POIRRIÉ'S PERIKELEN Vrolijke feestdagen moessQn Icuvte Ttwt b IttdUtke bfrekkoekett Over de feestdagen kun je eigenlijk kort zijn. Het is altijd hetzelfde: Gelukkig Kerstfeest en een Voorspoedig Nieuwjaar. Of, voor de gemakzuchtigen: Vrolijke Feestdagen. Alle heisa eromheen houd je bijna een hele maand in de ban. Smaken verschillen, maar Oud en Nieuw vind ik niet eens zo erg, omdat we na een hele boel geknal en getoost met de beste voor nemens opnieuw kunnen beginnen. Van die beste voornemens komt zelden wat terecht, maar dat mag de pret niet drukken. Met Kerstmis kan het gevoel je echter wel eens bekruipen dat het alle maal een beetje uit de hand is gelopen. Als je om je heen kijkt en hier en daar je oor te luisteren legt, dan lijkt het er soms op dat veel mensen de werkelijke kerstge dachte (als ze die ooit hebben gehad) ver dringen door een doodgewone feestroes. Thuis of in een stemmig aangekleed hore- ca-etablissement komen ze in feestelijke kleding bijeen, genieten van een uitge breid kerstdiner en pakken bergen kerst cadeautjes uit. Al ver voor Kerstmis wordt alles door neringdoenden aanbevolen of beter gezegd: opgedrongen. Die slimmeri ken weten precies hoe ze je in moeten pakken en schromen niet een concurren tiestrijd te ontketenen tussen Sinterklaas en Kerstmis. Ze staan achter hun welge vulde, versierde etalages handenwrijvend te wachten op het moment dat we onze 'chipknip' trekken of onze geldbeurs in hun kassa legen. Iedereen heeft natuurlijk het recht om zelf uit te maken hoe hij Sinterklaas, Kerstmis en Oud en Nieuw wil vieren. Dat geldt ook voor ons. Sinterklaas is voor ons ver leden tijd en Kerstmis en Oud en Nieuw vieren we meestal met de kinderen. Het ene jaar wij bij hun en het andere jaar zij bij ons. Altijd hartstikke gezellig. Deze keer gaan we met Kerstmis naar onze dochter in Hout-Blerick. Kassian eigenlijk, want we zijn dan met z'n zevenen en onze dochter maakt er - net als haar moeder - altijd iets moois van. Dat kost een hele boel energie; daar kan iedere huisvrouw over meepraten. Komende Kerstmis zitten we dus gebeiteld. Toch blijft ergens in het achterhoofd een soort van schuldgevoel zitten. Een schuldgevoel dat voortkomt uit de wetenschap dat er miljoe nen mensen zijn die de feest dagen zonder luxueuze toeters en bellen moeten vieren, om dat ze zelfs geen geld hebben voor hun eerste levensbehoef ten. Dat geldt ook voor men sen die in ons eigen welvaren de land door één of andere oorzaak uit de boot zijn geval len. Veel meer geldt dit voor al die ongelukkigen die in arme landen in een vrijwel uitzicht loze situatie verkeren. Je beseft dat je tot de 'zondagskinderen' behoort en dat die relatief korte ervarin gen van toen niets te betekenen hebben in vergelijking met de ontberingen die tallo ze mensen gedurende hun hele leven moeten doorstaan. Vaak zijn het de kinderen die zonder enige mogelijkheid tot verweer of protest tussen hamer en aambeeld worden gelegd. Vorig jaar ontving ik hier informatie over van ChildRight Worldwide, een in 1994 door wijlen professor Jan Tinbergen - de Neder landse Nobelprijswinnaar Economie - opgerichte internationale non-profit orga nisatie. Deze organisatie spant zich in om de kinderslavernij wereldwijd uit te ban nen. Kort voor zijn dood, bij de oprichting van ChildRight, zei professor Tinbergen: 'Om te beginnen, moet daarvoor het pu- blieksbewustzijn over kinderslavernij ver groot worden, want de wereld moet Een beeld dat me altijd bij zal blijven is de kerstversiering die een inventieve collega-gevan gene exact 55 jaar geleden in de PID-gevangenis van Soera- baja had gemaakt. Op een van de muren van zijn kleine cel, die hij met een lotgenoot deel de, had hij een armzalig kerst boompje van zilverpapier en gewoon papier gemaakt. Voor het plaksel had hij rijst gebruikt; waar hij het papier vandaan had gehaald, weet ik niet. Waarschijnlijk was het van binnenge smokkelde pakjes sigaretten. Dat boompje had dus niet veel om het lijf, maar is toch in mijn herinnering gebleven en overscha duwt de kerstbomen die ik in al die tus senliggende jaren zelf heb opgetuigd, of bij anderen heb gezien. Dat ligt natuurlijk aan de omstandigheden waaronder dat boompje werd gemaakt. Niemand was in een feeststemming en van de rommel die je toegestopt kreeg, werd je ook niet vro lijk. Doorgaans denk je daar niet meer aan, maar het schiet je rond de kerstdagen wel te binnen. weten, zoals wij moesten leren, dat zij toestaat dat zoveel van haar kinderen ge dwongen zijn te leven in zulke ellendige en hopeloze omstandigheden.' Eén van de talloze voorbeelden van kin derslavernij vormt het dossier van Dilip Kumar uit India. Omdat zijn ouders geen uitweg meer zagen uit de armoede, heb ben ze hem op zijn zesde jaar voor een rijksdaalder verkocht aan de eigenaar van een tapijtfabriekje. Dilip moest om 4 uur 's ochtends opstaan om de werkplaats schoon te maken. Voor hem was dit de aanvang van een dagtaak die ongeveer 28 Franko thuis in speciale verpakking Min. 500 gram 22,50 Min. 750 gram 27,50 Mevr. F.Y. ROBERT-FLAMAND Kerkuil 36, 4822 PA Breda, Tel. 076 - 542 16 07 ABN-AMRO rek.nr. 59.43.54.439 Postbank: 3892616

Moesson Digitaal Tijdschriftenarchief

Moesson | 1997 | | pagina 27