Indische kumpulans anno 1997
moessQn
Juridische bijstand of advies nodig?
Indische advocaten staan u graag bij.
doen, terwijl ik mij weer naar bed begaf.
Wat ik tóen heb gedaan, is onvergeeflijk.
Ik schaam mij daar nog steeds voor.
Op weg naar bed kwam het plotseling in
me op om me onder de kollong van het
bed te verstoppen. Ongelooflijk, welke
laffe rotstreken er soms in iemands brein
kunnen opkomen. John was er het slacht
offer van. Terugkerend van zijn piaspartij,
schoof hij voetje voor voetje de pikdonke
re kamer binnen. 'Japie', fluisterde hij
benauwd, 'waar ben je?' Ik kan nog steeds
de doodsangst in zijn stem horen.
Hoe het ook zij, op het moment dat hij
voorzichtig de klamboe opensloeg en zijn
rechterbeen optrok om over de goeling-
barricade heen in bed te klimmen, greep
ik hem van onder de kollong bij de enkel
van zijn linkerbeen en liet tegelijkertijd
een soort van koeiengeloei horen. Dat
heel Solo toen niet wakker is geworden
van John's gekrijs, is een raadsel. Maar Rin
bleek het wel te hebben gehoord.
Een lampoe-tèplok voor zich uit houdend,
kwam ze naar onze kamer gewaggeld.
Razend was ze, toen ze hoorde wat er was
gebeurd. Nou was Rin wel vaker razend
op ons, daar werden we dus niet koud of
warm van, maar echt vervelend was dat
die klikspaan het de volgende dag allemaal
aan John's moeder vertelde. En die kon
nog veel erger van zich af blazen dan Rin.
Vooral als je aan haar zoontje kwam.
Een stortvloed van beledigingen en be
dreigingen gooide ze over me uit. John
stond er hij met een gezicht waar het leed
vermaak vanaf droop. Waar zijn moeder
het allemaal vandaan haalde, weet ik niet.
Het enige dat ik me trouwens van haar
tirade kan herinneren is het venijnige 'Stuk
secreet, durf je wel tegen je vier jaar jonge
re neefje?' Zal je maar gezegd worden.
Erg veel indruk maakte ook de korte, maar
zeer effectieve schrobbering die ik daarna
van pa kreeg. 'Voor straf blijft de wind
buks twee weken in de kast. En als je nog
een keer zoiets uitvreet trek ik je de oren
van je hoofd', zei hij. Schrik je je toch
wezenloos. Wordt er weieens beweerd dat
wij vroeger een beschermde jeugd hebben
gehad?
Later, toen onze kinderen er de geschikte
leeftijd voor hadden, heb ik nog gepro
beerd om die verteltraditie van Rin in ere
te herstellen. Haar verhalen waren te mooi
om aan de vergetelheid prijs te geven.
Bovendien maakt een beetje griezelen
onderdeel uit van een goede opvoeding.
Het leven bestaat niet alleen maar uit
rozengeur en maneschijn, dat kun je je
kinderen niet vroeg genoeg bijbrengen.
Probleem was toen wel dat ik al een hele
boel van die hantoe- en mommokverhalen
Waarom zijn er in Nederland meer
dan 600 Indische verenigingen,
stichtingen en clubs inclusief
clubjes? Een vraag die velen zich
zeker gesteld hebben. Het antwoord
op deze vraag ligt in de woorden
van Kalil Gibran: Kennis en semi-
kennis.
Vier kikkers zaten op een houtblok dat
vlak langs de oever in een rivier dreef.
Plotseling werd het blok door de stroom
gegrepen en langzaam meegesleurd.
De kikkers waren verrukt en volkomen
geabsorbeerd, want zij hadden nog nooit
gevaren.
Tenslotte sprak de eerste kikker en zei:
'Dit is werkelijk een zeer wonderlijk blok.
Het beweegt alsof het leeft. Nooit hebben
wij eerder van een dergelijk blok gehoord.'
Toen sprak de tweede kikker en zei: 'Nee,
mijn vriend, het blok is net als andere
blokken, het beweegt niet. Het is de rivier
die naar de zee wandelt en ons en het
blok met zich meedraagt.'
En de derde kikker sprak en zei: 'Het is
noch het blok noch het water dat beweegt.
was vergeten, maar met een beetje goeie
wil en een beetje lenen van Veluwse
spookgeschiedenissen was daar best een
mouw aan te passen. Het resultaat was
overweldigend: de kinderen lagen met
over hun hoofden getrokken dekens te
beven als een rietje en riepen om 't hardst
om hun moeder. Als Rin-zaliger dat had
kunnen meemaken, had ze zich met dat
krakende 'hè-hè-hè' van haar in de knoki
ge handen gewreven van voldoening.
Desalniettemin kwam er van dat eerher
stel niets terecht en ging Rin's verteltradi
tie voorgoed verloren. Dat kwam omdat
Nel er een stokje voor stak. Volgens haar
kregen die twee snotneuzen er te weinig
nachtrust door en had dat een kwalijke
invloed op hun toch al niet zo geweldige
leerprestaties. Uit met de pret.
laren daarna heb ik het tegen beter weten
in nog eens geprobeerd bij onze klein
dochter, maar die was alweer wat moder
ner. En zo hard als een bikkel, want bij de
eerste de beste keer was ik nauwelijks van
wal gestoken of ze zei: 'Opa, ik heb slaap.
Als je niet ophoudt roep ik oma, ben je
nog niet jarig.' Al dese.
Naarmate je ouder wordt, krijg je steeds
minder te vertellen.
De beweging is in ons denken. Want zon
der het denken beweegt er niets.'
En de drie kikkers begonnen te kijven over
wat er nu werkelijk bewoog. De ruzie
werd al heviger en luidruchtiger, maar zij
konden het niet eens worden. Toen wend
den zij zich tot de vierde kikker, die tot op
dat moment aandachtig had geluisterd,
maar stil had gezwegen en zij vroegen om
zijn mening.
En de vierde kikker zei: 'Ieder van jullie
heeft het bij het rechte eind en geen heeft
ongelijk. De beweging is in het blok en in
het water en ook in ons denken.'
En de drie kikkers werden zeer boos, want
geen van hen was bereid toe te geven dat
zijn waarheid niet de hele waarheid was
en dat de beide anderen niet geheel onge
lijk hadden.
Toen gebeurde er iets vreemds. De drie
kikkers verenigden zich en duwden de
vierde van het blok af de rivier in.
Kalil Gibran eindigde niet met: 'En de drie
kikkers dreven met het blok naar de
oceaan en verdronken in die grote zee.'
U.C. Koot
40
Algemene praktijk (o.a. echtscheidingsrecht, huurrecht, strafrecht,
erfrecht, arbeids-/sociaal verzekeringsrecht en vreemdelingenrecht)
en gespecialiseerd in WUBO-,WUV- en WlV-zaken.
Bel of schrijf naar:
SCHENKHUIZEN Advocaten
Laan Copes van Cattenburch 137
2585 GA 's Gravenhage
tel. 070 - 346 91 36
