mones
og slechts
erinnering
moessQn
Jakarta. De economische crisis in Indonesië woekert als een
tumor. Massa-ontslagen, voedseltekorten en prijsstijgingen
bedreigen het grootste deel van haar ruim tweehonderd
miljoen tellende bevolking. Toch is niet alleen de 'gewone'
Indonesiër slachtoffer. Ook de expats (de buitenlanders)
lijden onder de malaise. Een gesprek met Klaas Kemp,
de Nederlandse manager van een van de beroemdste
restaurants van Jakarta: Memories.
Valentijnsdag. Het restaurant
aan de Jl. Jend. Sudirman in
Jakarta zit bomvol.
Er klinkt een vertrouwd ge
luid van tinkelende glazen en
gedempte gesprekken met op
de achtergrond een evergreen
van een viermans orkest. Op de
menukaart prijken typisch Hol
landse gerechten: stampot
boerenkool, erwtensoep met
worst, een bal gehakt en
zelfs griesmeelpudding.
Allemaal volgens recept van
moeder Kemp. Maar ook
rijsttafel en sirloin-steak be
horen tot de mogelij kheden.
De gasten genieten een gal-
genmaal. Na bijna dertien
jaar te hebben gefloreerd, is
ook dit restaurant ten prooi
gevallen aan de val van de
rupiah. Morgen staan de 53
personeelsleden samen met
Klaas Kemp op straat. De
maandhuur van 10 duizend
dollar (begin december 1997
38 miljoen rupiah en nu
120 miljoen rupiah) en de
gestegen voedselprijzen zijn
een onneembare hindernis
geworden.
Kemp weigerde echter te be
zuinigen op kwaliteit: 'De
mensen komen naar Memo
ries voor herinneringen.
Ik wil die herinneringen niet
bederven door slechte kwali
teit te leveren. Dan ga ik liever ten on
der. Maar wel met trots.'
Klaas Kemp werkte bij Oasis, de eige
naar van Memories, toen hij in 1985
van de directie het aanbod kreeg om
een Polynesisch restaurant op te star
ten. Het betonnen complex paste ech
ter niet bij de ideeën van Kemp:
'Ik miste water, palmbomen en een
tuin. Daarom besloot ik een grillres
taurant te openen. Dat wekte verwon
dering bij mijn veelal Indonesische
gasten. U bent toch een Hollander,
zeiden ze. Dan moeten we toch een
Hollandse biefstuk bij u kunnen eten-
Dat was voor mij geen probleem.
Maar daar bleef het niet bij. Men wilde
haring, paling en erwtensoep.'
De menukaart breidde zich elke week
uit. De ingrediënten werden ingevlogen
vanuit Nederland. Na een half jaar
werd een Holland Promotie opgestart.
Dat was een groot succes.
Er kwamen verzoeken voor allerlei ty
pisch Hollandse gerechten. Maar men
kon het zo gek niet bedenken of Klaas
had het binnen een week in huis.
Kemp: 'Zo was er een vraag naar "zes-
schaft", dat komt uit Gelderland.
Ik kende het niet, liet het recept in
Nederland opzoeken en kon het gerecht
een week later voorzetten aan een te
vreden klant.' Alle nieuwe gerechten
staan eerst een aantal weken op een
proefmenu. Als er voldoende vraag naar
is, dan wordt het toegevoegd aan het
vaste menu. Zoniet, dan verdwijnt het.
Omdat zijn conduite-staat onder ande-
Tekst: Riny Boeijen
