A story from down under
Juridische bijstand of advies nodig?
moessQn
Een verhaal, niet uit Australië,
uit de tropen van Darwin of
Cairns, maar uit de subtropen
van het Noordereiland van
Nieuw-Zeeland. Het is af en
toe meer sub dan tropisch en
daarom zijn veel oudere
Indo's in de jaren tachtig met
de Noorderzon vertrokken
naar Cairns, Brisbane, waar de
mangga en ramboetan
groeien.
Bij ons in Auckland is het eindelijk nor
maler geworden. De kinderen (onze tjoe-
tjoes) zijn vandaag terug naar school na
hun grote zomervakantie en nu kan ik
alleen rondtollen op de grote band in de
pool zonder omver getrokken te worden
('Good fun. Shove Poppa under').
Van half december tot eind januari is het
onze grote zomervakantie en dan ver
dwijnen de bewoners van Auckland naar
hun respectievelijke beaches, cribbs of
zomerhuisjes, waar dan ook. De oostkust
beaches zijn stampvol, nou ja stampvol?
Bij ons is dat al snel met zo'n paar dui
zend mensen.
Bijna iedereen is in het bezit van een ei
gen huis, ofschoon er nog genoeg huur
huizen zijn, maar laten we zeggen van de
middenstand upwards (ik begin weer lek
ker tanah dingin te kletsen, midden
stand?) woont men op een quarter acre
(1000 m2) lap grond met huis en hetzelf
de aan de lcust met het zomerhuisje.
Anyway, that was and is the ideal.
Mijn eerste Kerst
En dan als je langs de kust rijdt, herin
nert de Pohutukawa bloesem die op het
strand ligt en voor een Red Christmas
zorgt, dat Santa is on his way. Mijn eer
ste Kerst (46 jaar geleden), vierde ik bij
mijn verloofde, local born Kiwi van
mixed achtergrond (Engels, Fins en Joe-
goslavisch, nu Kroatisch genoemd, maar
dat verdommen de Dalmatiërs die hier
als Joegoslaven zijn geboren en getogen,
dus blijven ze gewoon Dalmatiër heten)
en die eerste Kerst ging met echt Engelse
roastbeef and spuds. Ik had nog nooit zo
veel vlees gezien in mijn leven.
Sinds die tijd zijn we van de hete midday
diners afgestapt en eten barbecues of een
tjampoeran van Indisch eten en local
barbecue met de Kerst, 's Nachts eerst
even naar dc Mis, voor hen die dat willen
en dan op de 25ste is het Santa Claus co-
mes to town. Volkomen veramerikaanst.
Veertig jaar geleden kwam mijn ouwe ma
voorgoed bij ons wonen in Tokoroa op
het Taupo Plateau en zij stond versteld
van onze manier van doen hier. Kassian
ja. 'Maar het is toch warm mam? Kayah
Indië? En dan gaan we toch niet tanah
dingin eten!' Nou ze vond het best, geen
aardappelen, '(ij eet als een tijger Guus!
Zoveel vlees!'
'Soedah mam omdat het altijd kleine
beetjes was in Holland, hier niet ja. Nooit
meer als ik het enigszins kan versieren.'
De immigratie verbood mijn ma om hier
permanent te wonen. Zij had andere ge
dachten. Zij ligt permanent tussen de
dennenbomen in Tokoroa. Maar zo'n
acht maanden heeft ze plezier gehad van
Nieuw-Zeeland en haar tjoetjoes.
Volgende maand ga ik naar een Indische
reünie, KNIL en andere strijdkrachten
plus Indische mensen in Rotorua, het
geyserland/wonderland ten oosten van
Tokoroa en dan melentjer ik even langs
mijn ouwe ma en praat een beetje met
haar. Make sure the plants grow on her
grave and are flowering. Er zijn ook een
paar Hollanders en een paar Indische
mensen op die koeboeran en daar ga ik
ook even langs. De Maori van Nieuw-
Zeeland en de Aboriginals van Australië
noemen dat je voorouders en familie
meenemen door het leven. We don 't live
in the past, but we make sure the past
continues to live with us.
Eerste generatie Kiwi's
De tweede generatie Indo's begrijpt daar
niets van, het Indo zijn. Zij zijn gewoon
Kiwi born and bred and the Olds come
from somewhere else. HollandOr Indo
nesiaSomewhere. They don't loose
their accents either.
Maar wat het eten betreft weten ze, dat
wij bepaald anders zijn dan de local
Kiwi's (afleiding van de vogel ja, niet de
vrucht, die vroeger Chinese Gooseberry
heette)... Ze weten! Trassi, santen, kroe
poek en verschillende sambals en vaak
krijg ik te horen: 'Poppa, when are you
and Nanna cooking rijsttafel againV
O ja, dan ben ik plots weer OK. Brandals.
And awas if Poppa starts to curse in his
foreign language. 'Godverdomme is dat
nou afgelopen' en 'lazer op' kennen ze.
Het enige Nederlands dat ik zo'n 35 jaar
sprak hier in Nieuw-Zeeland. Maar in de
latere jaren gaat dat weer meer, tot zo af
en toe mijn vrouw kalmpjes maant:
'You are talking Dutch again. Nobody
understands you.
Adoe gevaarlijk ja met die ouderdom.
Zo vaak gebeurt het dat in geval van
nood en ziekte de eerste taal overheerst.
Soedah, we'll cross that bridge when we
get to it (again). Heb het al een keertje
meegemaakt toen ik dertig was.
But that's another story
(Aduertentie)
Indische advocaten staan u graag bij.
SCHENKHUIZEN Advocaten
36
Tekst: Guus de Koster
Algemene praktijk (o.a. echtscheidingsrecht, huurrecht, strafrecht,
erfrecht, arbeids-/sociaal verzekeringsrecht en vreemdelingenrecht)
en gespecialiseerd in WUBO-, WUV- en WIV-zaken.
Bel of schrijf naar:
Laan Copes van Cattenburch 137
2585 GA 's Gravenhage, tel. 070 - 346 91 36
