moessQn
De inhoud van ingezonden
brieven valt buiten de
verantwoordelijkheid van de redactie
Hilbert's Indisch Kook- en Leeshoek en
Lin Schoite's Lekker koken van Sabang tot
Merauke.
Lilian Ducelle, Den Haag
Mississippi Masala
Een paar dagen geleden, op een warme
zomeravond, op de tv de fdm Mississippi
Masala gezien. Deze film heeft me erg ge
boeid en ook aangegrepen omdat ik er
zoveel in terugvond van ons, Indische-
Nederlanders. Het verhaal begint in
Oeganda ten tijde van het bewind van de
dictator Idi Amin. Alle Aziaten die in
Oeganda woonden en werkten moeten
opeens het land uit. Zo ook de hoofdper
soon in het verhaal, Jay, een Indiër wiens
familie daar al generaties lang woont.
Hij is daar geboren, opgegroeid, getrouwd,
heeft een prachtig dochtertje en een goede
baan in het onderwijs, een mooi huis in
een prachtige omgeving; kortom een goed
leven dus. Vanaf zijn vroege kinderjaren
heeft hij een boezemvriend, een zwarte
Afrikaan. Als hij hoort dat hij met zijn
familie het land moet verlaten met achter
lating van alles wat zij bezitten, zegt hij
tegen zijn vriend: 'Maar dit is toch mijn
land, ik ken immers geen ander land!' 'Ja',
zegt de vriend dan, 'maar jij bent geen
zwarte Afrikaan en Oeganda is alleen voor
de zwarten.' Er spelen zich emotionele ta
ferelen af bij het vertrek van deze Indiërs,
waarbij Jay de vriend die hen naar het
vliegveld brengt volkomen negeert, wat
deze zich zeer aantrekt.
Na veel omzwervingen belandt de familie
dan uiteindelijk in de Verenigde Staten, in
een plaatsje in de deelstaat Mississippi.
Daar vormt zich dan een Indiase gemeen
schap, de Mississippi Masala (masala is
een bepaald gekruid ingrediënt, gebruikt
bij het bereiden van curry). Iedereen heeft
inmiddels een bestaan opgebouwd en is
min of meer in de bevolking opgenomen.
De vrouw van Jay runt een drankzaak en
zijn dochter werkt in het hotel van een
oom. lay echter, kan zijn draai niet vinden.
Hij verlangt nog steeds naar Oeganda en
probeert door allerlei processen zijn huis
en bezittingen daar terug te krijgen. Tot
zijn dochter verliefd raakt op een zwarte
Amerikaan, dan heb je de poppen aan het
dansen, lay laat namelijk niet toe dat zijn
dochter met iemand van het ras dat hem
in het ongeluk heeft gestort, een relatie
heeft en er ontstaan dan allerlei ontwikke
lingen met dramatische gevolgen. Het jon
ge paar zet toch door, ondanks al het ver
zet, ook van de overige leden van de
Indiase gemeenschap. lay heeft inmiddels
bericht ontvangen dat hij, als resultaat van
alle gevoerde processen, misschien zijn
huis terug zal krijgen en hij wordt uitge
nodigd naar Oeganda te komen, wat hij
ook doet. Daar aangekomen probeert hij
zijn oude vriend weer op het spoor te
komen maar die blijkt niet meer in leven.
Een hevig ontroerde Jay gaat bij zijn oude
huis kijken dat hij in vervallen staat aan
treft. Dan wordt hij uitgenodigd op een
feestje en ziet daar een klein zwart jonge
tje die hem aan zijn vriend doet denken.
Opeens neemt hij het kind in zijn armen
en knuffelt het en dan komt toch het
besef dat ook de daad van zijn dochter,
door een zwarte jongen lief te hebben,
weer terug te brengen is naar het verlan
gen naar het verloren gegane vaderland.
Deze fdm wekte bij mij allerlei gevoelens
op. Het moeten verlaten van een land, waar
je opgegroeid bent en waar je familie al
generaties lang woonde, je eigen land, dat
je moest verlaten, de hunkering om er weer
terug te keren, maar dan toch het oude
niet meer te vinden. Ik hoop dat deze film
nog eens wordt uitgezonden want hij was
beslist de moeite van het kijken waard.
Mevrouw E.W. Reuvekamp, Rotterdam
Oseng-Oseng
Wat men in Banjuwangi Sing-O-Sing
schijnt te noemen heet op andere plaatsen
op Java gewoon Oseng-Oseng. Minder
melodieus misschien maar toch heus het
zelfde gerecht, ook wel met kankoeng of
laboe siam gemaakt. Mijn moeder maakte
het met laboe siam, geen abon (wordt
slap en is niet lekker meer) soms wel
gebakken teri maar die het laatste door
'gegongsengde' scheppen. Met een stuk of
wat tjabé rawits!
Veel Indonesische (Javaanse) namen zij
afgeleid van klank- of geluidsnabootsin
gen. In 'gongseng' hoort men duidelijk het
schuren van soetil tegen wadjan, net zoals
bij Orak-arik (ook een bekend volksge
recht) het omscheppen te horen is.
Oseng-oseng komt in alle 'echt' Indische
kookboeken voor, onder andere in
Sing-O-Sitig
H. Marsman denkt dat bijgaand gerecht in
geen enkel kookboek staat, maar dat is
niet juist. Zie het Indisch Lees- en Kookboek
van H.J. Hilbert, bladzijde 122. Ik kocht
dit boek enige jaren geleden op de Pasar
Malam Besar, een heel aardig en bijzonder
boek met heerlijke recepten. Overigens
vraag ik me af of limpik hetzelfde is als
tempé. Niet iedereen kent de (Oost-)
Javaanse benamingen.
Mevrouw H. Schönherr, Rijswijk
Naschrift redactie: 'limpik' uit het recept
van Sing 'O Sing is een schrijffout. Het
moet inderdaad zijn: tempéh of timpih.
Chefltok Lontiy?
Alweer een Indisch kookprogramma, dit
maal van de Tros en alweer niet juist. Het
eerste de beste recept van Rendang Padang
is fout! Wat er absoluuut niet in hoort:
ketoembar, djinten, kruidnagels, olie,
daoen djeroek, kaneel en tamarinde.
Omdat kokosmelk al vet genoeg is, hoef je
de boemboe niet meer met olie te fruiten.
Alles moet in een wadjan gedaan worden:
het vlees, de kokosmelk en de kruiden.
Koken tot het vlees gaar is en de olie van
de kokosmelk te zien is. Ik heb de Tros
opgebeld en gewaarschuwd dat het recept
niet goed is. Ik denk niet dat ze zich aan
mij storen. Is er niet iets aan te doen?
C. van Wijk, Zwijndrecht
Vrouwen-Korps KNIL
Na eerst geamuseerd naar de foto op pagi
na 40 te hebben gekeken Moesson 15 sep
tember 1997), zag ik tot mijn grote schrik
de foutieve tekst ernaast: MILVA's parade
ren et cetera. MILVA is Militaire Vrouwen
afdeling van de Koninklijke Landmacht en
het bijschrift bij de foto is dus onjuist.
Er had moeten staan: een detachement
van het Vrouwen-Korps van het KNIL (VK-
KNIL). En onder de foto het prachtige
gedicht van mevrouw Steenstra. Bij zo'n
mooi gedicht had naar mijn mening een
andere, betere foto moeten staan, van het
KNIL-monument op het Landgoed Bron-
4
Brieven
