In maart 1996 zag ik, op weg van
Sanur naar Denpasar, een groot
reclamebord met daarop een
passagiersschip, de Bali Sea
Dancer vergezeld van een
uitnodigende tekst om een drie-
of vierdaagse cruise langs de
Kleine Sunda Eilanden te maken.
Het kantoor van de rederij bleek
aan dezelfde weg gevestigd te
zijn en ik besloot een vierdaagse
cruise te maken langs Sumbawa,
Komodo en Lombok.
Omdat ik binnen vijf dagen voor vertrek
boekte, kon ik 30% korting op een bin
nenhut krijgen. Eigenlijk had ik veel liever
een buitenhut gehad, maar het verschil
met de goedkoopste buitenhut, zo werd
mij voorgerekend, bedroeg meer dan acht
honderd gulden. Nu ben ik wel gek, maar
toch ook weer niet zo gek om een dergelijk
bedrag neer te leggen alleen maar om een
gat in de wand te hebben, dus boekte ik
de binnenhut.
De cruise begon maandagmiddag vanaf
Benoa, de haven van Denpasar. Omstreeks
half drie werd ik van mijn hotel afgehaald
en naar Benoa gebracht. De Bali Sea
Dancer is weliswaar niet zo groot als de
oceaanreuzen die destijds tussen Neder
land en Nederlands-Indië voeren, maar
het biedt accommodatie aan honderdveer
tig passagiers in drieënzeventig hutten,
die variëren van luxe tot eenvoudig en
allemaal voorzien zijn van airconditioning.
Een hutjongen bracht me naar mijn hut,
die tot mijn verrassing zeer ruim bleek te
zijn. Terwijl ik de hut nog aan het verken
nen was, werd er op de deur geklopt.
Het was een echtpaar dat een buitenhut
had geboekt, maar het geheel te krap vond
en vroeg of ik wilde ruilen. Maar natuur
lijk wilde ik dat - ik was toch maar alleen!
En zo kreeg ik toch mijn buitenhut.
Tegen het eind van de middag werd het
anker gelicht en zette het schip koers naar
Sumbawa, onze eerste bestemming. Even
later ging het alarm en klonken twee on
heilspellende stoten op de scheepssirene:
sloepenrol! Alle passagiers moesten zich
met hun zwemvest naar de Ikat Lounge
begeven waar de eerste stuurman, een
Engelsman, uitlegde hoe het vest gedragen
moet worden en hoe men diende te han
delen in een noodsituatie.
Om 18.00 uur werden wij weer in de Ikat
Lounge verwacht voor een welkomsdrank
je en een kennismaking met de kapitein
en zijn officieren. Op het mededelingen
bord stond 'Toninght's dress: Smart/
Casual', dat wil zeggen geen korte broek
of t-shirt.
Het werd een geanimeerde bijeenkomst.
De kapitein en de cruise director stonden
aan de ingang van de salon om elke pas
sagier de hand te schudden. Toen we alle
maal verzameld waren met onze cocktail
stelde de kapitein zijn officieren één voor
één voor en maakte van de gelegenheid
gebruik om ons alvast iets te vertellen over
het programma.
Om half negen werd het diner in de Or
chid Dining Room geserveerd. Het leek
wel haute cuisine wat wij kregen opge
diend. Ik koos uit het menu plakken ros
bief met een heerlijke dressing als voorge
recht en als hoofdgerecht koos ik een
gebakken tongfilet, waarover een gember
saus was gegoten en die vergezeld was van
met rijst gevulde loempia's. Als dessert
kreeg ik een cocospudding in een mandje
van gebrande suiker omgeven door stukjes
tropisch fruit, ledereen - althans aan mijn
tafel - was opgetogen over de kwaliteit van
het opgediende voedsel.
Sumbawa
De volgende morgen omstreeks half zeven
legde het schip aan in de haven van Badas
of Sumbawa Besar, de vroegere hoofdstad
van West-Sumbawa. Het vrij grote eiland
bestaat uit hoogland en bergruggen met
oude kraterwanden. De flora en fauna zijn
hier nog Aziatisch, dat wil zeggen nog niet
Australisch. Door de lange duur van het
droge seizoen waren er grote grasvelden
en dat was gunstig voor de paardenfokke
rij. In de veertiende eeuw brachten hande
laren het eiland grote welvaart door er
23
41ste jaargang nummer 8 februari 1997
