Liempde '97
Liempde
aan: neem uw spullen mee naar de winkel
wanneer u een geschikte tas gaat aanschaf
fen. Bedenk thuis wat u beslist niet kunt
missen, zoek alles bij elkaar en deponeer
het op de toonbank. 'Kijk, beste verkoper,
dit moet ik meenemen. Heeft u een
geschikte tas voor mij?'
Klein en digitaal
De modernste trend is: klein, nog kleiner
en liefst bijna onzichtbaar. Vandaar dat er
steeds meer mensen een camcorder aan
schaffen van Sony of JVC, die in een
dameshandtas past of in de zak van tuan
z'n colbert. Leuk, handig en licht.
Die digitale wondertjes hebben helaas een
groot nadeel. Er is bij het construeren van
deze superkleintjes weinig aandacht
besteed aan het geluidsgedeelte. Misschien
valt het nauwelijks op, als u op een drukke
pasar filmt of tijdens een dansvoorstelling
opnamen maakt, maar als u een interview
wilt maken of in een rustige omgeving
filmt, pakt de ingebouwde microfoon on
herroepelijk het geluid van de draaiende
motor op.
Met andere woorden: u hoort tijdens het
gesprek de motor er enigszins fluitend
De afdaling van de
Tankuban Prahu werd
gedaan met de camera
op het statief.
Onderweg kon gestopt
worden om prachtige
shots te maken. Geen
bibberige zwenken en
wiebelende horizon,
maar een strakke
cameravoering, dankzij
een klein beetje meer
moeite.
(foto: Ruud van dei-
Leest)
doorheen klinken en dat is
niet fraai. Bovendien is het
kleine microfoontje boven
op de camera geplaatst,
waardoor u soms per
ongeluk met uw vingers
het microfoontje afdekt.
Dan 'hoort' het micro-
Advertentie)
"Leven in Groen"
11 t/m 20 juli 1997 Landgoed 'Velder' Liempde
foontje niets en begint zich 'in te spannen'
om nog iets op te kunnen vangen. Door
deze extra versterking van het geluid wordt
de motor nog luider mee opgenomen.
Laten we het maar niet hebben over de
windgevoeligheid. Elke bries wordt in het
microfoontje geblazen en dit geluid ver
knoeit de opname.
Over de beeldkwaliteit niets dan lof.
Digitaal opnemen is immers kopiëren
zonder verlies. Het beeld is superscherp,
de kleuren zijn bijzonder fraai en als u
straks de film monteert, heeft u een uit
stekende 'tweede generatie' van de 'eerste
generatie' gemaakt, die beslist niet te
onderscheiden is van die eerste.
Voor diegenen onder u, die niet helemaal
thuis zijn in de terminologie van het
videofilmen: het origineel, dat u opneemt
en dat zich in uw camara bevindt, heet
'Master' of 'eerste generatie'. Een kopie
daarvan heet 'tweede generatie'. Maakt u
van een 'tweede generatie' weer een kopie
dan heet die nieuwe kopie een 'derde
generatie' enzovoort. De Master is uitein
delijk altijd de mooiste opname. Sinds we
digitaal kunnen kopiëren is het generatie-
verlies (d.w.z. het verlies door kopiëren
ontstaan) nihil.
Hans Plas
41ste jaargang nummer 12 juni 1997
23
bloemen en planten
ambachten
woon- en tuindecoiatles
antiek en design
