te houden.
Hij bekeek Rogiers tekeningen en zei:
'Very good, son!' en toen hij de tekst las:
'Je moet de zinnen korter maken, de
woorden eenvoudiger'. En hij schrapte en
veranderde en Rogier typte zijn verhaal
over.
Rogier slaagde met vlag en wimpel, dol
gelukkig. Nog blijer toen hij niet lang
W/>n is weg, is een Gouden Boekje (nr. 35) over
Wim die op zijn verjaardag een fiets krijgt en de
wijde wereld infietst, zonder dat z'n ouders het
weten. Annie M.G. vertaalde samen met Han
G. Hoekstra een groot aantal van oorsprong
Amerikaanse Gouden Boekjes, zoals Pietepaf
het Circushond
je, De Brand
weermannetjes
en Som de
brandweerkat.
Wim is weg is
eenuitzonde-
Wim is weg,
1959
Rogier Boon
Uit: NRC Handelsblad 26 mei 1995
daarna hoorde dat zijn werkstuk zo goed
bevonden was dat de directeur voorstel
de het aan te bieden aan De Bezige Bij.
Die gaf de serie Gouden Boekjes uit en
Rogiers Wim is weg (het verhaal van het
jongetje dat een fietsje op zijn verjaar
dag kreeg, en er de wijde stad mee
introk, zoekraakte, enz. enz.) kon een
mooi Gouden Boekje worden! Maar...wie
kende nu Rogier Boon? Een jonge, onbe
kende, net afgestudeerde student temid
den van die reeks bekende kinderboe
kenschrijfsters en -schrijvers, daar moest
wat op gevonden worden, iets dat
commercieel beter uit zou pakken. De uit
gever kwam op een lumineus idee, een
gouden idee! Annie M.G. Schmidt maakte
in die tijd net furore met haar Jip en
Janneke, haar kinderversjes en haar De
familie Doorsnee voor de televisie. Ge
vraagd of haar naam gebruikt mocht wor
den. Dat mocht.
Wat wist Rogier in die tijd van rechten en
aanspraak, erger nog, wat gèf hij erom?
Hij was geslaagd, zijn boekje was ge-
Rogier dook met zijn Pa in het werk voor
Tong-Tong, voor de Pasar Malam en voor
al die andere projecten die Tjalie Robin
son op zijn programma had. Werken, pie
keren, werken met amper startkapitaal,
zonder salaris, alleen met een tomeloze
energie en gedrevenheid om wat te
méken. Wie dacht er nou aan dat
Gouden Boekje, aan Wim is weg, aan
Annie M.G. Schmidt?
Intussen was Wim niet weg.
Tienduizenden kinderen lazen zijn ver
haal, tienduizenden hoorden het voorle
zen. 36 Jaar na de verschijning fietst Wim
nog steeds door Amsterdam, het boekje
bestaat nog steeds en nu Annie M.G.
overleden is zal het beslist nog vele
malen worden herdrukt. Want zij schreef
het immers?
Ik geloof dat ik de enige ben geweest die
zich afvroeg of dit bedrog - want dat was
het toch? - zomaar kon. Had Annie M.G.
Schmidt als beroemd en geliefd auteur
niet om ethische redenen moeten weige
ren haar naam te laten gebruiken. Of te
verkopen?
'Ach, ze doen wel raardere dingen in de
uitgeverij', zei Tjalie, 'laat maar gaan'. Hij
en Rogier waren zo makkelijk in die din
gen.
Wim is weg,
Rogier is weg,
Tjalie is weg,
en Annie is weg.
Ik vond dat ik toch het 'foutje' moest her
stellen. Bedankt.
23
