Staande ovatie
Je-lah-je-
kripoet
Berani hati
Wij, naoorlogse jongeren die opgegroeid
zijn met jazz en swing en in de cultures
werkten, gaven niet zoveel om klassieke
uitvoeringen. Maar aangezien er niet zo
veel te beleven viel in Kediri en omstreken,
gingen wij steevast naar iedere uitvoering
die in de kleine zaal van de Kunstkring in
Paree werd gehouden. De plaatselijke
chirurg dr. Sutan Asin was er de voorzitter
van en we wisten dat er na afloop gezellig
nagepraat werd met de buitenlandse
artiesten en dat er goed gepimpeld werd
aan de bar.
Zo vulden wij op een goede avond de ge
zellige zaal, waar ditmaal een Afro-Ameri-
kaanse sopraan zou optreden. Het werd
een uitvoering om nooit te vergeten.
De begeleidende blanke, dikke en al ka
lende pianist nam deftig plaats achter de
vleugel, die helaas nogal wankel geplaatst
was op de wat hellende houten toneel
vloer. De sopraan kwam statig het podium
(Advertentie)
GEEF(T) UW POLITIEK
HET JUISTE ACCENT
op, gekleed in een prachtige, zwaar gede
colleteerde, zwarte, lange avondjapon. Na
een korte introductie en elegante buiging
begon zij te zingen.
Enthousiast en met veel gevoel begeleidde
de pianist haar. Maar elke keer als hij
stevig op de pedalen drukte, schoof de
piano enkele centimeters voorwaarts.
Onverstoord trok hij dan zijn pianokrukje
mee in de richting van de piano wanneer
hij er maar de kans toe zag. Wij begonnen
met de man mee te leven en bewonderden
zijn aanpassingsvermogen om met de
begeleiding bij te blijven.
De sopraan had inmiddels de hoge regio
nen bereikt van haar nummer en met haar
handen gekruist op haar machtige boezem
keek zij hemels naar het plafond. Wij
waren doodstil en voelden ons getroffen
door de zuiverheid van haar stem.
Een aantal kleine vleermuizen die gezellig
in een donkere hoek van het plafond
hingen te dutten, vonden de toon waar
schijnlijk iets te schril en een voor een
maakten zij zich los van het plafond en
begonnen nu driftig heen en weer door de
zaal te fladderen. De zangeres had de
vleermuisjes inmiddels ook in de gaten
gekregen. Vol angst - Amerikanen zijn als
de dood voor vleermuizen - hield zij ze in
de gaten, af en toe zo elegant mogelijk
duikend als de mormels een gevaarlijke
duikaanval op haar maakten. Zij het zich
echter niet kennen en zong dapper en uit
volle borst door, als de beestjes een rust
pauze namen.
Bij elke geslaagde hoge noot van de zan
geres maakten zij zich weer los van het
plafond om een nieuwe aanval op haar te
ondernemen. Zij keek nu niet meer he
mels, maar angstig, terwijl ze de vleermui
zen in de gaten hield als die rakelings over
haar heen scheerden. We deden moeite
om ons lachen in te houden, alhoewel wij
het uitgegierd konden hebben. Uit respect
om haar volhardendheid en omdat zij en
de pianist niet abrubt waren opgehouden,
hadden wij ons lachen ingehouden.
De piano was bij de laatste aanslag van de
onvermurwbare pianist op de rand van
het podium beland. De deftige admini
strateur van de suikeronderneming kon
een onderdrukte grijns nauwelijks verber
gen, de meeste dames in de zaal hadden
hun mond dichtgepropt met een zakdoek
je en de jongelui hielden hun hoofden in
hun schoot verborgen om niet te bulderen
van het lachen.
We hebben ze een staande ovatie gegeven
en er werd na afloop stevig bij de bar
gedronken op de goede afloop van een
geslaagde voorstelling. En gelachen dat we
daarna hebben...
Louis Pauselius
HUMOR, UIT I HET OUDE INDIË
Si Jan kreeg van de firma Landberg een
post als beheerder aangewezen in Kuala
Simpang, daar ergens in Sumatra.
Alle aangevoerde goederen werden
opgeslagen in een loods en als djaga
stelde hij een Brits-Indiër aan; je weet
wel zo'n grote kerel met een reuze
tulband, baard en knevel.
Op een nacht werd er alarm geslagen,
de 'djahats' waren in aantocht.
De gehele familie en bedienden
stonden klaar met geweren in de hand.
Er werd lustig door de djahats in de
lucht geschoten, maar toen zij zagen
dat er geen kans was tot roven, dropen
zij af.
Si Jan ging daarop het huis uit om te
controleren of alles in orde was.
De djaga was nergens te bekennen.
De volgende dag riep Si Jan die man
bij zich en vroeg waar hij zat toen het
alarm was.
'Toean djangan marah, hati berani, tapi
kaki lari!'
Si Tonggèrèt
29
Waldeck Pyrmontkade 872-D, 2518 JS Den Haag
Telefoon: 070 346 91 49 Fax: 070 363 73 49
41ste jaargang nummer 12 juni 1997