wmomn van
m marathon m
moessQn
Een gesprek met Desmond
Koot, de Indische atleet die op
2 november de marathon van
Amsterdam loopt voor het
goede doel; SOMOI, een
project voor de revalidatie van
geestelijk en lichamelijk
gehandicapte kinderen van een
kindertehuis in Palembang.
Een bijzondere actie van een
bijzondere Indische jongen.
Desmond Koot is geboren in Djakarta
(1954). Als enig kind vertrok hij samen
met zijn Indische ouders in 1958 naar
Nederland.
'We kwamen aan in de winter. Precies zo
als je in al die verhalen leest, (lachend)
Iedereen die naar Nederland ging, lijkt in
de winter te zijn aangekomen.
We werden ondergebracht in een pension
in Heeswijk-Dinther, vlakbij Veghel
(Noord-Brabant). Na één jaar kreeg vader
een baan in Hilversum, dus verhuisden we.
(dan weer ernstig) Hij overleed in 1963.
Later kreeg mijn moeder een relatie met
zijn broer en had ik een nieuwe vader.'
Heb je een Indische of een Hollandse opvoe
ding gehad
'Ik vind dat ik een Indische opvoeding
heb gehad. Eten was heel belangrijk en er
kon meer dan bij mijn Hollandse vriend
jes en vriendinnetjes. Dat strenge regime
waar je vaak over leest, was bij mijn ou
ders niet aan de orde. Absoluut niet.
Men was gemakkelijk in de omgang en
dat gaf een warm gevoel. Overigens ben ik
eigenlijk door mijn (Hollandse) partner
Patty op dat verschil gewezen.
Een ander element is de accuratesse, dat
precieze. Soms tot in het overdrevene. Dat
heb ik van mijn vader. Bij mijn Indonesi
sche familie (in Malang en Yogyakarta)
ervaar ik dat ook. Op het eerste gezicht
oogt het allemaal wat smoezelig maar als
je beter kijkt, zie je hoe netjes het is.
Ondanks de beperkte middelen. Tijdens
onze familiebezoeken in Indonesië gaan
we wel eens samen uit. Dan wordt er een
busje gehuurd. (Desmond schaterlacht)
Je kent dat wel; zo'n busje voor acht per
sonen waar we met veertien mensen inzit
ten. ledereen ziet er dan perfect uit. (een
beetje trots) En dat bewonder ik.'
(De modern ingerichte woonkamer van
Desmond ziet er ook perfect uit; een com
binatie van licht en donker, plexiglas en
leer. De oosterse sfeer wordt bepaald door
een aantal Aziatische decoraties, een pau-
wenstoel, een kamerscherm en achter
grondmuziek van hedendaagse Javaanse
componisten.)
'Discipline - vaak regel in Indische gezin
nen - hoefde ik me niet aan te leren.
Dat zat al in me. Ik heb van mijn ouders
de volle vrijheid gekregen en naar mijn
idee ben ik daar ook goed mee omgegaan.
Overigens moet ik je bekennen dat ik, on
danks mijn Indische opvoeding, absoluut
niet kan omgaan met de botol cebok.
Waarom mijn ouders dat stukje hebben
laten liggen, is mij een raadsel.'
Toch lijken de verschillen ten opzichte van
de Hollandse cultuur erg klein
'Ik ben opgegroeid in die typische tempo
doeloe-sfeer. Achteraf bezien vind ik het
jammer dat de Indonesische component
daarin zo beperkt aanwezig was.
Het is niet mijn bedoeling Indische men
sen te confronteren, maar naarmate ik
meer van Indonesië leerde kennen, kreeg
de Indische cultuur voor mij veel meer
Hollandse dan Indonesische elementen;
een kleine tropische verrassing in een zeer
dikke laag Hollandse melkchocolade. Voor
mij is het nog steeds moeilijk te begrijpen
dat - even los van politieke en economi
sche motieven - de Indische mensen des
tijds toch voor Nederland kozen. Indië
was het moederland.
Ondanks dat de Indische cultuur daar is
ontstaan, heeft men zo weinig overgeno-
30
AUV1ERE
