Wandelmarsen in Batavia
Schoolreisje
In mijn eerste jaar van de Christelijke
HBS in het vroegere Batavia - dat moet
wel jaargang 41 geweest zijn - herinner
ik mij nog goed, werden er vrij veelvul
dig wandelmarsen gehouden in de
stad. Alle mogelijke verenigingen van
rang en stand, waaronder de padvinde
rij en vooral niet te vergeten de Prince-
vlag, middelbare en hogere scholen, re
geringsinstanties en weet ik al wat niet
meer, namen aan deze marsen deel.
Meestal werd niet meer dan tien kilo
meter gelopen. Deelnemers kregen dan
na afloop, wanneer ze niet uitvielen,
een medaille als herinnering. Dit was
een prachttijd voor ons en de medailles
werden in ere bewaard.
Ik kan mij echter niet meer herinneren
van wie dit alles uitging. Waarschijnlijk
van de gemeente of van een overkoepe
lende sportorganisatie. Doet er verder
ook niet toe. Wel weet ik nog goed, dat
de C.M.S. ook sterk vertegenwoordigd
was bij deze marsen. Men noemde het
wandelmarsen, maar in feite werd ge
marcheerd, zo mogelijk in de pas en in
uniform, met tamboeren en trompet
tisten voorop.
Een van de tamboeren van de C.M.S.
- allen senioren - kwam op een idee:
hoe zou het zijn wanneer de C.M.S.
eens met twee tamboertjes uit de eer
ste Mas op een wandelmars voor de
dag zou komen? Ik werd samen met
Henkie, een vriendje van mij, uitge
zocht om met trommels de C.M.S.
groep op de eerstvolgende wandelmars
GELD VOOR
NIEUWE
MEUBELS?
voor te gaan. Daarvoor moest natuur
lijk zwaar geoefend worden, vaak bij
ons thuis. Henlde had de modelmars
wat eerder onder de knie dan ik.
Ik oefende wat meer en zo beheerste
ook ik de standaardmars na enige tijd
voldoende om aan het grote evenement
deel te nemen.
Op een zaterdag was het zover. Het zou
weer tien kilometer gaan worden.
Ik weet echt niet meer waar de mars
begon, wel dat we met ons tweetjes,
Henkie en ik, met trommels voorop
marcheerden, gevolgd door de C.M.S.
groep en trots met onze trommelstok
ken te werk gingen. De route liep zelfs
langs ons huis op de Soerabajaweg.
Ja, dat was mooi werk. Het verliep
zoals m een film. Helaas begon het
halverwege de mars te regenen. Geluk-
Mg duurde het niet zo lang of we kon
den weer beginnen met ons getrommel.
Wel waren we allemaal kletsnat, want
de mars ging natuurlijk gewoon door.
Na afloop van de mars kregen we veel
lof. Het experiment was gelukt en
waarom ook eigenlijk niet. Zoiets bij
zonders was het nu ook weer niet.
Maar ja, de ouderen denken vaak dat
de jongeren het niet zo goed Minnen
als zijzelf. Helaas liep deze aangename
levensperiode van mij vlug ten einde.
De Duitsers hadden Holland al bezet
en zonder dat de gewone mens het
wist, zaten de Japanners al op onze
hielen. In december 1941 was het
Pearl Harbour en in maart 1942 volgde
de bezetting van Indië en waren wij
aan de beurt
Dit Mekje uit 1930 komt uit de collectie van mijn moeder, mevrouw W Droop-
Kal (overleden in 1976). De foto is tijdens een excursie gemaakt op het vliegveld
Tjililitan en betreft de hoogste Mas (5 en 6?) van de Paul Krügerschool II, aan de
Nieuwe Tamarindelaan in Batavia-C (nu is dat de Jl. Dr. Sarmratulangi).
Achteraan staat de hoofdonderwijzer, de heer J.W van der Kouwe.
Op de voorste rij zitten van links naar rechts: Gert van der Linde,
Piet Dwarshuis, D. Maas van Apeldoorn, Gerard Ploos van Amstel, Bert Denée,
Jan Ubels.
Op de tweede rij staan Corrie Prins en Luut Ubels (als derde en vierde van links).
De rest is mij onbekend.
Reacties aan:
E.Th.L. Droop, Schuurhoven 13, 6721 SM Bennekom, tel. 0318 - 414 555.
21
Tekst: Pieter Roeloffs
(Advertentie)
BIJ ONS
ZIT U GOED!
Bel gerust Setiakawan.
Wij zijn tot 22.00 uur bereikbaar.
(078) 618 08 66.
't M*" T
Setiakawan
42ste jaargang - nummer I 0 - april I 998
