moessQn
Stegina
Citta Qagatü
Dankwoord
Bedankt voor alle reacties, telefonisch of
schriftelijk, naar aanleiding van Actueel in
Moesson van 15 maart 1997. Zelfs uit
Indonesië, Australië en Amerika.
Ik ben zo goed geïnformeerd dat het lijkt
of ik er zelf gewoond heb. Uit Malang een
schrijven gekregen van Grace Marten,
57 jaar, die zelfs vertelde dat de naam
Lavalette de naam is van een soort vogel
die alleen in die bomen (te zien op de
foto) hun nest maakten. 'Hun nest is plak
kende aan de boomstam' schrijft ze.
Het verhaal heeft ze van haar oude meid.
Legende? Zelf woont ze achter dit zieken
huis R.S. Lavalette, waar ze de Homestay
'Gress' heeft.
Bedankt allemaal, ook het artikel in Moes
son van 15 juni 1997, pagina 26-28, van
Rob van de Ven Renardel de Lavalette heb
ik met belangstelling gelezen.
L.M. Lavalette-Chatelin, Elsloo
Vrouwenkamp Klooster
Bangkong
Dit artikel Moesson 15 augustus 1997,
pag. 22) was voor mij een grote verras
sing. Ik ken de familie Petit heel goed.
Molly was mijn vriendin en we hebben
jaren bij paps en mans Petit in huis ge
woond. Die tuin was van het klooster ge
scheiden door een hoge muur. In de tuin
stond een boom, waar we regelmatig in
klommen om naar de nonnen te gluren.
Na de oorlog zijn we nog vaak in Den
Haag geweest, maar helaas, het contact is
verwaterd. lammer.
W. van Engeii-tleijm, Amersfoort
Indo (1)
Mevrouw Llidde-de Vries uit Castricum
Moesson 15 augustus 1997, pag 4.) maak
te zich druk om de bijnaam Indo. Nou, zo
was voor mij de bijnaam 'Totok': blank,
blond, niet behorend tot het blanke ras en
ook niet behorend tot het donkere ras.
Tussen Indische mensen gezeten, die el
kaar zo heerlijk aanvullen met recepten en
herinneringen, hield ik altijd mijn mond,
want zei ik ook wat dan werd er prompt
luidruchtig gereageerd: 'Wat weet jij daar
nou van; je bent een totok (vergeet dat
niet).' Het is enorm beledigend, laten we
wel wezen. Toch voelde ik me niet zo,
want ik vond ze zielig. En mijn 75%
Nederlands bloed doet mij groeien. Waar
ik wel vanuit mijn vel kan springen is, als
er Indonesisch of 'taki-taki' in mijn bijzijn
wordt gesproken, terwijl ze wel degelijk
Nederlands kunnen spreken, en toch
zwijg ik.
N. Boyer, Uden
Indo (2)
Ook ik ben boos bij het woord 'Indo' voor
ons Indische mensen. Is dat woord 'Indi
sche mensen' dan niet goed? Dat zeiden
'ze' in mijn tijd in Indonesië altijd van ons.
Mijn vader (lid van het IEV) zei dat we nu
eenmaal vele soorten bloed (wèl bloed)
dus genen van verschillende rassen hebben.
En daarom niet minder dan welk ras ook.
Mensen zijn mensen immers?
Het was een scheldwoord, zoals 'Westklep'
voor mensen uit Suriname. Waarbij ik in
gedachten zei: 'Dan zijn mijn kinderen
Oost-West-kleppen'. Lekker veel soorten,
lekker veel genen! Ik ben met een West-
klep getrouwd geweest bijna 51 jaar lang.
Hij is dit jaar overleden. Mijn man en ik
hebben heel veel van elkaar gehouden en
nooit geharreward over het Indisch- of
Westklep-Oostklep zijn.
Houden van betekende veel in onze ogen
en dat betekent het nu nog voor mij.
Misschien moet de lichting vanaf 1920 't
maar bij het woord 'Indisch' houden, wat
onze groep betreft. Wij vinden het nog
steeds niet leuk klinken met 'Indo's' aan
geduid te worden.
Met dank aan de ingezonden brief van
Grace Hidde-de Vries uit Castricum die dit
onderwerp aansneed.
Ida Walter-Meijer, Gouda
Met respect slachten?
Ik las met afgrijzen het artikel 'Het met
respect slachten volgens Pak Wongsosen-
tono' Moesson 15 juli 1997, pag. 22) van
de heer Indrasurya te Amsterdam over de
wijze waarmee men een kip 'met respect'
slacht. Hoe het 'langzaam' in de hals moet
worden gesneden en, indien het beest te
genspartelt, haar de 'vrijheid' moet wor
den gegeven. Wat?? Met een halfgesneden
nek?? Om dan, lees ik verder, deze wrede
daad 'na enkele weken weer met dezelfde
kip te proberen tenzij 'een ander beest
zich tot offer wil lenen...' (Ik heb nog
nooit een kip niet zien spartelen wanneer
het bij de poten en nek wordt gehouden
en als een kip kon praten zou het nooit
en te nimmer toestemmen zich de kop te
laten afsnijden). Dit is niet spottend be
doeld. Wellicht bedoelde Pak Wongso dit
praten met een kip meer als een symbo
lisch gebaar en ik wil hier met nadruk zeg
gen dat ik een enorm respect koester voor
de adat istiadat (zeden en gewoonten)
onzer ouders en voorouders, maar toch
zijn er dingen of gevallen die erbij horen
waar ik me niet senang bij kan voelen,
ook als klein kind al. Neem bijvoorbeeld
bovengenoemde wijze van slachten die ik
wreed en onnodig vind. Wij woonden
zo'n tien jaar geleden op een hobby farm
op een stuk grond van ongeveer twintig
hectares in Benaraby, nabij Gladstone
waar we koeien, kippen en eenden hiel
den. We hadden een kalf en een kip als
pets (huisdier) die we zelf hadden grootge
bracht omdat deze dieren door hun moe
ders werden verstoten. De tamme kip
werd bijna doodgepikt door moeder de
hen toen het nog een kuiken was, terwijl
moeder koe telkens bij haar kalf vandaan
liep wanneer het zuigen wilde, met het
gevolg dat het arme beest zou zijn verhon
gerd als wij er ons niet mee bemoeid had
den. Soms doen beesten eenmaal zo, om
onverklaarbare redenen. De kip en het
kalf werden zo mak als lammetjes en de
kip liep altijd vrij in de keuken rond.
In de achtergalerij hadden we een oude
t en Jnda td geêeten
Met veel blijdschap geven
wij kennis van de geboorte
van onze dochter
Regina is op 14 augustus
geboren in Haarlem.
De trotse ouders
Henk Maria van de Wall
Graan voor Visch 15122
2132 EJ Hoofddorp
6
