Bij de voorplaat Onberispelijk
Geld lenen
moessQn
Medewerkers aan dit nummer:
I.N.A. van Balgooy, Riny Boeijen, Ed
Brodie, Joyce Cohen, Nellie Uaberland,
C. van Heekeren, Kees Heij, Hans van
Hell, Ph. Isarin, Th.W. |ellema-van Dort,
Kees Kaptein, Kees Keij, E.O. Kollmann,
Guus de Koster, Nettie Leiwakabessy-
Sahanaja, Juul Lentze, H. Marsman,
Louise Peeters, Hans Plas, Jack Poirrié,
Carl Roggen, Han Sanders, Netty Selder,
A. Sicherer-Frijlink, Henk Smakman,
Annie Steenstra, Ellen Sundah, Bert
libels, D.A. Visker en Ruud Zevenhoven.
Eén van de meest opvallende indrukken die men opdoet bij een bezoek aan
Indonesië, is hoe onberispelijk en ronduit netjes de kinderen, in alle
leeftijden, naar school gaan. Ongetwijfeld zal daar een hele logische, in geld
boetes wel te verstaan, reden voor zijn. Als je er niet netjes uitziet op school,
met een compleet en schoongestreken uniform, waaraan niets maar dan ook
niets op aan te merken valt, dan zwaait er wat, of liever gezegd: dan moet er
betaald worden. Discipline, en meer niet.
Het werd mij vroeger al eens verteld, dat de mensen in
Indonesië (en diegenen, die daarvandaan komen) mis
schien niet zo brandschoon zijn op hun omgeving,
maar des te meer op zichzelf. Ze stinken niet, ze zweten
niet, en ze baden zich minstens één keer per dag.
De mensen in Holland daarentegen, zijn op het over-
drevene af netjes op hun huisje, tuintje, stoepje en iede
re zichzelf respecterende Hollandse huisvrouw werkt
zich uit de naad om de ramen en gordijnen rein en fris
te houden.
Maar zelf gingen ze hooguit één keer per week in de
tobbe. Het hele gezin van zo'n man of acht, ging rustig
zaterdagavond achter elkaar in één en dezelfde teil, en
dan nog met tegenzin. Maar de gordijnen waren in elk geval spierwit!
Gelukkig heeft nu elk huis hier (sinds een jaar of vijfentwintig) een badkamer,
dagelijks onder de douche is heel gewoon en da's maar goed ook, maar toch
word ik regelmatig in een druk warenhuis onpasselijk van een ondraaglijke
zweem van zweet die langs me heen loopt. Of het nou hartje zomer of winter
is, zweten doet men altijd hier, en zie je het niet, dan ruik je het wel. Het ge
bruik van een 'lekker' geurtje wordt door mij dan ook meestal in twijfel
getrokken. Is het niet gewoon om een ander geurtje te bedekken? Of is het om
de geurtjes van anderen te overheersen?
Hoe dan ook, de kindertjes in Indonesië zijn schoon en netjes. Ze stinken niet,
en worden dagelijks gebaad. Hun uniformpjes zijn om door een ringetje te ha
len. Altijd. En ze gaan na school heus niet regelrecht naar huis. Ze klimmen in
bomen, op bruggen, spelen op straat, stoeien en trappen een balletje op een
stoffig en smoezelig 'veldje'. En als ze niet schoon blijven, dan ligt morgenoch
tend in elk geval een (reserve)stapeltje schone kleertjes klaar, met bloesjes zo
wit als, als... als gordijnen.
Vivian Boon
voor een nieuwe auto?
(078) 618 08 66.
Setiakawan
Toen ik een paar maanden geleden deze 'voorplaat' schreef, had ik nog geen ver
moeden dat deze brug voor mij de laatste zou zijn. Maar het zij zo: gezondheids-
en huiselijke redenen dwingen mij ertoe om afscheid te nemen van Moesson.
Na aan alle afdelingen van dit kleine maar o zo drukke bedrijf te hebben meege
werkt, van het overtikken van onleesbare kopij tot aan het schrijven van het jaar
lijkse verslag van de directie toe, is het nu nodig om mij terug te trekken en bij te
komen van deze allesabsorberende laatste vijf jaar.
Het is met een gerust hart dat ik de toekomst van Moesson toevertrouw aan mijn
dierbare collega's Mark Loderichs, Rinus Schoen, Leny Rufi en Geert Prins, die ik
al het succes van de wereld toewens voor een lang en vooral zinvol bestaan van
het enige Indische blad ter wereld. Lang leve Moesson!
Vivian
2
Foto's: R.A.M. Abrahams
Dat doe je bij Setiakawan.
Betrouwbare mensen, die precies
weten hoe je verstandig geld kunt
lenen.
Bel tot 22.00 uur
