POIRRIÉ'S
PERIKELEN
Vrolijke
feestdagen
moessQn
Icuvte Ttwt b
IttdUtke bfrekkoekett
Over de feestdagen kun je eigenlijk kort
zijn. Het is altijd hetzelfde: Gelukkig
Kerstfeest en een Voorspoedig Nieuwjaar.
Of, voor de gemakzuchtigen: Vrolijke
Feestdagen. Alle heisa eromheen houd je
bijna een hele maand in de ban. Smaken
verschillen, maar Oud en Nieuw vind ik
niet eens zo erg, omdat we na een hele
boel geknal en getoost met de beste voor
nemens opnieuw kunnen beginnen.
Van die beste voornemens komt zelden
wat terecht, maar dat mag de pret niet
drukken. Met Kerstmis kan het gevoel je
echter wel eens bekruipen dat het alle
maal een beetje uit de hand is gelopen.
Als je om je heen kijkt en hier en daar je
oor te luisteren legt, dan lijkt het er soms
op dat veel mensen de werkelijke kerstge
dachte (als ze die ooit hebben gehad) ver
dringen door een doodgewone feestroes.
Thuis of in een stemmig aangekleed hore-
ca-etablissement komen ze in feestelijke
kleding bijeen, genieten van een uitge
breid kerstdiner en pakken bergen kerst
cadeautjes uit. Al ver voor Kerstmis wordt
alles door neringdoenden aanbevolen of
beter gezegd: opgedrongen. Die slimmeri
ken weten precies hoe ze je in moeten
pakken en schromen niet een concurren
tiestrijd te ontketenen tussen Sinterklaas
en Kerstmis. Ze staan achter hun welge
vulde, versierde etalages handenwrijvend
te wachten op het moment dat we onze
'chipknip' trekken of onze geldbeurs in
hun kassa legen.
Iedereen heeft natuurlijk het recht om zelf
uit te maken hoe hij Sinterklaas, Kerstmis
en Oud en Nieuw wil vieren. Dat geldt
ook voor ons. Sinterklaas is voor ons ver
leden tijd en Kerstmis en Oud en Nieuw
vieren we meestal met de kinderen.
Het ene jaar wij bij hun en het andere jaar
zij bij ons. Altijd hartstikke gezellig. Deze
keer gaan we met Kerstmis naar onze
dochter in Hout-Blerick. Kassian eigenlijk,
want we zijn dan met z'n zevenen en onze
dochter maakt er - net als haar moeder -
altijd iets moois van. Dat kost een hele
boel energie; daar kan iedere huisvrouw
over meepraten. Komende Kerstmis zitten
we dus gebeiteld. Toch blijft ergens in het
achterhoofd een soort van schuldgevoel
zitten. Een schuldgevoel dat voortkomt uit
de wetenschap dat er miljoe
nen mensen zijn die de feest
dagen zonder luxueuze toeters
en bellen moeten vieren, om
dat ze zelfs geen geld hebben
voor hun eerste levensbehoef
ten. Dat geldt ook voor men
sen die in ons eigen welvaren
de land door één of andere
oorzaak uit de boot zijn geval
len. Veel meer geldt dit voor al
die ongelukkigen die in arme
landen in een vrijwel uitzicht
loze situatie verkeren.
Je beseft dat je tot de 'zondagskinderen'
behoort en dat die relatief korte ervarin
gen van toen niets te betekenen hebben in
vergelijking met de ontberingen die tallo
ze mensen gedurende hun hele leven
moeten doorstaan.
Vaak zijn het de kinderen die zonder enige
mogelijkheid tot verweer of protest tussen
hamer en aambeeld worden gelegd. Vorig
jaar ontving ik hier informatie over van
ChildRight Worldwide, een in 1994 door
wijlen professor Jan Tinbergen - de Neder
landse Nobelprijswinnaar Economie -
opgerichte internationale non-profit orga
nisatie. Deze organisatie spant zich in om
de kinderslavernij wereldwijd uit te ban
nen. Kort voor zijn dood, bij de oprichting
van ChildRight, zei professor Tinbergen:
'Om te beginnen, moet daarvoor het pu-
blieksbewustzijn over kinderslavernij ver
groot worden, want de wereld moet
Een beeld dat me altijd bij zal
blijven is de kerstversiering die
een inventieve collega-gevan
gene exact 55 jaar geleden in
de PID-gevangenis van Soera-
baja had gemaakt. Op een van
de muren van zijn kleine cel,
die hij met een lotgenoot deel
de, had hij een armzalig kerst
boompje van zilverpapier en
gewoon papier gemaakt.
Voor het plaksel had hij rijst
gebruikt; waar hij het papier
vandaan had gehaald, weet ik
niet. Waarschijnlijk was het van binnenge
smokkelde pakjes sigaretten. Dat boompje
had dus niet veel om het lijf, maar is toch
in mijn herinnering gebleven en overscha
duwt de kerstbomen die ik in al die tus
senliggende jaren zelf heb opgetuigd, of
bij anderen heb gezien. Dat ligt natuurlijk
aan de omstandigheden waaronder dat
boompje werd gemaakt. Niemand was in
een feeststemming en van de rommel die
je toegestopt kreeg, werd je ook niet vro
lijk. Doorgaans denk je daar niet meer
aan, maar het schiet je rond de kerstdagen
wel te binnen.
weten, zoals wij moesten leren, dat zij
toestaat dat zoveel van haar kinderen ge
dwongen zijn te leven in zulke ellendige
en hopeloze omstandigheden.'
Eén van de talloze voorbeelden van kin
derslavernij vormt het dossier van Dilip
Kumar uit India. Omdat zijn ouders geen
uitweg meer zagen uit de armoede, heb
ben ze hem op zijn zesde jaar voor een
rijksdaalder verkocht aan de eigenaar van
een tapijtfabriekje. Dilip moest om 4 uur
's ochtends opstaan om de werkplaats
schoon te maken. Voor hem was dit de
aanvang van een dagtaak die ongeveer
28
Franko thuis in speciale verpakking
Min. 500 gram 22,50
Min. 750 gram 27,50
Mevr. F.Y. ROBERT-FLAMAND
Kerkuil 36, 4822 PA Breda,
Tel. 076 - 542 16 07
ABN-AMRO rek.nr. 59.43.54.439
Postbank: 3892616