Meditations
from I
^Florida^l
Atlanta 1996
O
'Sjoel, geebt mich Die Woche', vroeg
Opa Martin mij op een middag. Mijn
vader had me gezegd dat Opa dat week
blad mocht lenen wanneer hij maar wou,
dus rende ik ons huis in, nam het uit de
leestrommel en rende ermee terug naar
Opa Martin. 'Danke', zei Opa. De ouwe
heer Martin, zoals mijn ouders hem
noemden, was een gepensioneerde
KNIL-soldaat die in een eenvoudig huisje
naast het onze woonde met zijn
Javaanse vrouw.
Hij was een Duitser die in Indië zijn for
tuin kwam zoeken lang geleden en die
ver van Duitsland in Pakis Hadji van zijn
rust genoot. Vaak volgde ik Die Woche
Opa's huis in, hij begon dan te lezen en
Oma gaf me djadjan. Tevreden stond ik
dan achter Opa's stoel de djadjan op te
peuzelen en keek daarbij over zijn schou
der mee naar de plaatjes in het tijdschrift.
Die bewuste middag had Opa het over
de Olympische Spelen. Ik had er geen
flauw benul van en geduldig begon hij me
uit te leggen, waar het om ging en wat
een grote eer het was voor een land - en
een stad in dat land - om als gastheer
voor de Spelen te mogen optreden. Dit
jaar was het land Duitsland en de stad
was Berlijn, zei Opa. Hij was er zo heel
erg trots op. Op de plaatjes, meekijkend
over Opa's schouder, zag ik een donker
getinte man rennen, armen wijd uitge
spreid, en Opa zei: 'Dat is de snelste
man ter wereld. Zijn naam is Jesse
Owens. Hij heeft al twee gouden medail
les gewonnen.' Bukain main, dacht ik.
Jesse Owens van Amerika, de snelste
man ter wereld.
Veel later wist ik dat Hitier helemaal niet
zo blij was met Jesse's sportprestaties,
maar dat is weer een ander verhaal. Opa
Martin vond het wèl geweldig. Het jaar
was 1936 en het waren de eerste
Olympische Spelen die ik me bewust her
inner.
Honderd jaar na de eerste moderne
Olympische Spelen in 1896 in Athene,
valt de grote eer gastheer te zijn van de
laatste Spelen van onze twingste eeuw
aan Amerika, en de stad die gekozen
werd is Atlanta in de deelstaat Georgia.
Ze zijn in en om de stad heel hard aan
Jesse Owens
het werk om de honderdduizenden, die
worden verwacht uit de hele wereld te
accommoderen. Het is niet te geloven zo
ingewikkeld. Het aantal deelnemers
alleen al is 10.700, waaronder meer dan
3.700 vrouwen. Wat een verschil met de
Spelen van 1900 toen er maar 11 vrou
welijke en 1300 mannelijke deelnemers
waren.
Voor wie naar Atlanta wil komen voor de
Spelen die in juli beginnen (hartje zomer
en snikheet!) is er een transportsysteem
van trein en bus: 'Marta'. Met 'Marta' kun
je op vertoon van je toegangsbewijs, van
hier naar daar binnen de Olympische
Ring, dat gedeelte van Atlanta waar de
meeste sportevenementen plaats vinden.
De Olympische Ring heeft een lengte
van anderhalve mijl. Je kunt op het ogen
blik bijna overal in het land een 'ticket
request form' krijgen dat maar eventjes
45 pagina's telt! Je kunt tickets bestellen
voor elke denkbare sport onder de zon,
er zijn er geloof ik 35, plus de openings-
en sluitingsceremoniën. Je kunt een sei
zoenkaart krijgen voor de sport van je
keuze - deze zijn beperkt verkrijgbaar -
en om een idee te krijgen van hoe dat
gaat en hoeveel het kost, zal ik in een
notedop een paar dingen noemen. Het is
allemaal erg verbijsterend; er is zoveel te
zien.
Op een seizoenkaart kun je al de wed
strijden van een sport bijwonen. Neem
bijvoorbeeld zwemmen; er zijn in totaal
14 wedstrijden en je mag maar vier kaart
jes per persoon kopen voor - schrik niet -
2.509,- en je moet daarvoor naar het
Georgia Tech Aquatic Center binnen de
Olympische Ring. Op 20 juli beginnen de
zwemwedstrijden om 10.00 uur en eindi
gen om 12.07 uur, en voor die dag zijn
de drie prijsklassen: 80,-, 53,- en
27,- per persoon. En dan heb je nog
alleen maar zwemmen gehad! Zo maar
een los toegangsbewijs voor, zeg, de
finale schermen, kost 27,- per persoon
zegt mijn buku pienter als ik 'm goed
lees. Je kunt het dus net zo goedkoop of
net zo duur maken als je wilt, hoewel ik
me afvraag waar een gewone burger al
die poen vandaan moet halen.
Er is ook voetbal (soccer), natuurlijk.
Daarvoor is iets aparts bedacht. Er zijn
vijf verschillende gaststeden, elk met een
enorm stadion, t.w. Birmingham
(Alabama), Orlando (Florida, bekend van
de W.K. '94), Miami (Z. Florida),
Washington, D.C. en tenslotte voor de
finale het Sanford Stadion van de
University of Georgia in Athens
(Georgia). De goedkoopste kaartjes zijn
20,- per persoon en natuurlijk betaal je
meer voor de halve finales en de finale.
Voor zes wedstrijden (finales) op een sei
zoenkaart betaal je 479,-; voor losse
kaarten zijn er weer drie prijsklassen:
133,-, 80,- en 53,- per wedstrijd.
We kunnen hier zo'n toegangsbewijs
aanvraag invullen en dan maar zien wat
of je krijgt. Maar je moet wel over een
zee van tijd beschikken om dat hele boek
door te komen en je eerste, tweede en
derde voorkeur uit te kienen, waarvan de
prijzen precies gelijk moeten zijn (als je
eerste keus 100,- kost dan geldt het
zelfde voor de tweede en derde!) en je
moet maar zien uit te kienen dat je tijden
niet door elkaar lopen, want dan zit je
mooi met twee evenementen op dezelfde
dag en tijd. Beroerd zoiets. Het lijkt me
veel beter om een reisbureau binnen te
stappen en de mensen daar aan het
werk te zetten.
Atlanta wacht op je. Het is een mooie
stad met een hele mooie omgeving en
als de Spelen je vervelen, dan kun je
altijd nog andere dingen zien, zoals bij
voorbeeld het Arts Festival met allerlei
voorstellingen. Allemaal te veel om op te
noemen.
Ach Opa Martin, wat was het allemaal
simpel in 1936. We hadden helemaal
geen keuze om dit te zien of hier en daar
naartoe te gaan. Berlijn was onmetelijk
ver weg van Pakis Hadji, maar toch wist
je me via Die Woche te vertellen wie de
snelste man ter wereld was. Stond ik
toen plaatjes te kijken over je schouder,
ik denk dat ik nu maar voor de tv zal
gaan zitten. Op die manier zit ik op de
'eerste rij' en zal ik wel te zien krijgen wie
de snelste man en vrouw ter wereld zul
len zijn in de Olympische spelen van
1996, de laatste van deze eeuw.
Juul Lentze
8
