w Koninginnedag in Buitenzorg, 1934 de Nederlandse overheid in de steek gelaten voelt en door veel (politieke) Hollanders op één hoop met koloniale onderdrukkers wordt geveegd. Dus, welwillendheid van de overheid? Een lap grond? Ik heb zo mijn twijfels. Maar..., hoop doet leven, president Clinton heeft per slot van rekening ook de Amerikaanse schuld ingelost per excuus voor de slavenhandel. Wel licht doet het voorbeeld van deze grote broer ook die van de kleine Hollandse broer volgen. En wie weet, gaat de Hollandse broer dan ook nog zover, dat de Nederlands Indische mensen van toen en nu, de erkenning krijgen van een Nederlands onderdaan die zijn plichten heeft gedaan en nu zijn rech ten mag komen halen. In dit stadium is het waarschijnlijk een té ambitieus plan om iets derge lijks van de grond te krijgen. Maar een museum moet er toch wel in zitten, of niet soms? Van heel Indië, is bij mijn weten, alleen de Molukse gemeenschap in het bezit van een fraai museum waar hun cultuur getoond wordt. Wil je de Hollandse bevolking en de volgende Indische generaties nog wat bijbrengen of nalaten, dan moet je dat nu doen. Een Indisch museum, niet als naam, want daar zit inmiddels geen kracht meer in, maar een museum van onze abonnees, wellicht onder de naam Museum Moesson of Museum Tjalie Robinson. Om dit te realiseren hebben we de vol gende ingrediënten nodig die u en ik, dus wij allen, op moeten brengen. Het zelfde idee met dezelfde doelstel ling, een fonds waarin donaties gedaan kunnen worden die voor dit doel be stemd zijn en materialen, gebruiks voorwerpen, lamst et cetera die, mits er schriftelijk afstand van gedaan is, eigendom blijven van degene die het ter beschikking stelt. De kosten voor een dergelijk museum schat ik op zeven ton. Ook ambitieus? Het aantal abonnees in Nederland maal honderd gulden is precies genoeg voor zo'n project. De een kan zich meer permitteren dan honderd gulden, de ander wat minder, maar als u het ook zou willen, dan is er een weg. Maar dan moeten we snel zijn, voor veel mensen die uit de eerste hand kunnen vertellen is het twee voor twaalf De organisator, de leidsters en de collectrices ten bate van het sanatoriumfonds 'Ons Aller Belang', hebben zich op Koninginnedag in 1934 verzameld voor het militaire tehuis in Buitenzorg. 17 42ste jaargang - nummer 10 - april 1998

Moesson Digitaal Tijdschriftenarchief

Moesson | 1998 | | pagina 17