Staande ovatie Je-lah-je- kripoet Berani hati Wij, naoorlogse jongeren die opgegroeid zijn met jazz en swing en in de cultures werkten, gaven niet zoveel om klassieke uitvoeringen. Maar aangezien er niet zo veel te beleven viel in Kediri en omstreken, gingen wij steevast naar iedere uitvoering die in de kleine zaal van de Kunstkring in Paree werd gehouden. De plaatselijke chirurg dr. Sutan Asin was er de voorzitter van en we wisten dat er na afloop gezellig nagepraat werd met de buitenlandse artiesten en dat er goed gepimpeld werd aan de bar. Zo vulden wij op een goede avond de ge zellige zaal, waar ditmaal een Afro-Ameri- kaanse sopraan zou optreden. Het werd een uitvoering om nooit te vergeten. De begeleidende blanke, dikke en al ka lende pianist nam deftig plaats achter de vleugel, die helaas nogal wankel geplaatst was op de wat hellende houten toneel vloer. De sopraan kwam statig het podium (Advertentie) GEEF(T) UW POLITIEK HET JUISTE ACCENT op, gekleed in een prachtige, zwaar gede colleteerde, zwarte, lange avondjapon. Na een korte introductie en elegante buiging begon zij te zingen. Enthousiast en met veel gevoel begeleidde de pianist haar. Maar elke keer als hij stevig op de pedalen drukte, schoof de piano enkele centimeters voorwaarts. Onverstoord trok hij dan zijn pianokrukje mee in de richting van de piano wanneer hij er maar de kans toe zag. Wij begonnen met de man mee te leven en bewonderden zijn aanpassingsvermogen om met de begeleiding bij te blijven. De sopraan had inmiddels de hoge regio nen bereikt van haar nummer en met haar handen gekruist op haar machtige boezem keek zij hemels naar het plafond. Wij waren doodstil en voelden ons getroffen door de zuiverheid van haar stem. Een aantal kleine vleermuizen die gezellig in een donkere hoek van het plafond hingen te dutten, vonden de toon waar schijnlijk iets te schril en een voor een maakten zij zich los van het plafond en begonnen nu driftig heen en weer door de zaal te fladderen. De zangeres had de vleermuisjes inmiddels ook in de gaten gekregen. Vol angst - Amerikanen zijn als de dood voor vleermuizen - hield zij ze in de gaten, af en toe zo elegant mogelijk duikend als de mormels een gevaarlijke duikaanval op haar maakten. Zij het zich echter niet kennen en zong dapper en uit volle borst door, als de beestjes een rust pauze namen. Bij elke geslaagde hoge noot van de zan geres maakten zij zich weer los van het plafond om een nieuwe aanval op haar te ondernemen. Zij keek nu niet meer he mels, maar angstig, terwijl ze de vleermui zen in de gaten hield als die rakelings over haar heen scheerden. We deden moeite om ons lachen in te houden, alhoewel wij het uitgegierd konden hebben. Uit respect om haar volhardendheid en omdat zij en de pianist niet abrubt waren opgehouden, hadden wij ons lachen ingehouden. De piano was bij de laatste aanslag van de onvermurwbare pianist op de rand van het podium beland. De deftige admini strateur van de suikeronderneming kon een onderdrukte grijns nauwelijks verber gen, de meeste dames in de zaal hadden hun mond dichtgepropt met een zakdoek je en de jongelui hielden hun hoofden in hun schoot verborgen om niet te bulderen van het lachen. We hebben ze een staande ovatie gegeven en er werd na afloop stevig bij de bar gedronken op de goede afloop van een geslaagde voorstelling. En gelachen dat we daarna hebben... Louis Pauselius HUMOR, UIT I HET OUDE INDIË Si Jan kreeg van de firma Landberg een post als beheerder aangewezen in Kuala Simpang, daar ergens in Sumatra. Alle aangevoerde goederen werden opgeslagen in een loods en als djaga stelde hij een Brits-Indiër aan; je weet wel zo'n grote kerel met een reuze tulband, baard en knevel. Op een nacht werd er alarm geslagen, de 'djahats' waren in aantocht. De gehele familie en bedienden stonden klaar met geweren in de hand. Er werd lustig door de djahats in de lucht geschoten, maar toen zij zagen dat er geen kans was tot roven, dropen zij af. Si Jan ging daarop het huis uit om te controleren of alles in orde was. De djaga was nergens te bekennen. De volgende dag riep Si Jan die man bij zich en vroeg waar hij zat toen het alarm was. 'Toean djangan marah, hati berani, tapi kaki lari!' Si Tonggèrèt 29 Waldeck Pyrmontkade 872-D, 2518 JS Den Haag Telefoon: 070 346 91 49 Fax: 070 363 73 49 41ste jaargang nummer 12 juni 1997

Moesson Digitaal Tijdschriftenarchief

Moesson | 1997 | | pagina 29