Joyce Kater-Hoeke uit New Mexico
Het leven na Indië
Hoe is het u vergaan na uw vertrek
uit Indonesië? Iedere maand laten
wij een abonnee aan het woord,
die een nieuw leven heeft
opgebouwd ergens op de wereld.
De Indische gemeenschap is
immers niet alleen over de hele
wereld uitgezaaid, maar heeft ook
wortel geschoten. Dat Indische
mensen niet alleen en uitsluitend
terugkijken op een Indisch
verleden, maar ook graag vertellen
over de nieuwe omgeving waar ze
deel van uitmaken, blijkt uit het
verhaal van mevrouw Kater uit
New Mexico, USA.
New Mexico, U.S.A.
Dat aardrijkskunde nu niet bepaald het
sterkste punt is van de doorsnee-Ameri
kaan, blijkt wel uit de onzekere uitdruk
king op zijn gezicht bij het horen van de
namen 'The Netherlands', 'Indonesia' en..
'New Mexico'! Nederland wordt regelma-
teadher's aide hier op de plaatselijke scho
len. Nu hebben we tijd voor onze diverse
hobby's en reizen.
We hebben altijd contact gehouden met
de familie in Nederland. Of zij kwamen
hier of wij kwamen daar. De kinderen
spreken en verstaan de Nederlandse taal
vrij redelijk. Ikzelf heb er altijd een punt
van gemaakt om ondanks de 33-jarige
afwezigheid uit Nederland de taal bij te
houden, om te proberen deze foutloos te
schrijven. Ik hoop dat het is gelukt.
Er zijn weinig Indo's in New Mexico en
waar wij wonen zijn wij de enigen. Voor
onze boemboes et cetera ga ik geregeld
naar Albuquerque, waar vrijwel alles te
krijgen is. Mijn goede vriendin Feikje
Bleeker-Scott zie ik ook dan weer.
Er is een Dutch Club daar, de leden zijn
hoofdzakelijk Nederlandse mensen. Het is
voor mij te ver om daar lid van te zijn,
want het vergt een rit van drieënhalf uur
naar Albuquerque. Zo is ons leventje dus
hier. We hebben in de laatste 33 jaar
(voor mij) en 40 jaar (voor Bob) ons
leven hier opgebouwd na Indië en
Holland en zijn senang.
Ik ben geboren te Batavia in 1935. Met
mijn ouders en twee jongere zusjes heb ik
ook in Padang, Bandoeng en Paiembang
gewoond. De Japanse bezetting, waar wij
geïnterneerd waren in de kampen Tjihapit
en Lampersarie, hebben wij nauwelijks
overleefd. De bevrijding in 1945 kwam
voor ons net op tijd. In 1946 gingen wij
voor twee jaar naar Holland (Hilversum)
en in 1960 verlieten wij Indonesië voor
goed. Ik kwam te wonen in Amsterdam en
Zwanenburg. In Amsterdam maakte ik de
middelbare school af en ging werken als
secretaresse bij diverse firma's, tot ik in
1963 werd uitgezonden naar de Neder
landse ambassade te Washington DC.
Na zes jaar verhuisde ik naar Los Angeles,
Caiifornië, waar ik werkte bij de Walt
Disney Studio's en mijn man ontmoette.
Bob is ook Indisch, woonde nota bene in
Amsterdam vlak bij ons in de buurt en we
kenden elkaar niet. Na ons huwelijk ver
huisden we wel tien keer in tien jaar in
verband met zijn werk als ingenieur,
hoofdzakelijk in Caiifornië en de zuidwes
telijke staten Arizona, Nevada en New
Mexico. Hierdoor leerden wij dit gebied
zo goed kennen en waarderen dat wij ons
in 1979 voorgoed vestigden in 'The Land
of Enchantment': de bijnaam voor New
Mexico. Onze twee kinderen, Chris (24)
en Hedy (22), wonen nu op zichzelf en
Bob en ik zijn sinds een paar jaar met
pensioen. Ik heb nog zes jaar gewerkt als
41ste jaargang nummer 6 december 1996 15
