Mijn Huwelijk
in Balikpapan
anno 1946
ÖnAeAencfe S/tze/ti/e/*
door Vera Happee-van Leuven
O
Wie heeft deze foto opgestuurd
naar het Indisch Familie Archief
op 25 september 1995? Bij ons is
geen afzender bekend!
Wilt u even bellen met het IFA:
033 -4611 611.
Toen ik in uw onvolprezen Moesson een
stukje las over een bruidsboeket, vloog
een herinnering naar boven. Het was 9
maart 1946 in Balikpapan. Ik was daar
een week eerder aangekomen met de
Van Heutsz, een schip vol met vrouwen
en kinderen voor gezinshereniging.
Ik ging er naar toe om te trouwen. Onze
mannen mochten niet naar Java en na
lang wikken en wegen ging ik naar
Balikpapan. Na een week aan boord was
de aankomst op zaterdagmiddag. Er
stonden alleen maar mannen op de kade.
Ik kroop van schrik terug in de salon,
maar mijn lief vond mij snel.
Jim en ik kenden elkaar sinds 1937 van
de padvinderij en de wereldjamboree.
Daarna was hij kind bij ons aan huis. Wij
zaten ook op dezelfde school (CAS), wat
ons extra bond. Jim deed in 1940 eind
examen en omdat in Holland studeren er
I
X
niet meer bij was ging hij naar de KMA in
Bandoeng.
In december 1942 werd hij als krijgsge
vangene naar Japan vervoerd. Dit ver
haal staat in het boek De macht van de
rijzende zon van Joop Wormser, wat door
onze kinderen 'papa's boek' wordt
genoemd.
Na de bevrijding gingen we via Manilla
naar Balikpapan. De cadetten (vaandrigs)
werden hier tot officier beëdigd!
In Balikpapan stond geen huis meer en
wij kregen een mooie tent naast het huis
je waar de majoor en twee anderen
woonden. Tegenover onze tent was de
'kerk', een hut waarin wij trouwden op 9
maart 1946. Vanuit het tentenkamp ging
ik 's morgens eerst naar huis om me te
kleden voor de bruiloft. Een klein spie
geltje om mij in te zien, een jurk die mijn
moeder voor me naaide en verder niets.
Geen ring en ook geen trouwboeket.
Gelukkig had ik een mooie corsage van
angrek boelan op mijn jurk. Mijn vader
was nog in Soerabaja, mijn schoonmoe
der en schoonzusjes waren daar wegge
voerd en we wisten niet waar ze waren.
Jim kwam me halen in een jeep en had
een chauffeur die hem reed, ook die dag.
Omdat ik geen bloemen had, had hij
bloemen uit het bos geplukt die hij in
grote blikken, tot de rand gevuld met
water, in de jeep had gezet. Ja, en wat
gebeurde er toen de jeep was gestopt en
Jim uitstapte en naar me toe kwam? Het
water vloeide over zijn broek en schoe
nen en hij moest zich eerst verkleden.
Zo begon onze trouwdag.
Bij het gemeentehuis waren ze aan het
verbouwen. In de zaal waren alleen maar
mannen en slechts één vrouw, Ankie van
Hamel, die kort voor mij was getrouwd.
Daarna gingen we naar de kerk,
genaamd 'Church in the Valley', waar
dominee Jurriaanse ons huwelijk
inzegende. Wij bleven niet lang in
Balikpapan en waren eind april terug in
Batavia.
Hoe het verder ging is een lang verhaal
en na dertien keer verhuizen zijn we nu in
Apeldoorn beland. Daar is Jim na 45 jaar
huwelijk plotseling overleden op 11 febru
ari 1991. Nu worstel ik alleen door het
leven, maar de herinnering aan mijn
huwelijksdag in Balikpapan blijft.
34
