moessQn
Juridische bijstand of advies nodig?
ketier bij, De la Parra. Hem heb ik voor
het eerst na de oorlog in Bangkok ont
moet en later ook in Zeist.
Toen alles voor mij was geregeld om naar
de HBS in Malang te gaan, werd mijn
vader ineens overgeplaatst naar Bandoeng.
En daar gingen we weer; met de één-daagse.
In Malang, achteraf bezien, heb ik de fijn
ste tijd van mijn jeugd doorgebracht.
Ten slotte: Bandoeng
Daar gingen we dan, op weg naar
Bandoeng! De laatste nacht, voordat we
met de één-daagse vanuit Soerabaja naar
Bandoeng zouden vertrekken, logeerden
we bij diverse kennissen. Ik logeerde bij
de familie Huson (hij was assistent-con
troleur bij de B.B.).
In Bandoeng woonden we eerst in Pension
De State, eigenaar het echtpaar Puffius-
Olieslager. Hij was een broer van generaal
Puffius, commandant van de KMA. Echter
oom Puf, zoals wij hem noemden, had
een vrouw getrouwd die niet 'in het rijtje'
paste. Hijzelf had het ook niet ver gebracht
op de maatschappelijke ladder volgens
zijn familie. Het waren fijne mensen. Tot
héél lang na de oorlog heb ik nog contact
met ze gehad. Oom Puf en zijn vrouw
waren goede christenen, zeer bewogen
met het lot van de minderbedeelden.
Pension De State was gevestigd aan de
Riouwstraat 81. In die tijd was er ook een
aantal militairen, de zogenaamde land-
stormers, gehuisvest. Ze waren gelegerd in
het 15de Bataljon (15de BAT in de volks
mond; kom ik later nog op terug). Voor
het leven in een kazerne waren ze te oud,
te fragiel en daarom waren ze ingekwar
tierd bij oom Puf. Eén naam herinner ik
me nog: Hempenius. Ze brachten wat le
ven in de brouwerij van het pension, al
thans voor mij.
Hoe lang we daar gewoond hebben weet
ik niet meer. In Bandoeng bestond in die
tijd huizenschaarste, zodat we langer dan
gepland bij oom Puf moesten verblijven.
Mijn zusjes en ik gingen op school op het
Christelijk Lyceum aan de Dagoweg. Een
flink eind fietsen iedere dag. Het Lyceum
was een echte streekschool. Van all over
the place, dat wil zeggen West-Java, kwa
men de leerlingen, zo'n vijftienhonderd.
Ik zat in klas 1H, zoveel eerste klassen
waren er. Van de docenten herinner ik me
nog de volgende: rectoren de heer Posthu
mus en de heer Van Overweel; de heer
Ofringa (aardrijkskunde) met zijn neef
(Frans), nét aangekomen vanuit Neder
land; ds. D.K. Wielinga, tekenleraar
Kaptein en vooral biologieleraar Van der
Pijl. Ds. Wielinga gaf godsdienst-onder-
wijs. Eens, bij een repetitie over Israël, liet
ik een ander bij mij djiplakken (spieken).
Ik was immers een meesteres in gods
dienst dankzij thuis! Ds. Wielinga ontdek
te dat: straf. Repetitie overmaken plus alle
coupletten van het Wilhelmus uit het
hoofd leren. Later, in het kamp, ben ik
hem daar dankbaar voor geweest, want ik
was een van de weinigen die meer dan
twee coupletten van ons volkslied uit het
hoofd kende.
In De State woonde ook mevrouw
Heyblok met een dochtertje. Zij was een
vluchtelinge uit Joegoslavië, want toen de
oorlog in Europa uitbrak, woonde zij daar
met haar man (Shell). Ze konden vluch
ten. Echter, hij overleed aan tyfus ergens
onderweg. Omdat ze Nederlandse was,
werd ze gedropt in Indië, Holland was
immers onbereikbaar.
Op een dag kwam oom Rinus, broer van
mijn moeder, weduwnaar, op bezoek.
Mijn moeder vond dat die twee goed bij
elkaar pasten. Jammer voor haar, is het
niets geworden.
Op een dag, toen ik naar school fietste,
zag ik in de Wenckenbachlaan een bordje
voor een huis staan met 'te huur' erop.
Thuis verteld, mijn moeder erop af en ja
hoor, we hadden een huis. Mijn vader was
er heel blij mee, want vanaf het platje kon
hij deTangkoeban Prahoe zien. Jammer
genoeg is hij niet veel in dat huis geweest
omdat hij steeds naar Madoera moest.
Toen ik op 8 december 1941 naar school
fietste, hoorde ik onderweg het Wilhelmus
spelen op de radio. Op school aangeko
men moesten we allemaal naar de aula en
daar hoorden wij dat Nederlands-Indië de
oorlog had verklaard aan Japan, als gevolg
van de aanval op Pearl Harbour.
Allemaal weer naar huis. Mijn moeder
wist nog van niets. Radio aan. De NIROM
zond regelmatig de toespraak van Gouver
neur-Generaal van Starckenborg Stachou-
wer uit. Paniek alom. Mijn vader was op
Madoera, wat nu?
In die tijd is mijn vader tweemaal thuis
geweest. De eerste maal zorgde hij ervoor
dat er vóór in de tuin een schuilkelder
werd gegraven en dat er een goede radio
Indische advocaten staan u graag bij.
De vierde klas lagere school aan de Boeningweg, Malang 1936.
34
Algemene praktijk (o.a. echtscheidingsrecht, huurrecht, strafrecht,
erfrecht, arbeids-/sociaal verzekeringsrecht en vreemdelingenrecht)
en gespecialiseerd in WUBO-,WUV- en WlV-zaken.
Bel of schrijf naar:
SCHENKHUIZEN Advocaten
Laan Copes van Cattenburch 137
2585 GA 's Gravenhage
tel. 070 - 346 91 36
