Brieven
moessQn
De inhoud van ingezonden
brieven valt buiten de
verantwoordelijkheid van de redactie
Bosbranden
Velen zullen met ontzetting op televisie en
in kranten gevolgd hebben, welke natuur
ramp zich in Indonesië voltrekt. In 1962,
toen ik nog in Balikpapan woonde en
werkte, heb ik iets dergelijks meegemaakt.
Van de ene op de andere dag was de lucht
nevelig en de zon onzichtbaar. Het was
dezelfde tijd van het jaar als nu. Een ge
boekte vlucht naar Jakarta om de geplande
jaarlijkse checkup van de röntgenappara
tuur aldaar uit te voeren, werd op het
vliegveld van Balikpapan gecancelled.
Het heeft een paar dagen geduurd.
Over de radio was te horen dat bijna heel
Indonesië er onder leed: vliegtuigverkeer
was bijna niet meer mogelijk en in Jakarta
heerste benzinetekort. De hoofdstad werd
vanuit Singapore bevoorraad met tankers.
De scheepvaart van en naar die plaats was
onmogelijk door het slechte zicht. De oor
zaak werd toen ook geweten aan 'bakar
hutan': het aansteken van het bos door de
lokale bevolking. Geleidelijk aan verbeter
de de situatie. Er is dus niets nieuws onder
de (verduisterde) zon...
A. Kessel, Veldhoven
Vivian (1)
Toen ik jouw afscheidsbrief las in Moesson
van 15 september 1997, was ik wel ge
schrokken. In de vijf jaren is er een hechte
band ontstaan door mijn schaarse inzen
dingen, correspondentie en af en toe een
telefoongesprekje. Dit zal ik wel missen.
Ik hoop van harte op een spoedige beter
schap. Wanneer je straks in staat bent en
de lust weer krijgt te schrijven, laat dan
iets van je horen in Moesson, wil je?
Alvast bedankt! Dag Vivian!
C/i.lansen, Badhoevedorp
Indo (3)
De termen totok en indo werden beschre
ven in de rubriek 'Brieven' in Moesson van
15 september 1997. In Indonesië wordt
de term totok bijna niet meer gebruikt.
Totok is nu een jongensnaam. Voor totok
wordt nu in de volksmond de term bulé
(blanke) ofwel orang asing genoemd.
Ik weet niet of deze term voor de toeris
ten/buitenlanders storend is. De Indo
kinderen zijn op het ogenblik zeer in trek
bij filmproducers, televisie en reclame.
Daar zijn deze Indo-kinderen maar wat
trots op.
Elaine Goedbloed-Beer, Voorburg
Indo (4)
Ik heb de brieven over totoks en Indo's
gevolgd en ik kan echt niet begrijpen
waarom men zich daar zo druk over
maakt, adu toh seh ini flauwe kul!
In het voormalig Nederlands-Indië waren
er Hollanders die in Nederland waren ge
boren met een kulit putih, dat waren de
totoks. Dan waren er die in Indië (of in
Nederland) waren geboren van gemengd
bloed met kulit kopi susuh en dat waren
de Indo's. Voor zover het mij aangaat zijn
het tjaps, tjap totok en tjap Indo. Ik kan er
niets kwaads of beledigends in zien.
Mijn pa was een totok en mijn ma een
Indo. Ik ben nogal trots op mijn tjap Indo
en ik zie geen enkele reden om dat te
veranderen of te beklagen. Ik heb nu een
Engels paspoort, maar dat stukje papier
zegt mij weinig. Ik ben nog steeds een
Indo! Zelfs veel Engelsen die in het voor
malig Nederlands-Indië, in Nederland en
in Indonesië zijn geweest, weten wat
Indo's zijn. Een vriend beschrijft ons als
'a proud, very friendly en hospitable race'.
Lang sal se leven bangsa Indo!
Adrian Blocks, Marple, Cheshire, Engeland
Huisdieren (6)
Als antwoord op de vraag wat er tijdens de
Japanse bezetting met de huisdieren ge
beurde, wil ik vertellen wat ik weet van
mijn zuster Dickie Wegener (zie ook
Oeboe Wegener in Moesson van januari
1997) en haar man Peter Wegener.
Ze woonden tijdens de Japanse bezetting
in Bandoeng. Peter was in Indië geboren
en kon daarom uit de kampen blijven.
Hierdoor kon ook mijn zuster uit de kam
pen blijven, ondanks het feit dat ze blond
was, blauwe ogen had en in Holland (Rot
terdam) geboren was. Omdat ze niet in
kampen terecht zouden komen, vroegen
veel mensen aan hun of zij op de dieren
wilden passen. Dat hebben zij gedaan.
(Het is toch maar voor een paar maan
den!) Ze hadden naar mijn weten meer
dan twintig honden en ik weet niet hoe
veel andere dieren. Mijn zuster en haar
man zijn naderhand door de Kempetai
opgepakt, maar beiden hebben het over
leefd. Peter had veel Chinese vrienden die
direkt na de oorlog voor een gemeubi
leerd huis hebben gezorgd in Bandoeng
(een grote luxe toen). Wat er ondertussen
met de dieren is gebeurd, weet ik niet.
Misschien heeft een van de Chinese vrien
den daarvoor gezorgd. Wel weet ik dat ze
een van die dieren, een terrier die Lennie
heette, met verlof mee naar Holland heb
ben gebracht.
Gerard Muyser, Tewantin, Australië
Vivian (2)
Langs deze weg wil ik wat zeggen over het
'blood, sweat and tears' waarmee Vivian
Boon deze laatste jaren de Moesson heeft
opgebouwd. Zij en haar medewerkers heb
ben het gemaakt tot wat het vandaag is,
vaak onder minder gemakkelijke omstan-
03-12-1997
zijn onze ouders
Emma en Carl
de Seri ere du Bizournet
50 jaar getrouwd.
Familieleden, vrienden en kennissen,
die hun willen feliciteren?
Hun adres is als volgt:
Mr. Mrs. C.W.P. de Seriere
du Bizournet
52 Loch road
Dandenong (Nth) 3175
Victoria, Australië
tel. 03-9791-2194
lots of love
your children and grandchildren
4
