De roep van het geboorteland
Niet in groepsverband en toch verzorgd
naar Indonesië?
-
In Poerworedjo werd ik geboren op 2 juli
1929. Mijn vader was daar als leerkracht
verbonden aan de Hollandsch Indische
school. Mijn moeder, die ook een oplei
ding in het onderwijs met de daaraan
verbonden diploma's bezat, sprong af en
toe in wanneer de een of andere leerkracht
door ziekte of anderszins tijdelijk afwezig
was. Normaal gezien zouden mijn ouders
daar jarenlang zijn gebleven. Het leven
besliste echter anders en zij gingen in
1933 naar Nederland terug.
Terug in Nederland was de herinnering
aan Java onuitwisbaar. Mijn ouders had
den in hun woning in Santpoort (bij
Haarlem) een kamer (de salon) waar zij
hun gasten ontvingen. Deze kamer was
helemaal ingericht met dingen uit wat
men destijds Nederlandsch Oost-Indië
noemde. Aan de muren hingen bijvoor
beeld prachtige, gedrapeerde batikwerken
met daaronder krissen. Er hing ook een
grote foto van de Boroboedoer met mijn
ouders en een vriendin van moeder eron
der. Op een ereplaats hing een zeer mooi
schilderij van de schilder Henk Weyzig,
een gezicht op sawahvelden met op de
achtergrond waringinbomen.
Op de salontafel stond prachtig gedreven
koperwerk en een sirihstel. Ergens anders
stond een prachtige vaas, ook van zeer
mooi gedreven koperwerk. Over de arm
leuningen van de fauteuils hingen koperen
asbakjes, waaraan met lood verzwaarde
leren riempjes zaten, opdat die asbakjes
niet zouden wegglijden. Er waren ook
wajang-koelitpoppen. Op een tafeltje dat
aan het bankstel vastzat, stond een sche
merlampje. De lampekap van doorschij
nende zijde met Indisch-Chinese voorstel
lingen hing aan een prachtig
bewerkte standaard van houtsnijwerk, die
een draak voorstelde. Heel de salon adem
de de sfeer van het land waar mijn ouders
geweest waren, van het land dat zij eigen
lijk nooit vergeten zijn.
Maar er was méér in die salon. In een van
de meubels, die waar die draak met sche
merlamp op stond, waren opbergschappen
en daarin lagen de fotoalbums van hun
verblijf in het Verre Oosten. Hoe dikwijls
heb ik daarin niet gekeken en dan vertelde
mijn moeder hele verhalen over de
lavaanse bedienden: Ahmad, baboe en
kokki, over de inlandse onderwijzer Dir-
djawinata en zijn gezin, over de leerkracht
Moestam, verbonden aan de katholieke
Schakelschool en over de familie Dalmin,
ook een inlandse onderwijzersfamilie.
Zij vertelde honderd en een zaken over de
families Hardus, Poortman, Van Eyseren
met hun kinderen Jet en Ot en de familie
Overbeke, waarvan de man hoofd van de
kweekschool was, met hun kinderen Jan
en Nel. Zij sprak ook over de familie
Klemann en de familie Liesker (komt
Hans Liesker van het boek Indisch verleden
uit deze familie?). Moeder kende ook
goed Annie Wiegmans, mevrouw Jansen,
zuster (verpleegster) Nieuwenhuys, pastoor
Lange, monseigneur Aertz en nog zovele
anderen, van wie ik helaas de namen ben
vergeten. Urenlang kon ze vertellen over
de Boroboedoer en over de Goenoeng Me-
rapi: de lucht boven deze vulkaan gloeide
soms in de nacht rood op en in haar ogen
vond ik een diepe gloed van heimwee
naar dat verre land, waar ik vandaan kwam
maar dat ik eigenlijk niet kende.
Toen mijn ouders overleden in 1987 (va
der) en in 1989 (moeder) schonken mijn
broers en zusters mij de grote foto van de
Boroboedoer en ook het mooie schilder
stuk van de sawahs. Beide hangen nu op
Vraag dan naar onze brochure 'Van Sabang tot Merauke'.
Wij maken vrijblijvend een reisvoorstel. Ook voor:
Maleisië, Thailand, Brazilië, U.S.A.
Nieuw Zeeland en eilanden in de South Pacific
Wij leveren ook vliegbiljetten, evenals 'around-the-world' tickets
ANVR
AURORA TRAVEL SERVICE B.V.
41ste jaargang nummer 8 februari 1997
35
MHRKMHHH
r.
SCR
TRAVEL SERVICE B.V.
Clauskindereweg 28-29, 1069 HN AMSTERDAM
Telefoon 020 - 619 93 77 (Zaterdag telefonisch niet bereikbaar)
