'Toen repatrieerden ivij uit de
Gordel van Smaragd, dat Holland
zo koud is heb je toch nooit
gedacht.'
Dat hebben wij geweten. Toen wij op 18
januari 1955 met de Sibajak in Rotterdam
aankwamen vroor het achttien graden.
Mijn vrouw en ik werden door DMZ op
gevangen in een klein zolderkamertje aan
de Gedempte Oude Gracht in Haarlem.
Graag wilden wij een douche nemen,
maar dat kon pas de volgende morgen in
een badhuis twee kilometer verderop.
Als werkzoekende werd ik verwezen naar
de Rijks Verzekeringsbank in Amsterdam.
In verband met de invoering van de AOW
was er veel werk in het verschiet. Ik werd
gelijk gekeurd, aangenomen en kon met
een beginnen. Iedere morgen in de barre
kou lopend naar het station Haarlem, met
de trein naar Amsterdam, dan met de tram
naar Amsterdam-Zuid en te voet naar het
grote witte gebouw aan de Apollolaan. Ik
was totaal verkleumd en uitgeput voordat
ik aan het werk kon beginnen.
Maar je zet door. Je kreeg weer een kans
en die heb ik gegrepen. Met de studie
voor het diploma Sociale Verzekering
kreeg ik een goed beeld van de Neder
landse samenleving en maatschappelijke
verhoudingen.
In verband met het verlangen van een gro
tere woning stapte ik na tien jaar over
naar de gemeentesecretarie van Amstel
veen. Amstelveen is een dynamische
gemeente volop in ontwikkeling met veel
groen waar het fijn wonen is. Er wonen
hier vrij veel mensen uit Indië. Na een
gemeentelijke loopbaan van bijna 28 jaar
kon ik heerlijk met de VUT gaan.
De toenmalige ambtenaar van de burger
lijke stand vroeg mij penningmeester te
worden van een op te richten stichting tot
realisatie van een Indië Monument in
Amstelveen. Mijn idee is te bevorderen
dat in elke provincie een Indië Monument
word gerealiseerd, opdat ook ouderen
dicht bij huis bij zo'n monument stil kun
nen staan.
Na drie jaar is met een forse bijdrage van
het Amstelveense gemeentebestuur een
prachtig bronzen Indië-Monument in het
mooiste park van Amstelveen gerealiseerd.
Belangrijk is het te weten dat dit monu
ment ontworpen en uitgevoerd is door
Ella van de Ven, zelf van Indische afkomst.
Omdat de Stichting haar doelstelling be
reikt heeft, moest zij worden opgeheven.
De hoop was gevestigd dat de instantie in
Amstelveen, die ook de 4 mei herdenking
verzorgt, ook op 14 augustus bij ons mo
nument een herdenking zal organiseren.
De VNF, de Vereniging tot viering van
Nationale Feestdagen, mocht echter op
14 augustus geen herdenking organiseren
omdat 15 augustus 1945, de dag dat heel
het Nederlandse koninkrijk bevrijd was,
nog steeds geen Nationaal erkende feest
dag is. En dat is een schande.
Als oud-penningmeester hebben veel do
nateurs mij gevraagd om expliciet op
14 augustus onze Indië-gevallenen te
herdenken. Ik heb toen het initiatief geno
men om provisorisch een sobere herden
king op 14 augustus 1996 te organiseren.
Aangenaam verrast was ik door de aanwe
zigheid van de wethouder van Financiën
en Cultuur, de heer RH. van den Heuvel,
die heel veel voor 'Ons Monument' heeft
gedaan met een krans van het gemeente
bestuur van Amstelveen.
Om de jaarlijkse herdenking beter te struc
tureren hebben wij het Comité Herden
king Gevallenen in Nederlands-Indië op
gericht. Van het Amstelveense
gemeentebestuur hebben wij inmiddels
toestemming gekregen om jaarlijks op
14 augustus onze gevallenen bij ons Indië-
Monument te herdenken. Mocht u in de
buurt van Amstelveen wonen, kom dan
op 14 augustus 1997 om 19.30 uur bij
ons Indië-Monument onze gevallenen ge
denken en herdenken...
B.A. Diazoni
42stejaargang nummer! juli 1997
29
