Voetbal in tempo doeloe
geen zorgen maken. Hij had het beste
met ons voor en God zou voor de rest
zorgen.
We zijn altijd de verliezende partij, hoe
wel, als je hier nog een jaartje wilt blij
ven en de werkvergunning wordt ver
lengd, dan heb je ook ergens gewonnen.
Er was in ieder geval een opening.
Toen wij de rector een paar weken later
op een receptie ontmoetten en zelfs
met hem spraken, werd er geen woord
over de kwestie gezegd. Een paar dagen
later belde hij ons 's morgens op waar
bij hij mededeelde dat hij in juni in
het huis wilde.
Mogelijk moet ik hem een behoorlijk
bedrag bieden om te mogen blijven wo
nen, hoewel zijn bemiddelaar zegt dat
hij dat niet nodig heeft, omdat het in
Indonesië de gewoonte is dat de rector
tien procent van alle buitenlandse pro
jecten die hij binnenhaalt, ontvangt.
Daar er momenteel enige miljoenen
projecten op de universiteit draaien,
heeft hij volgens de bemiddelaar, ons
geld niet nodig.
Uiteindelijk kreeg de rector zijn zin.
De zoon doet het goed in Bandung en
blijft daar. Wij krijgen geen cent terug
van de huur en de door ons betaalde
renovatie. Daarbij kunnen we niet in
het huis dat de rector bewoonde, om
dat de eigenaar er andere mensen in
wil zetten. Ons bijvoorbeeld, maar dan
voor langere tijd en tegen een hoge
huur. We moeten nu zelf iets zoeken.
Er zijn mensen die deze gang van za
ken normaal vinden. Er zijn er ook die
Maumere een boef vinden. Er zijn er
echter maar weinig die dit durven te
zeggen. Na deze ervaring hebben we
een andere kijk op de rector gekregen
en zouden we dit hoofdstuk eigenlijk
'Stille kracht of toegepaste zwendel'
willen noemen
Bij Soerabaja Gerrit de Raadt (ook be
kend als motorduivel), Petrus Uktolseja
en Wirn Voll (tevens uitstekend bokser
en tennisser met een gevoelig dropshot).
Mijn vroegste herinneringen gaan terug
naar 1922. Vader was teambegeleider
van Soerabaja en zou dat tot 1933 blij
ven. Hij werd eens door Batavia uitge
daagd tot een weddenschap dat Batavia
zou zegevieren in de stedenwedstijd
tegen Soerabaja met als inzet een hele
kist champagne. Het werd een krappe
zege voor Soerabaja, 1-0, en boze ton
gen beweerden dat Uktolseja hands
had gemaakt dat door de arbiter in de
mêlée niet was gezien.
Nog herinner ik me de triomfale in
tocht van de Java-kampioenen, die van
Voor elke rechtgeaarde voetballer was
het de grootste wens te worden uitgeko
zen tot vertegenwoordiger
van zijn stad.
Tot 1931 speelden
Bandoeng en Semarang
een figurantenrol. Batavia
had de reputatie tech
nisch de betere ploeg te
zijn. Soerabaja, dat in
Oranje shirt en witte
broek speelde, had de
naam een feu sacré aan
de dag te leggen, waar
Batavia beducht voor was.
Beide steden hadden in
de jaren twintig een binnentrio dat be
roemd was. Batavia had het drietal van
Hercules: Willy Galstaun, Tjoh Davids
en Mantiel van Bodegraven.
het Station Goebeng in open lcosongs
en verlicht door flambouwen naar de
sociëteit Stam en Weyns werden bege
leid
De stedenwedstrijden op Java tussen
1914 en 1940. Mijn liefde voor het
voetbal heb ik met de paplepel ingego
ten gekregen. Mijn vader kwam name
lijk uit Oostenrijk, dat na Engeland, in
die tijd de toonaangevende voetbalna
tie in Europa was. Vader was dan ook
mede-oprichter van de zogenoemde
stedenwedstrijden tussen Batavia,
Soerabaja, Bandoeng en Semarang, die
vanaf 1914 in Indië werden gespeeld.
De organisatie van deze wedstrijden
was in handen van de N.I.VB., de
Nederlands-Indische Voetbal Bond.
De winnaar in deze competitie mocht
zich kampioen van Java noemen.
De sterkste Hercules-combinatie ooit
op de been gebracht. Doel: Karamoy.
Achter: Mooijen en Bruijnis.
Halfs: Geertsema, Polanen Petel en
Kooijmans. Voor: Middelton, Davies,
Galstaun, Mantiel en Heuer (1918)
...de tegenpartij...
Tekst: C. Teitler
Foto's: 40 jaar voetbal in Neddndië,
1894-1934
42ste jaargang - nummer 10 - april I 998
33
