moessQn VERBODEN VOOR HONDEN EN INLANDERS BIJ DE VOORPLAAT Landschap op West-Java (R.L. Mellema) Verboden voor honden en inlanders is de titel van een onlangs verschenen boek vol herinneringen van Indonesiërs aan de koloniale tijd. Over de titel, die ver wijst naar een bord dat zou hebben gehangen bij de ingang van het zwembad Tjikini in Batavia en bij het zwembad in Fort de Koek, is veel te doen. Want het bestaan van een dergelijk verbod is omstreden. Het is nog steeds de vraag of dit bord wel heeft bestaan. Er zijn men sen die zich herinneren het gezien te hebben, maar er zijn er ook die zich herinneren dat het er niet hing. Kortom, de meningen zijn verdeeld. Tastbare bewijzen zijn in ieder geval niet voor handen; er is bijvoorbeeld geen enkele foto bewaard gebleven waar de tekst op staat. Een Leidse wetenschapper, op bezoek in Jakarta in de jaren vijftig, heeft een zak met geld beloofd aan degene die hem tastbare bewijzen van het bestaan ervan kon overleggen. Dit aanbod - naar verluidt geldt het nog steeds - heeft echter niets opgeleverd. Dat totaal ontbreken van elk spoortje van tastbaar bewijs is vreemd. Je zou toch denken dat er iemand geweest moet zijn die er, al was het maar per ongeluk of omdat hij of zij er brood in zag, een foto van heeft gemaakt. Een verbaasde toerist bijvoorbeeld of nog beter: iemand die zich tegen het koloniale gezag verzette. Want was ik een Indonesiër, dan zou ik het bordje in de Japanse tijd van de muur heb ben gehaald en als trofee mee naar huis hebben genomen! Maar is het ook niet zo dat de bewijslast bij degene ligt die met de stelling komt, in plaats van andersom? Stel dat het bord echt nooit bestaan heeft, hoe moetje dat dan bewijzen? Hoe kan je bewijzen dat iets er niet is geweest? Dat is niet zo gemakkelijk. Stel, je gelooft niet (meer) in kabouters en iemand vraagt je te bewijzen dat kabouters niet bestaan. Tja, dan sta je mooi met je mond vol tanden. Of het verbod nu bestaan heeft of niet, het geeft aan - voor wie het nog niet wist - dat er duidelijke verschillen waren tussen volbloed Nederlanders, Indische Nederlanders en Indonesiërs. Rangen en standen geba seerd op een raciale indeling zijn nu eenmaal eigen aan een koloniaal systeem. Opvallend is dat de geïnter viewden in het boek Verboden voor honden en inlanders in hun terugblik na zoveel jaar mild en genuanceerd oor delen over de koloniale tijd. Dat maakt het boek zeker de moeite van het lezen waard. Al zou je dat niet vermoeden met zo'n titel. Mark Loderichs Lieve lezers, hartelijk dank voor alle bloemen, kaarten en felicita ties die we mochten ontvangen bij het bereiken van de veertigste jaargang van Moesson. Met uw steun poekoelen wij teroes. Op naar de vijftigste jaargang! Directie Tjalie Robinson BV. lft?3Q[ï)H)(]Q ÏÏQQÜÏS (tel./fax 04102-25688) Lid S.G.R. Molenberg 115386 DA Geffen organiseert individuele reizen naar SINGAPORE en INDONESIË. Vliegtickets - verhuur van minibus (4 tot 6 personen) - middenklasse hotels. Overwinteren: vliegreis in Singapore: 4 weken delux chalet in Indonesië 30 dagen auto met chauffeur, op basis van 4 personen 4050,- p.p. bij vertrek in jan., feb. of maart 1996 of 59 dagen auto (excl. benzine) met chauffeur in Indonesië retour met Singapore Airlines voor 3000,- p.p. op basis van 4 personenof verblijf maximaal 59 dagen bijvoorbeeld op Java of Bali (prijs variërend per hotel). BALI Thuis bij Diwangkara Hotel en Bungalows a/h. rustige strand van Sanur. Comfortabel en familiair 56 dagen 2 pers. l/o - f 2.876,00. Inl. 08364 - 7330 Fax Bali 0361 - 288894 2 SCR

Moesson Digitaal Tijdschriftenarchief

Moesson | 1995 | | pagina 2