Korèk, krètèk, kroket
en Kora
moessOn
Koko had vier passies. Kora,
zijn kokette en veel jongere,
Indische vrouw. Korèk, zijn
hond. Krètèk, zijn ketting
sigaret en voorts was hij een
notoire krokettenliefhebber.
Aan het eind van elke avond, als hij zijn
hond uitliet, liep hij automatisch bij
Feite binnen. Die had een patatzaakje,
vier straten van zijn huis vandaan.
Hoe later op de avond, hoe gezelliger het
er was. De patatboer kwam net als Koko
uit Indië. Het leuke van deze man was
dat hij altijd anecdotes uit het kamp wist
te vertellen waar iedereen, die er wel of
niet bij was geweest, zich slap om lachte.
Zijn humor was niet te evenaren. Zijn
kroketten evenmin.
Overdag had Koko een zeer druk bestaan
als verzekeringsadviseur. Het was altijd
pezen om het werk op tijd af te krijgen.
De telefoon rinkelde onophoudelijk en
vaak was er niet eens tijd om fatsoenlijk
te lunchen. Toen zijn pensioen naderde,
hadden collega's hem al voorgehouden
dat hij in een zwart gat zou vallen.
De overgang van een drukke baan naar
zalig nietsdoen zou heus niet zo zalig
zijn, voorspelden de pessimisten.
Koko liet deze uitspraken maar over zich
heen gaan. 'Ik zie wel waar het schip
strandt. Heb ik eindelijk weer tijd voor
Kora en onze ouwe Korèk! Bovendien
kan ik zoveel krètèk roken en kroketten
eten als ik wil, zonder al die rotopmer-
kingen van jullie. Haha.'
Het rare was dat hij na een week thuis
ontdekte dat hij het opnieuw razend
druk had gekregen. Liet hij vroeger zijn
hond eenmaal per dag uit, nu was het
wel vijf keer, want hij had de 'beurten'
van Kora erbij gekregen. Wat hem met
een opviel was dat de viervoeter overdag
vaak treuzelde. Kennelijk liet de avond-
temperatuur, die vele graden lager was,
hem harder lopen om des te eerder zijn
pootjes te kunnen strekken onder de
warme toonbank bij Feite? Bij elke vuil
nisbak stak hij zijn kop onder het deksel
en zodra hij een vrouwtjeshond zag, was
hij helemaal niet meer te houden.
Hij cirkelde dolverliefd om zijn sexy lust
object en doorlopen was er niet meer bij.
'Verduiveld, wat kost me dit een tijd!
Nu begrijp ik waarom Kora altijd zo mop
perde. Ajo zeg, hou op met dat korèkken
in die groentenbak, wij moeten naar de
pasar. Even mijn krèteks aanvullen.'
De oude hond gehoorzaamde gelukkig.
Even later bereikten ze de markt en het
hondenbaasje stevende meteen af op de
Indische
sigarenman. Die kon hem voorzien van
vele pakjes krètèk die elke week uit Indo
nesië werden overgevlogen. Ging Koko
altijd op zaterdag naar deze markt, nu hij
vrij was, had hij ontdekt dat de broers
van zijn krètèkleverancier op de dinsdag
en donderdagmarkten stonden.
Hij raakte steeds meer verslaafd aan de
sigaretjes en bezocht de markt nu wel
drie maal in plaats van één maal per
week. Kora zei er af en toe wel iets van.
'Ik dacht dat ik je meer zou zien nu je
niet meer hoeft te werken' of: 'Kootje, je
stinkt. Het lijkt wel of je steeds meer aan
het roken bent geslagen. Was je soms
weer naar de pasar? Zal ik trouwens eens
meegaan om de hond uit te laten. Ik zie
je bijna niet meer. Je blijft uren weg.'
De avonden werden ook anders. Zijn
vrouw zat vaak met een kripoet gezicht
en sipit oogjes half slapend voor de tv als
hij thuis kwam. De aantrekkingskracht
van de patatzaak werd ook steeds groter.
De hoeveelheid te bestellen kroketten
stegen. Had hij tijdens zijn werkzame
leven slechts één exemplaar per avond
naar binnen gewerkt, nu waren het er
minstens vier. En van de verhalen van
Feite kon hij maar niet genoeg krijgen.
Koko kwam steeds later thuis.
Op een dag zei Kora: 'Je bent veranderd.
Je hebt bruine krètèktanden gekregen,
Korèk's bek moet ook nodig worden ge
poetst en verder is je middel verdwenen.
Je hebt het figuur van een kroket.
Je moet maar eens een voorbeeld nemen
aan Jerry, onze buurman. Hij sport, leest,
knutselt. Hij drinkt niet, hij rookt niet
en hij hoeft ook geen huisdier. Kortom,
hij is super.'
Deze woorden vielen steeds vaker. Jerry
was een superlatief in alles. Kootje zag
dat Kora zich steeds koketter gedroeg,
zodra zij hun buurman zagen. Ook zag
hij met lede ogen dat zij wulpse blikken
naar Jerry wierp als zij toevallig samen
de deur uit liepen en hem in de voortuin
tegen kwamen. Zij begon speciale lachjes
voor haar superbuurman te ontwikkelen.
Koko begon zich grote zorgen te maken.
Als hij zijn vrouw vroeg of zij nog
steeds gelukkig met hem was, gaf
zij daar een vaag antwoord op.
Langzamerhand kreeg hij
het gevoel dat hij zijn
leven anders moest in
delen, zijn passies uit
dunnen. Dit betekende
de pasars minder
bezoeken, de hond
wat minder lang uit
laten en niet zo laat bij Feite blijven han
gen. En ook dat hij weer op kroketten
rantsoen ging.
Het toeval wilde dat hij al vrij snel de
hond niet meer hoefde uit te laten.
Op een ochtend blafte Korèk zes maal.
Vrij vertaald zei hij: 'Nou, ouwe sobat, ik
heb het hier wel gezien. En van die krètèk-
tochten heb ik echt balen tabak. Bedankt
voor alles. Het ga je goed, tabéh!' Het
dier sloot zijn oogjes en sliep rustig in.
Er was verdriet en verwerking. Maar een
feit was dat Koko door het wegvallen van
zijn geliefde viervoeter ineens veel meer
tijd voor Kora kreeg.
Hij nam haar mee naar de film en het
theater. Hij plande gezellige uitstapjes
naar lieflijke dorpen of stippelde lange
wandel- en fietsroutes voor hen uit in
fraaie natuurgebieden, met ergens pan
nenkoeken eten toe. Ook Parijs en
Londen werden bezocht. Hij nam haar
mee naar sjieke zaken. Gaf haar die leuke
kleren en sieraden waar zij zich mooi in
voelde. Verraste haar met de heerlijkste
geurtjes voor achter haar kleine oren.
Koko kreeg het er erg druk mee.
Hij kwam weer tijd tekort.
Zelf hing hij nu steeds minder rond op
de pasar. Ook Feite kreeg hem steeds
minder te zien, waardoor zijn middel
weer zichtbaar werd. Tenslotte brak de
dag aan, waarop de man geen vier doch
nog slechts één passie had. K(r)okette
Kora
24
Tekst: Tina Daniels
