Gemengde gevoelens
Setiakawan Geldleningen.
Door Riny Boeijen
Let opl
De geldleningen voor ambtenaren, gepensioneerden en particulieren. Ook
2e hypotheken. Afl. v a. 24 mnd. Tot uw 71ste jaar kunt u een lening aan
vragen. Kwijtschelding bij overlijden. Uiteraard wilt u meer weten!
Bel 013 - 535 0105 078 - 618 0866
Setiakawan sinds 1968. Dagelijks van 9.00 tot 23.00 uur
MEREL - MOORT(D)JE
Ik weet niet hoe het U vergaat, maar als ik in het voorjaar een
merel-echtpaar overuren zie maken om hun pas uitgekomen
kroost in de eerste levensbehoefte te voorzien, overvalt mij een
gevoel van tederheid. Tederheid en medeleven.
De ouderlijke keuze van de levensmiddelen is volledig afge
stemd op de leeftijd van het kroost. Zo zal in de beginfase vader
of moeder afwisselend worden betrapt op een snavel gevuld
met kleine wormpjes, larven en insecten.
Naarmate het groeiproces echter vordert, worden steeds grote
re, langwerpige biefstukken aan het gazon onttrokken, mond
dood gemaakt en vervolgens naar huis gevlogen. Daar wachten
drie tot vier donzige bolletjes die bij aankomst van de ouder
hun, naar verhouding groot uitgevallen, bek opentrekken en met
een oorverdovend gepiep proberen de behoefte aan een ruime
re portie te onderstrepen.
Dit ritueel herhaalt zich dagenlang, niet gehinderd door weers
omstandigheden, zon- en/of feestdagen, ouderlijke twisten of
ongesteldheden in welke vorm dan ook. Van het ontluiken van
de dageraad tot het doven van het avondrood.
Deze tomeloze verzorgingsijver wekt bij mij een hulpverlenende
dadendrang op, aangewakkerd door een groeiend schuldge
voel.
Terwijl ik, genietend van de tere voorjaarszon, mijn koffie naar
binnenslurp, zijn zij reeds urenlang bezig elke vierkante centi
meter van het grondoppervlak te inspecteren. Ze maken zoveel
vlieguren dat elke zichzelf respecterende piloot
schaamtevol een gedeelte van zijn salaris zou inleveren, in
plaats van meer te eisen.
Om mijn innerlijke onrust enigzins weg te nemen, verzamel ik
bruinbrood en kaaskorstjes. Zorgvuldig in kleine blokjes gesne
den, deponeer ik de hulpgoederen in een speciaal daarvoor
aangeschafte schaal om vervolgens het al ras gestarte voedsel
konvooi vergenoegd gade te slaan. Het is tegen de regels der
natuur, maar ik kan het niet laten.
Enkele weken geleden raakte mijn gevoelige snaar echter danig
ontstemd, toen ik 's morgens werd opgeschrikt door de kreten
van een in doodsnood verkerende ouder/verzorger.
Een bezorgde blik naar buiten leverde een geniepig
wegsluipende moordenaar op die luistert naar de naam Moortje.
De kat van de overburen.
Vader merel zat nahijgend op een tak zijn staart te bekijken die
in losse onderdelen naast de stenen schaal lag. Zijn zwarte pak
vertoonde enkele winkelhaken en zijn linkerpoot bleek niet meer
in staat het vege vogellijf te dragen. Maar goed, hij leefde geluk
kig nog.
Moortje hoorde op veilige afstand mijn verwensingen aan en
grijnsde minachtend. Dit betekende oorlog!
Koortsachtig dacht ik na hoe deze vijand daadkrachtig te bestrij
den, tot mijn krijgersoog op een V-vormige tak viel.
Het was weliswaar dertig jaar geleden dat ik een dergelijk
wapen gebruikt had, maar toch. Geluidloos, milieuvriendelijk en
effectief.
Terwijl mijn vrouw zich afvroeg waarom ik in deze tijd van het
jaar aan het snoeien sloeg, was ik al bezig een oude binnen
band op maat te snijden. Twee ijzerdraadjes om de uiteinden te
bevestigen en klaar was Kees.
'Wat ga jij nou doen?' vroeg de krijgsvrouw verbaasd. 'Een
katapult?'
'Ja' antwoordde ik, 'om de kater van de buren voor zijn... te
schieten. Hij heeft onze merel te grazen genomen.'
Ik wees naar het verkreukelde slachtoffer dat als een aange
slagen bokser in de neutrale hoek stond te wachten om te wor
den uitgeteld.
Inmiddels liet moeder merel haar man links liggen en laadde
onverdroten haar winkelmandje vol met bruinbrood en kaas. De
dramatiek van dit tijdelijke eenoudergezin was voor mijn vrouw
aanleiding de voorraad hulpgoederen op een nog hoger peil te
brengen. Mij volstond slechts het wachten. De katapult in de
aanslag en een handvol kiezelstenen naast me.
Twee dagen heeft het geduurd voor een waarschuwend tjilpen
mij opmerkzaam maakte op de aanwezigheid van de vijand.
Ik pakte mijn katapult en deed behoedzaam de keukendeur
open. We keken elkaar recht in de ogen. Ik mikte langzaam en
schoot. Mis. Moortje bleef me brutaal aanstaren zonder ook
maar een poot te verzetten.
Ik mikte opnieuw. Weer mis. Of toch niet
Mijn projectiel trof de twee meter verderop staande aarden kruik
van tante Merel (ik kan er ook niets aan doen, dat mens heet
nou eenmaal zo) vol in het hart. De kruik stortte klaterend in
elkaar, hetgeen de vijand zo deed schrikken dat hij met één
grote sprong het tuinhek overvloog om zich vervolgens pijlsnel
uit de voeten te maken.
Ik heb hem sindsdien nooit meer teruggezien.
De weken daarna trachtte vader merel op één poot hinkend
opnieuw een bijdrage te leveren aan de opvoeding van zijn kin
deren. De zonen en dochters hadden inmiddels het ouderlijke
nest verlaten en liepen enthousiast achter hun ouders aan.
Piepend, zenuwachtig klappend met hun onvolgroeide vleugels,
de bekjes wijd opengesperd.
Sinds gisteren is aan dit prille familiegeluk echter een abrupt
einde gekomen. Wroetend in de borders op zoek naar onkruid,
stuitte ik opeens op het ontzielde lichaam van vader merel. Hij
lag op zijn zij, de pootjes in een kramp vertrokken.
Samen met mijn vrouw heb ik heb ik hem de laatste eer bewe
zen en begraven aan de voet van onze zilverspar.
Liever geen bezoek en geen bloemen. O
De enige echte Indische saucijzen van
H. v. Olphen zijn op de Haverkamp
(Mariahoeve) alleen verkrijgbaar bij de
GROENTEMAN
H. VAN OLPHEN.
Tevens BABAT - PAROE - LIMPA en
OETAK
Tel. 070 - 383 96 99
22
