Schaats- en schaafijs moessQn Met bevroren wenkbrauwen stapte het Indische dametje van haar fiets af, nadat zij een spekgladde route zonder eenmaal te vallen had afgelegd. Koning Winter regeerde met ijzeren vuist en liet niets na om een meer dan ijzige temperatuur door Nederland te jagen. Het Indische dametje voelde de poolachtige wind dwars door haar dikke, ivoorkleurige winterjas snij den. 'Adoeh, zo èrg deze. Mijn tenen zijn aan mijn schoenzolen vastgevroren. Eerst maar gauw naar de kachel. Lekker warm ja!' Haar ijskoude en gevoelloze handen bemoeilijkten het haar de sleutel in het slot om te draaien. Toen dit eindelijk was gelukt, struikelde zij bijna over haar eigen benen om maar zo snel mogelijk in de gang te stappen, zodat zij de behaaglijke warmte van hun huis kon voelen. 'Tabeh Ventje, goeie dag gehad?' Haar man, die al een uur eerder thuis was ge komen van zijn werk, stak zijn hand op ter begroeting. 'Zo, Toeti, je ziet eruit alsof je zó uit de diepvrieskist bent gestapt. Wat is het toch verschrikkelijk koud hè? Blij dat ik lekker binnen zit. Dadelijk begint het nieuws over de elfstedentocht weer. Ik ga even kijken ja?' Zijn vrouw knikte en antwoordde dat zij vandaag 'gemakkelijk gingen eten'. 'Nasi goreng is wel goed? Met een lekkere tjeplok en verse sambal badjak?' Ventje nam een slok van zijn zelfgebrouwen koffie toebroek en wuifde ten teken dat hij het een goed idee vond. Nadat de ranke vrouw een beetje was be komen van de buitentemperatuur en haar teentjes weer roffelend in haar pantoffels bewogen, toog zij naar de dapoer. Zij gooide wat klapperolie in de pan, spatelde er wat gesneden uitjes en bawang poetih door en braadde het vlees. Na enkele ogenblikken snoof haar man hongerig de etensgeuren op en riep: 'Ruikt goed, ik krijg al honger.' Even later zat het echtpaar met een bord op schoot samen naar het tv-programma te kijken. 'Ha, eindelijk! De heren hebben een beslissing genomen. De schaatswedstrijd langs al die steden zal binnenkort tóch doorgaan, hoera.' Goedkeurend keek de Indischman naar ^INGET MATI" "AD PATRES;' Fa. Johs. Ouwejan Zn. het scherm, terwijl hij zijn gebakken rijst afwezig naar binnen lepelde. Dagenlang bleef de Siberische kou aan houden. De wintervakantie van Ventje en zijn vrouw was inmiddels aangebroken. Met opzet spaarden zij wat verlofdagen zodat zij de zekerheid hadden zich tijdens de winter dagen binnenshuis terug te kunnen trekken. De kou behoefden zij dan niet steeds te trotseren, want de bood schappen hadden zij dan al voor lange tijd in huis gehaald, waarbij zij het meeste hadden ingevroren. Zo'n vakantie gaf hun weer nieuwe energie voor de rest van de winter. Even een poosje lekker niksen, niet vroeg uit de veren voor het werk. Op één ding had Toetie echter niet gere kend: dat de elfstedentocht via de buis een soort kilte in huis bracht. Van een normaal gesprek, echte aandacht van Ventje was langzamerhand geen sprake meer. 'Ajoh, kerel. Toch niet wéér die schaatsberichten ja. Dóór maar schaatsbe- richten. Al bossen ja. Kunnen wij niet eens voor de afwisseling naar die serie kijken over Bali? Met zon, zee, klapperbo men en gamelanmuziek? Zo mooi toch? En dan al die danseressen. Zó bééldig. Echt iets voor jou,' probeerde zij nog. Ventje echter was niet te vermurwen. 'Nou zeg, niet zo zeuren. Je snapt toch wel dat ik wil weten wat er gaat gebeuren?!' Toetie snapte het natuurlijk wel. Maar toch... Op de dag van de elfstedentocht kreeg zij een schitterend idee. Zij deelde haar man mee dat zij even wegging. 'Nu? In dit weer? Dan mag je wel een racket meene men! Het hagelt tennisballen. Kan het morgen niet, we kunnen vanavond toch brood eten? Er zitten nog bergen broden in de vriezer.' Zijn wederhelft glimlachte om zijn plotselinge bezorgdheid. Zij was echter niet van haar idee af te brengen. Zij moest en zou de deur uit gaan. De dame achter de toonbank van de toko keek belangstellend naar het verkleumde Indische vrouwtje in haar ivoorkleurige winterjas, dat op haar gemak alle planken afliep, op zoek naar een roman. 'Wat een weertje ja mevrouw, gelukkig dat de hagel is opgehouden. Als ik u helpen kan, hoor ik het wel.' De vriendelijke verkoopster ging na deze opmerking verder met het sorteren van ansichtkaarten waarop het heerlijkste fruit uit Java stond afgebeeld: rijpe papaja's, kedondong, vrolijk rode ramboetan. Nadat Toetie uitgebreid het hele scala van boeken had doorgenomen, rekende zij bij de toonbank één exemplaar af: een tro- penroman, rijk geïllustreerd. Ook kocht zij een paar onderzetters die de vorm hadden van doorgesneden sappige dje roeks. 'Ziezo, ik ben geslaagd. Als ik hier rondloop, vergeet ik even hoe het buiten is. Ik heb er eerlijk gezegd zóóó genoeg van! Van dóór maar kedingin. In uw zaak valt mijn heimwee naar Indië meteen weg. Het is de sfeer. Die vind je nergens zoals hier. Ik voel me tussen al uw spulletjes zo senang weet u. Het is fijn dat je ook altijd zo rustig kunt rondsnuffelen. Er zijn van die toko's waar ze al bij de deurknop vra gen wat je wilt hebben en 'of we meteen kunnen afrekenen'. Daar krijg ik altijd zo'n opgejaagd gevoel van. Het is hier trouwens altijd net alsof ik even thuiskom. Thuis in de tropen bedoel ik.' De dame achter de kassa glimlachte fijntjes. Dat had zij wel meer gehoord. Toen Ventje zijn vrouw in de gang hoorde, riep hij haar enthousiast toe: 'Zeg, het is bijna zeker, maarre die Van Benthem gaat vast winnen. Zoals die man aan kop ligt. On-ge-loof-lijk! Ik krijg echt zin om zelf de ijzers onder te binden. Ajoh, pak straks alvast mijn schaatspullen? Graag!' Toetie lachte in zichzelf, terwijl zij doorliep naar de keuken. 'Schaatsen en Ventje', mom pelde zij binnensmonds, 'ik moet die kerel dat nog zien doen. Die koukleum, haha. Elk jaar heeft hij wel een smoes om toch maar binnen te blijven.' Zij zette haar boodschappentas op het aanrecht en haal de er onder andere een fles stroop soe- soeh uit. Na enig hoorbaar gerommel kwam zij eindelijk de huiskamer binnen. Voorzichtig schuifelend - om niet te mor sen - naderde zij haar man en bood hem een groot glas met een lepel aan. 'Traktaaatie!' riep zij vrolijk. Verrast keek haar wederhelft naar de lek kernij op het dienblad en vervolgens naar haar. 'Lekker warm Toetie?' Hij wees op zijn wollen schaatstenue met dikke sok ken eronder, waarin zijn vrouw zich had omgekleed. Zij giechelde: 'Kerel, je wordt op je wenken bediend. Hierbij je schaats pak èn ijs.' Zij tikte op het glas. 'Tropisch schaafijs. Zelfgemaakt. Met klapperslier ten, stroop susuh en lekkere glibbertjes.' Ventje grinnikte en wees beurtelings naar de tv en het dienblaadje. 'Schaatsijs daar, schaafijs hier! Hoe verzin je het.' Nieuwsgierig vroeg hij wat voor plannen zij had met het Indische boekwerk dat onder haar arm geklemd zat. 'Ik? Ik trek me dadelijk terug. In een stille hoek. Lekker wegdromen!' Toetie zette met een koket gebaar zijn ijsmuts op en liep heupwiegend naar de bank die het verst van de televisie af stond... Tina Daniels 28 Begrafenis- en Crematie- Onderneming Opgericht 1924 ROUWKAMERS EN ONTVANGKAMERS AIRCONDITIONED Kantoren: Frederik Hendriklaan 7 - Den Haag Tel. 070 - 355 64 27 (drie lijnen)

Moesson Digitaal Tijdschriftenarchief

Moesson | 1997 | | pagina 28