Step-in
INDO
PASAR MALAM
VAKANTIE
INFORMATIE BEURS
Al vóór de oorlog deed de Kunstkring in
Indië verdienstelijk werk met het organise
ren van tentoonstellingen, concerten e.d.
Dit was voornamelijk in handen van vrou
wen, die zo lieten zien dat ook zij goed
konden organiseren. Na de souvereiniteits-
overdracht ging dat onverdroten verder.
De belangstelling voor het werk kwam
voornamelijk van Europese kant, die voor
de logeeradressen voor de kunstenaars
zorgde. Het resultaat was soms pijnlijk en
soms verbluffend. Zo herinner ik me dat
een internationaal befaamde pianist werd
gecharterd, wiens concerten een sensatie
waren. Het was een charmante man en
voor de gastheren en -vrouwen een pretti
ge gast. Alleen paste hij zich niet aan de
hygiënische gewoonten van het land aan
wat kleding en baden betrof.
Na een concert hing hij zijn doorgezweet-
te rok aan een knaapje en aangezien in de
tropen alles snel droogt, kon hij die rok
de volgende dag weer zó aantrekken.
Het effect kan je je voorstellen! De gast
vrouw vond een mooie oplossing: bij een
vriendin leende ze een eettafel, bestemd
voor grote diners, zodat ze ver van de
pianist en dus buiten reukafstand kon
dineren. Een groot succes was Georgette
Hagedoorn, die naast haar optreden met
Franse chansons in de schouwburg door
de directeur van de B.P.M. werd aangetrok
ken voor een 'avond op Montparnasse'.
Zij deed het voortreffelijk en de gasten in
de airconditioned eetzaal met uitzicht op
de verlichte tuin, waarin een Eiffeltoren
was gebouwd, genoten, vooral omdat de
toren fel verlicht was en prachtig tegen de
diepblauwe tropenhemel afstak.
Voor mij persoonlijk was het een emotio
neel moment, toen werd aangekondigd
dat de Kunstkring de Australian Ballet
Company onder leiding van Cornelius
Conijn liet uitkomen. Niet alleen omdat
er praktisch nooit Europese dans te zien
was in Indonesië, maar vooral omdat ik
hiermee de kans kreeg Conijn terug te
zien. Ik had hem in krijgsgevangenschap
ontmoet, waar hij vrijwillig als verpleger
werkte. Hij had me toen veel geholpen en
hij kon verrukkelijk vertellen. Hij was ja
renlang journalist in Parijs geweest en ken
de de hele kunstwereld daar, waarover hij
de mooiste verhalen had. Weldra zagen we
hem. Zijn gezelschap bleek uit twee dan
sers te bestaan: een meisje van zeventien
jaar en een man van wie we de leeftijd
niet mochten weten. Hij was dus kenne
lijk op een leeftijd dat de meeste dansers
hun vak al hadden moeten opgeven.
Weldra verspreidde zich door de dorpssa
menleving van het Europese Djakarta het
bericht dat er een probleem was. De danser
moest namelijk onder zijn maillot een
step-in dragen en die was in Australië ach
tergebleven. Fluisterend werd overal onder
geheimhouding gevraagd wie dat kleding
stuk aan hem kon en wilde lenen. In de
tropen was het voor de meeste vrouwen
natuurlijk ondoenlijk zo'n warm ding te
dragen. Toen iedereen van de nood van de
arme man afwist, kwam Cissy van Soest,
de geliefde directeursvrouw van een van
de grote maatschappijen, met zo'n geval
in de juiste maat aandragen, onder voor
waarde dat niemand mocht weten dat de
felroze step-in van haar was.
De avond van het eerste optreden werd
met spanning tegemoet gezien. De oude,
vervallen schouwburg van Djakarta zat
stampvol. Eerst trad het meisje op, dat
niet onverdienstelijk danste maar helaas
verkeerd was getraind, waardoor ze zeer
zware kuiten en dijen onder haar tutu liet
zien. Maar ze kreeg toch een hartelijk ap
plaus.
Daarna kwam de danser op, die een zeer
dunne, witte maillot aan had, met daaron
der scherp afgetekend en duidelijk zicht
baar: de roze step-in. Op dat moment
werd de stilte verbroken en door de hele
zaal klonk luid fluisterend: 'De roze step-
in van Cissy van Soest!' en dat tientallen
keren herhaald. Het leek alsof je in een
kuil zat vol sissende slangen. En direct
daarop klonk overal onderdrukt gegiechel
en besmuikte blikken naar mevrouw
Van Soest, die in haar loge deed alsof ze
niets zag of hoorde. De arme danser, die
natuurlijk wel merkte dat de zaal vreemd
reageerde, deed zijn best maar zijn leeftijd
wreekte zich en hij transpireerde zó hevig,
dat de druppels de voorste rij haalden.
Uit medelijden kreeg hij toch een aardig
applaus.
Na afloop ging Conijn met ons mee en hij
vertelde tot laat in de nacht boeiend over
zijn leven in Australië en wat er in dat
land op kunstgebied werd gepresteerd.
Maar we spraken niet over de roze step-in!
C. van Meeheren
ZATERDAG 1 MAART 1997
ZONDAC 2 MAART 1997
MOTEL V.D. VALK BALKENWEG 1 ASSEN
ALLES OVER INDONESIË ONDER ÉÉN DAK
UNIEKE PRESENTATIES OVER:
REIZENLEZINGENKUNSTKLEDINGCULTUUR
ALAM PUSAKA presenteert:
WISATA
VAKBEURS VRIJDAG 28 FEBRUARI
ZATERDAG I MAART VAN 12.00 TOT 23.00 UUR
ZONDAG 2 MAART VAN 11.00 TOT 17.00 UUR
Entreeprijs ƒ10,-- p.p. 65+ ƒ8,-- p.p. Kinderen t/m 8 jaar gratis
Informatie 055-3671912
41ste jaargang nummer 8 februari 1997
7
