Bij de voorplaat
Armoede en harmonie
Geld lenen
moessQn
EEN GEZOND EN VOORSPOEDIG 1998,
VOL GOEDE MOED TOEGEWENST!
Het is weer het einde van het jaar. Menige redactie breekt zijn hoofd over een mogelijk
kerstverhaal, liefst met een moraal die aansluit bij de onprettige gebeurtenissen van de
laatste tijd. Het opsommen van alle Bourgondische gerechten, exorbitante cadeaus en
onvervulbare wensen uit de hoorn des overvloeds die in schril contrast staan met kom
mer en kwel in de rest van de wereld, zijn we immers meer dan beu.
Afgelopen oktober ging ik met een prauw van Sunda Kelapa naar de kampong
Luar Batang. De kampong bestaat uit paalhuisjes vanwege de jaarlijkse over
stromingen. Over de loopplanken die de armzalige hutjes - meer is het niet -
met elkaar verbinden, verdwijnt een grote rat in de enorme hoeveelheid afval
die drijft op het water. Een ondraaglijke stank in deze hitte.
Steeds meer hoofden verschijnen om de hoeken van deuropeningen. 'Hier
komen nooit vreemden en zeker geen belanda's', blijkt als ik de vraag van de
kepala 'dari mana..?' heb beantwoord. Mijn vraag aan hem of ik zijn kampong
mag bekijken en foto's nemen wordt beantwoord met een invitatie in zijn hut.
Onder het genot van kopi toebroek en warme pisang goreng komt hij mijn
achtergrond aan de weet en ik hun plaats in de Indonesische samenleving.
De jongens en mannen verdienen wat met de verkoop van sigaretten, water,
tijdschriften en dergelijke, terwijl de meisjes en vrouwen zich ontfermen over
de kinderen van de kampong. Een deel van de meisjes voelt zich gedwongen
zichzelf te verhuren aan toeristen om zo het gezin te onderhouden.
Voor de Indonesiër is dit geen schande, maar een noodzaak wordt mij verteld.
Als ik buiten de hut sta, word ik omgeven door de kinderen en vrouwen van de
kampong. 'Bapak, foto... boleh?' wordt over en weer geroepen. Na wat foto's
van de kinderen en hun moeder, word ik in een hut getrokken en naar een
plaats op de vloer verwezen. Alle kinderen die met me mee liepen, zitten net
als ik gehurkt op de vloer, in en buiten de hut.
Een kleine jongen krijgt van zijn moeder een plastic bordje met wat rijst en
gedroogde vis. Na een paar happen schuift hij het bordje naar mij toe. 'Bapak,
makan...', zegt hij zacht. Wat stuntelig maak ik met één hand een balletje van
rijst met een stukje vis en eet dit met goed zichtbare smaak op.
Een luid gejuich van de kinderen klinkt door de kampong. De kleinsten pakken mijn
hand en drukken die tegen hun voorhoofd en daarna tegen hun mond. Na vier uur kost
het me veel moeite om los te komen van deze mensen. Diep onder de indmk van de
vriendelijkheid en gastvrijheid, loop ik richting Glodok.
Zo weinig als ze bezitten, zoveel rijker zijn ze dan menig westerling als het gaat om vro
lijkheid, enthousiasme, medeleven, saamhorigheid, kortom, harmonie! Als ik denk aan
de armen der aarde... gaan mijn gedachten in eerste instantie naar de 'rijken' der aarde,
want zij zijn vaak degenen die het meeste missen!
Raymond Abrahams
voor een nieuwe inrichting?
(078) 618 08 66.
f>l Setiakawan
Aan alle lezers, adverteerders, vrienden en
relaties van Moesson
Directie, redactie en administratie
van Moesson en Tjalie Robinson B. V.
Foto's: R.A.M. Abrahams
Dat doe je bij Setiakawan.
Betrouwbare mensen, die precies
weten hoe je verstandig geld kunt
lenen.
Bel tot 22.00 uur
