Scholen voor
armen
Nieuwe burgemeester
De jeugd van
tegenwoordig
jaren vijftig bevriend is. Handjeklap
tussen de Chinese elite en de autoriteiten
heeft veel kwaad bloed gezet.
Volgens politieke analisten reageert
Suharto door zich de laatste jaren wat
van zijn Chinees-christelijke vrienden af
te keren en steunpunten te zoeken in de
islamitische gemeenschap, die vijfentach
tig procent van de Indonesische bevol
king uitmaakt.
De regering heeft inmiddels geconcludeerd
dat met Salims plannen niets mis is.
Van kapitaalvlucht is geen sprake, de In
donesische fiscus wordt er niet slechter
van en er komt in Singapore aangetrok
ken geld ter beschikking voor investerin
gen in Indonesië. Suharto en zijn minis
ters vinden zelfs dat Salims voorbeeld
navolging verdient. Volgens hen kan dat
de Indonesische economie alleen maar
weerbaarder maken in het tijdperk van
wereldwijde concurrentie.
Dat president Suharto zijn oude vriend
Salim opnieuw in bescherming neemt, is
niet geheel zonder risico. Zou Salim zich
niet aan zijn belofte houden dat het geld
dat de herstructurereing oplevert in nieu
we Indonesische activiteiten wordt gesto
ken, dan is de beer immers alsnog los.
Niet voor niets lekte via een hoge rege
ringsfunctionaris uit 'dat Suharto er vast
op vertrouwt dat Salim hem niet zal ver
raden'.
Bron: Noordhollands Dagblad
Talrijke kinderen gaan in Indonesië nog
altijd op sandal jepit of helemaal bloot-
voets naar school. En omdat ze maar één
pakje hebben, kunnen ze ook niet elke
dag hun schooluniform dragen.
Bovendien gaan velen zonder ontbijt (sa-
rapan) of lunchpakket de deur uit.
Gelukkig zorgt de overheid dan dat ze op
school te eten krijgen, want als je honger
hebt, is het moeilijk leren. Een ander
probleem is nog dat de klassen vaak te
vol zitten; er zijn meer kinderen dan
schoolbanken. Dan zit er niets anders op
om op de vloer te gaan zitten - sommigen
gaan er zelfs bij liggen. Maar ondanks al
les krijgen deze kinderen toch scholing!
Bron: Suara Pembaruan Kompas
De nieuwe burgemeester van Jakarta, Sutiyoso, is op traditionele Betawi wijze naar
zijn nieuwe ambtswoning verhuisd. De pendaringan (bewaarplaats van rijst) werd
meegenomen. Na het gebed nam 'Bang Yos' afscheid van de buren en werd er wat
grond van het erf meegenomen om uit te strooien bij de nieuwe woning.
Een tanjidorgroep begeleidde de kersverse burgemeester met zijn gezin en genodigden
in delemans. Langs de weg stonden veel mensen die genoten van demonstraties door
zes ondel-ondel dansers en een pencalt silat groep. Bij het nieuwe huis aangekomen
werden Bang Yos, zijn echtgenote en twee dochters verwelkomd met petasan.
Nadat iedereen het huis had betreden, werd er gebeden en kreeg Ibu Setyorini Situyoso
het predikaat 'MPOK', een intieme benaming bij de Betawi bevolking. Tot slot werd
door de genodigden nasi berkat gegeten die was verpakt in jatiblad. Tijdens het eten
kon men genieten van gambang kromong muziek.
Over de jeugd wordt vaak geklaagd.
Leerlingen van een SMA (de middel
bare school) in Jakarta kregen de op
dracht om een tijdje mee te draaien in
het desaleven. Zouden ze eens wat
anders zien. Ze werden ondergebracht
in gezinnen en moesten helpen bij de
dagelijkse werkzaamheden: kroepoek
en kripik bereiden, het huis schoon
maken, water uit de put halen (er zijn
natuurlijk geen kranen), singkong
plukken voor het middageten...
en alles moest lopend gebeuren, want
openbaar vervoer zoals in Jakarta, dat
is er niet. Maar de kinderen draaiden
voor dit alles hun hand niet om en de
den volop mee. Sommigen leerden
zelfs gamelan spelen. Een goede erva
ring, kortom, de jeugd van Jakarta
liet zich weer eens van haar beste kant
zien.
Bron: HIDLIP
Bron: NOV/1
42ste jaargang - nummer 9 - maart I 998 I I
