BRIEVEN
OVER...
De inhoud van ingezonden brieven
valt buiten de verantwoordelijkheid
van de redactie.
Zuid-Smeroe weg
Marine redde Westerling
Veertig jaar Moesson
Het artikel 'Herinneringen aan Arie van
Bodegraven, architect BOW' in Moesson
van 15 april 1995 heeft mij bijzonder
getroffen. Studenten aan de Technische
Hoogeschool te Bandoeng - toen nog
alleen civiel - gingen ieder jaar een week
op verre excursie. Deze excursies golden
voor studenten, die geslaagd waren voor
hun propaedeuse, dus na het tweede
jaar.
In juni of juli 1941 ging de excursie naar
Soerabaja waar objecten werden
bezocht. Er werden o.a. bezoeken ge
bracht aan de fabriek van Dralle en de
Heineken bierbrouwerij, waaraan ik nog
prettige herinneringen en leuke foto's
bewaar.
Het verre object betrof de beroemde
Zuid-Smeroe weg. Behalve dat de weg
een mooi stukje civiele techniek betrof -
en nog betreft - was het magnifieke
gezicht van een grote brug 'op één poot'
in de bocht van de weg, een waar genot
voor civiele technici.
mogen zien maakte onze familiegroep
een tocht van Surabaya via Pasuruan en
Lumajan naar de Zuid-Smeru weg. Toen
wij op deze weg aankwamen kreeg ieder
een het verzoek uit te kijken naar 'een
brug op één poot in een bocht van de
weg'. En jawel, wij zagen hem er weer
prachtig bij liggen en gingen er blij over
heen. Natuurlijk werd er gestopt om
foto's en dia's te maken en de brug op
film vast te leggen. Niet alleen de weg,
maar vooral de brug is voor een ieder
een genoegen om te zien. ledereen die
een tocht maakt in het Malangse kan ik
aanraden om de Zuid-Smeru weg te
nemen.
Brug in de Zuid-Smeroe weg, juni 1941
De herinnering aan deze brug was bui
tengewoon zodat ik die graag nog eens
wilde zien. In 1986 bracht ik voor het
eerst weer een bezoek aan Surabaya
waar ik van 1924 tot 1940 heb gewoond
en alwaar ik in 1938 mijn eindexamen
HBS-B haalde.
In de hoop deze mooie brug terug te
Ir H.W.H. Weeda, Egmond aan de Hoef
Na de souvereiniteitsoverdracht leidde
Westerling als burger de APRA-opstand
tegen de RIS-regering van Soekarno. De
aanval op Bandung lukte, maar de aan
val op Batavia mislukte aangezien door
enkele Nederlandse officieren geen
medewerking werd verleend.
Westerling moest onderduiken omdat de
Indonesische regering hem gevangen
wilde nemen. Hij verborg zich in de bijge
bouwen van het huis van luitenant-gene
raal D.C. Buurman van Vreeden, die zelf
niet wist wat er zich in de bijgebouwen
afspeelde.
Uit een brief uit het archief van de Hoge
Commissaris (in bezit bij Pim Colson)
blijkt, dat de marine een Catalina-vlieg-
boot ter beschikking had gesteld om
Westerling te laten ontvluchten (zo lijkt
het). Maar het is niet uitgesloten dat de
Nederlandse regering hem kwijt wilde,
want als gevangene van de Indonesische
regering had hij met zijn kennis van
zaken de Nederlandse regering het moei
lijk kunnen maken! Wie het weet mag het
zeggen.
Theo Kappers, Amstelveen
Mede namens mijn moeder en mijn
Indonesische huisgenoot wil ik u van
harte feliciteren met de veertigste jaar
gang van uw/ons blad Moesson. Mijn
moeder is al vele jaren abonnee en wij
allen lezen het elke keer weer met heel
veel plezier. Naar mijn mening is
Moesson altijd een bruggehoofd geweest
tussen ons Indische Nederlanders (ik ben
van de tweede generatie), het voormalige
Nederlands-lndië en zeker niet in de laat
ste plaats het huidige Indonesië! Want
ook mijn Indonesische huisgenoot, die
pas in 1965 werd geboren leest het met
veel aandacht. Hoewel ik in Surabaya
geboren ben, ben ik volledig in Neder
land groot gebracht. In de jaren vijftig
woonden wij in Amsterdam en sinds
1961 in Almelo. Uiteraard hoorde ik als
kind de vele verhalen uit het oude Indië
die werden verteld door mijn moeder,
mijn oma en de vele andere familieleden,
waarvan vrijwel iedereen nu helaas niet
meer leeft. Wat dat betreft is mijn moeder
een soort laatste der Mohikanen.
Zo rond mijn zevenenveertigste levens
jaar begon het bij mij te kriebelen, ik
moest en zou terug naar mijn moeder
land en dat geschiedde dus in 1993 dan
ook voor de eerste keer. U kunt het gelo
ven of niet, maar lopende over de desa's
en door de kampongs, maar ook door de
natuur heb ik verschillende malen echt
gehuild. Want de geluiden die ik hoorde,
de warmte, de natuur die ik zag en ook
de overblijfselen uit tempo doeloe, het
was precies nog steeds zo, zoals mijn
moeder en de anderen mij als kind al
hadden verteld. Mijn eerste terugreis was
dan ook erg emotioneel voor mij, hoewel
ik toch 'maar' behoorde tot de tweede
generatie!
In Nederland - zeker tijdens de winter -
heb ik een gigantische heimwee naar
'mijn' land. Moesson is dan één van de
dingen in mijn leven die troost biedt.
Want het schrijft over 'ons' Indië en over
Indonesië.
Maar voor de toekomst heb ik de plannen
al klaar liggen. Als ik pakweg over zo'n
tien jaar gepensioneerd word, dan heb ik
plannen om te gaan wonen in 'ons' land.
Ergens lekker in de bergen op 700 meter
hoogte bijvoorbeeld. Misschien wel
ergens in de omgeving van Cisaruwa of
Bandung. Bijvoorbeeld een guesthouse
opzetten o.a. voor lezers van Moesson.
Brug in de Zuid-Smeru weg, mei 1986
4
