Waarom in Hengelo niet in mei, maar in augustus de Stille Omgang wordt gehouden POIRRIÉ'S PERIKELEN moessQn Het is wel wat vroeg, maar niet tè vroeg om even stil te staan bij de Stille Omgang die op 14 augustus in Hengelo gehouden wordt. En je af te vragen hoe het komt dat dit gebeurt. I lans Füglistahler behoort tot de generatie van Indische mensen aan wie de gifbeker niet voorbij is gegaan. Lid van het Comité Stille Omgang, nam hij er de tijd voor om uit de doeken te doen wat hem en vele geestverwanten ertoe beweegt om vast te houden aan het gedenken en herdenken op 14 en 15 augustus. En ook hoe gedacht wordt over het feit dat de regering niet van zins is om die plechtigheden de plaats te geven die zij behoren te hebben. 'Minister-president Kok is van mening dat men op 4 en 5 mei middels vlagbetoon de doden en de bevrijding van het hele Koninkrijk der Nederlanden dient te ge denken. Deze visie op historische gebeur tenissen is de Indische gemeenschap in het verkeerde keelgat geschoten', schrijft Hans. Hij herinnert er aan dat na de capi tulatie van Duitsland de Tweede Wereld oorlog nog niet ten einde was en de geallieerden zich concentreerden op de laatste As-mogendheid: lapan. 'Dat de oorlog na het vallen van de twee atoombommen zo abrupt eindigde, was een totale verrassing voor de geallieerden. Daardoor bleef een vlotte bevrijding van de door de Japanners bezette landen uit, met uitzondering van lokale acties door kleinere eenheden. Zo werd ook het Nederlands-Indische gouvernement aan zijn lot overgelaten. Pas bevrijd Nederland was niet in staat om te helpen. De gealli eerden zaten duizenden kilometers verwijderd in Azië, Australië en de Pacific. Hen restte (voorlopig) niets anders dan de controle over de verschillende gebieden te verdelen. Zo werden Nederlands Nieuw- Guinea, de Kleine Soenda-eilanden, Molukken, Celebes en Borneo toegewezen aan de Australische generaal Blarney. Java en Sumatra kwamen onder de hoede van de Britse admiraal Lord Mountbatten en de overige herwonnen Japanse bezettings- gebieden van de Amerikaanse generaal MacArthur. De eerder bij de inval der Japanners naar Australië uitgeweken Nederlands-Indische strijdmacht, was niet sterk genoeg om hulp te bieden. Zij be stond slechts uit een mijnenveger, kruiser en enkele onderzeeërs, een squadron bommenwerpers op de Cocos-eilanden en Balikpapan. Verder waren er in Australië een tiental compagnieën van het KNIL. Het Nederlandse militaire gezag werd uitgeoefend door de Netherlands Indies Civil Administration (NICA). Zo was de situatie op 15 augustus 1945.' 'Een betere gelegenheid om het met ver mijden van strijd uitroepen van de Republiek Indonesië was er voor Soekarno en Hatta niet. Zij deden het dan ook, twee dagen na de Japanse capitulatie. Wat zij niet hadden voorzien, was dat de aanvan kelijke volksvreugde omsloeg in een niets ontziende wraaktocht tegen Nederlanders in en buiten de kampen. De bloedige Indonesische sociale revolutie duurde een half jaar en werd berucht door de moord kreet 'bersiap' (weest paraat). Zowel Nederlanders als anderen met Nederland se sympathieën werden het slachtoffer. Het aantal doden, dat vele malen die van de Japanse tijd overtrof, is nooit bekend gemaakt. Slechts 340 doden konden geïdentificeerd worden. De geallieerden wisten niets anders te bedenken dan de uitvoering van orde en gezag in handen te geven van de aanwezige Japanse leger macht. Kan men zich voorstellen dat zoiets in Nederland was gebeurd? Eerlijk heidshalve dient te worden gezegd dat de Japanners dit bevel zo goed als mogelijk uitvoerden. Hadden zij dit niet gedaan, dan waren er nóg meer doden gevallen onder de weerloze burgers.' Onlusten in plaats van oorlog Hans memoreert hoe na de komst van achtereenvolgens de geallieerden en de Nederlandse oorlogsvrijwilligers (OVW'ers), het karakter van de Indonesi sche revolutie veranderde in dat van een ware vrijheidsstrijd tegen het inmiddels hergeformeerde KNIL, de Nederlandse OVW'ers en dienstplichtigen en de lank moedige geallieerde troepen. Hoewel tot op heden daaromtrent in Nederland (vaak) over 'onlusten' wordt gesproken in plaats van 'oorlog', werden de lasten voor Nederland groter en groter. Jarenlang waren er stromen vluchtelingen, talrijke vruchteloze onderhandelingen, talloze militaire confrontaties, subversieve acties, agressie, intimidatie, vervolging, brand stichting en moord. Ervaringen die door beide partijen werden opgedaan. Doordat deze situatie niet wordt bekeken op de werkelijkheid, gebagatelliseerd wordt, stuiten de overlevenden steeds weer op een muur van ongeloof, onwetendheid, miskenning en vooral onderwaardering. Als Nederland dezelfde geschiedenis als Indië zou hebben gehad, zou er wel degelijk erkenning en waardering voor zijn geweest. Dan zou men het een erezaak hebben gevonden om de overle venden te helpen. Nu, in deze tijd, zou het hebben gekund. Toen, na 15 augustus 1945, kon het niet! Zonder voorbij te gaan aan de verliezen die door andere bevolkingsgroepen werden geleden, merkt Hans op dat het grootste aantal slachtoffers viel bij de Indo-gemeenschap: 'Er is bijna geen familie te vinden die geen oorlogsdoden te betreuren heeft. Vraag de nabestaanden welke binding zij hebben met de dagen 4 en 5 mei. Die hebben zij niet. Daarom is het voor allen beter om op 14 augustus de Indië-gevallenen te herdenken en op 15 augustus de val van Japan te gedenken; Zilveren Medaille Den Haag 1885 Luik 1902 Gouden Medaille Den Haag 1913 Lid der Jury, Brussel 1910 14 OEDEPONGinD Pharm. fabriek PHYTOL" Bracht 4, B 4790 Burg- Reuland, België, tel. 00 3280420082 Vraag gratis receptenboekje bij uw Toko en drogist

Moesson Digitaal Tijdschriftenarchief

Moesson | 1997 | | pagina 14