Voorwoord
Indische geschiedschrijving en
het Nederlandse onderwijs (I)
Joggen in Jakarta
Restaurant
Memories in Jakarta
moessQn
42ste jaargang nummer 10
'Wat ik doe in m'n vrije tijd?
Nou, TV kijken, wat lezen, de
tuin en wat rommelen in mijn
hok.'
'Hoe bedoel je?'
'Ik heb wat met vliegtuigen,
modellen bedoel ik.'
'Kan ik eens komen kijken?'
'Eh, jawel, maar je moet je niet
teveel voorstellen...'
7)ls ik op een dag langs kom om
te kijken, weet ik niet wat ik zie.
Een ruime slaapkamer is omge
bouwd tot een volledig ingerich
te werkplaats met een werkbank
en alle denkbare machines en
gereedschap. Het geheel is half
verscholen door fantastische
modellen van diverse soorten
vliegtuigen. Qeen bouwpakket
kan dit overtreffen, denk ik
wanneer een zwaar viermotorig
vliegtuig in mijn handen ligt.
Wat een details en afwerking!
'Hier zitten zeker héél wat uur
tjes in?' informeer ik. 'Hij zit hier
dag en nacht!' zegt zijn vrouw,
die inmiddels is binnengekomen.
Dit zijn typisch dingen die ik bij
veel Indische mensen aantref.
Bescheiden en tegelijkertijd over
een enorme handigheid of
creativiteit beschikken waarmee
vele expositiezalen gevuld zou
den kunnen worden. Of het nu
kunst is of techniek ik denk, dat
zeer veel Indische mensen met
hun creaties anderen zouden
stimuleren of laten delen in de
schoonheid of het vernuft.
Heeft u zo'n bijzondere hobby
die u met anderen wilt delen?
Stuur ons de relevante gegevens
en wie weet, reserveren wij
ruimte voor u in Moesson.
Het gaat goed met de aandacht voor Indische Nederlanders in het onderwijs.
In een aantal artikelen legt Tom van der Geugten - Indisch historicus en
lerarenopleider - uit waarom en op welke manier er meer aandacht wordt
gegeven en hoe het onderwijs beter kan.
Springend over gaten in de stoep, wankele putdeksels omzeilend en manoeu
vrerend tussen de mensen door, begint Desmond Koot langzamerhand naar
het Gooise schelpenpad te verlangen. Het valt niet meer om in de hitte en
rook van Jakarta je conditie op peil te houden.
Riny Boeijen, onlangs in Jakarta, raakte in ge
sprek met de Nederlandse ondernemer Klaas
Kemp. Kemp was eigenaar van het restaurant
Memories dat door de crisis in Indonesië
failliet is gegaan. De mensen komen naar
Memories voor herinneringen', aldus Kemp,
'Ik wil die herinneringen niet bederven door
slechte kwaliteit te leveren. Dan ga ik liever
ten onder. Maar wel met trots.'
Bij de voorplaat
In Holland gaat men bij de buurvrouw op de koffie.
Hier in Sumatra gaat men bij de buurvrouw in de
kali. De was doen, je zelf wassen en tegelijkertijd
de sociale uitwisseling van vraag en antwoord.
Efficiënter kan het niet.
R.A.M Abrahams
Hoofdredacteur
pagina I 3
pagina 19
pagina 22
2
