Gemengde gevoelens
Beste Patty,
moessQn
Maar omdat dit bezoek éénmalig was, had
het geen zin een handeltje op te zetten.
In de kliniek van Sunggaigerong stond de
enige ijzeren long van heel Indonesië,
door Philips geleverd. Toen ik het hoofd
van de kliniek naar het waarom vroeg,
vertelde hij mij dat er in die tijd veel kin
derverlamming voorkwam - vooral onder
Indo-Europeanen.
Een andere keer moest ik met Wil van Za
lingen, de X-Ray Product Manager op tour
nee door Midden-)ava. Het Philips-agent-
schap was daar in handen van Kian Gwan
(Oei Tiong Ham-concern). Iemand van
het kantoor in Semarang ging met ons
mee. Samen bezochten wij onze relaties in
onder andere Semarang, Djokja en Solo.
In die tijd was de slogan: 'Sales en Service
gaan hand in hand.'
Wij werden rondgeleid door de heer For
tunatus van de Lembaga Radiologie.
Volgens eigen zeggen was hij een 'orang
Indonesia-asli.' In Djokja komen veel Indo
nesiërs voor met namen als Augustinus,
Prof. Titus, Prof. lohannes, en dergelijke.
Op een dinsdag waren wij in Djokja, waar
onder andere de llniversitas Gajah Mada,
gebouwd in een deel van de kraton, be
zocht werd. Hier stond de tweede electro-
nenmicroscoop, die natuurlijk ook defect
was.
De vraag die ik met angst en beven tege
moet zag, werd al gauw gesteld: kon ik dat
ding repareren? In die tijd werd Indonesië
overspoeld door Russische ontwikkelings
werkers, technici, et cetera. Eén van hen
had gelukkig de lens meegenomen. Om te
repareren, of om na te maken? Ik kon dus
heel tactisch zeggen: laten wij rustig wach
ten tot die lens terug is. Misschien wach
ten zij er nu nog op...
De sultan van Djokja had ook een gouden
koets die elke dinsdag werd gewassen.
Volgens de heer Fortunatus had het spoel
water een geneeskrachtige werking als het
selassa-kliwon was. Blijkbaar was het op
die dag toevallig selassa-kliwon, want ik
zag de bevolking het afdruipende water
opvangen in allerlei flesjes en potjes.
Een andere bezienswaardigheid, die de
heer Fortunatus ons toonde, was de kali-
pasir buiten Djokja. Dit was werkelijk een
rivier van grijs, vulkanisch zand, die zich
langzaam voortbewoog. Dat zag je als je er
een stok in stak.
Ook de Tjandi Mendoet, de Prambanan
en natuurlijk de Boroboedoer werden be
zichtigd. 's Nachts overnachtten wij in
Kalioerang hoog boven Djokja op de hel
lingen van de Merapi. Met lood in de
schoenen gingen wij na een week weer
terug naar Djakarta.
Een andere keer werd ik op het paleis van
president Soekarno ontboden waar een
Oscilloflux of een Biosol moest worden ge
repareerd. De wachtcommandant van het
paleis sprak Hollands, dus ik had overal
vrij toegang, te meer omdat de Grote
Boeng niet in de stad was. Toen ben ik er
achter gekomen dat er op het complex aan
de Medan Merdeka Oetara, het vroegere
Koningsplein-Noord, twee paleizen staan.
Eén staat aan de achterkant, het Istana
Negara, en die dient als onderdak voor
gasten op staatsbezoek, zoals bijvoorbeeld
Nehru, Tito, Chroetsjov en Nixon toen die
nog geen president was. De ingang ligt
aan het vroegere Rijswijk, Djalan Noesan-
tara. Hier ben ik naar binnen gegaan.
De ijzeren hekken aan het Koningsplein
werden alleen geopend voor president
Soekarno himself. Dit paleis heet Istana
Merdeka, vroeger bewoond door de GG
en nu door de presidentiële familie. Ik
heb de oude kaart van Batavia uit 1940
bekeken en daarop staat alleen het paleis
van de GG. Het complex aan Rijswijk kan
alleen het vroegere Departement van Justi
tie zijn geweest. Misschien is het Istana
Negara wel het vroegere Paleis van Justitie.
A. Kessel
door Riny Boeijen
Beverwijk, 15 september 1997
Ik wist eigenlijk niet goed wat ik boven aan
deze brief moest zetten; 'Dikkie', 'LllVje'
of'Lieve Patty'? Het past allemaal niet
meer. 'Dikkie' kan ik je niet meer noemen.
Dat koosnaampje ben je kwijt. Ik kan
verd... geen blad meer openslaan of ik zie
je één of andere afslankkuur aanprijzen.
En iedereen maar denken dat je daarom
zo bent afgevallen. Omong kosong!
Ik weet wel beter. )e hebt een paar maan
den in de knijp gezeten, dat is het. Wel
onschuldig hoor, maar ja... eigen schuld.
Wie loopt er nou tijdens de Eurotop door
Amsterdam te blaten: 'Ik ben Patty en ik
ga extreem'. Kunst. Die veiligheidsagenten
zijn ook niet van gisteren. Gelijk gearres
teerd natuurlijk. En de volgende dag in de
krant: 'Extremiste opgepakt tijdens Euro
top.' Twee maanden op water en brood.
Ja, dan kun je zelfs Sugar Lee I looper in
één sarong en kabaja krijgen. Geen 'Dik
kie meer dus.
'LllVje' dan? Ook niet. Niet meer. Toen
had je nog teksten die een beetje bij je
pasten; 'Sing me a chanson' en zo. Een
beetje getjampoerd dat Engels en Frans,
maar de mensen konden toch horen dat je
op de middelbare school had gezeten.
Dat 'Waldolalalalalala' vond ik ook sterk.
En elke keer precies hetzelfde. Ik heb het
een paar keer meegeteld. Klopte exact.
'LllVje' dus ook niet meer, want Patty
moest zonodig 'extreem'.
Gila; de mensen op tv vertellen over het
liefdesleven van een verdwaalde eskimo
met een houten poot en een blinde hond
(kan ook andersom zijn geweest, dat weet
ik niet meer). 'En hoe doet u dat nou, mijn
heer de eskimo?' Zoiets vraag je toch niet.
Geen koerang adjar dese, maar tidak adjar.
En dan over die es em. Maar beter over es
poeter of es lilin. Wij hebben ons zo zit
ten schamen weet je; mijn moeder en ik.
'Dat is die Patty, hè jongen?'
'Welke ma?'
'Zij is toch vriendin met jou. Jullie schrij
ven altijd zo leuk met elkaar.'
'Ik dacht het niet ma. Dat is haar dikke
zusje, geloof ik.'
'lawel jongen, dat is zij wel. Ik heb het
toch gelezen in de bladen )e moet ook
eens meer die bladen lezen jongen. Staat
veel in. Zij is ook Indo hè? Kijk maar, die
getrokken ogen.'
'Nee ma, zij is van een eskimo of zo. Hij
verkocht vroeger es poeter.'
Het was pet Pat. Ik voel me echt gepikeer.
Dus ook geen 'lieve Patty' meer. Voor mij
is het over; kenjang dese. Ik schrijf je niet
meer en jij hoeft mij ook niet meer te
schrijven.
Doei,
Riny
P.S. Mocht I lenny Huisman nog vragen of
we mee willen doen aan de Sterrenplay-
backshow, vergeet het maar. Mij niet ge
zien.
38
