Nog één keer 'Verandering' en daarna al!
moessQn
Het komt niet vaak voor dat er naar aanleiding van één artikel,
meer dan dertig reacties komen. Ik heb het over de inge
zonden brief van mevrouw De Cock Buning-de Vrijer, die in de
Moesson van afgelopen februari is gepubliceerd, op pagina 15.
De vele ingezonden brieven kan Moes
son onmogelijk allemaal opnemen in
het tijdschrift daar het ongeveer zeven
pagina's extra brieven omvat.
In wezen zijn wij als redactie niet al
leen u, abonnees, veel dank verschul
digd voor alle lovende woorden aan
ons adres, doch ook mevrouw De Cock
Buning-de Vrijer, omdat zij indirect
gezorgd heeft voor enquête-uitslag die
niet op basis van een multiple choice
ontstond, maar recht uit uw hart.
Om nu toch weer te geven hoe u, als
lezer van Moesson, denkt over de me
ning van mevrouw De Cock Buning-de
Vrijer, volgen hier, ter afsluiting van dit
onderwerp, enkele citaten.
Mevrouw De Cock Buning zal dit mis
schien raar vinden, zelfs belachelijk,
maar het zijn juist die oude koeien die
nog steeds uit de sloot worden gehaald,
vooral verhalen over het leven na In-
dië, die mij zo boeien.
Van Moesson een sensationeel (lees:
goed verkocht) blaadje te maken, minta
ampoen!
Nooit roddels a la Privé of Story, dan
koop je die maar. Wij verlagen ons
daarmee.
Vooral de stukjes betreffende avonturen
beleefd voor de Japanse bezetting zijn
enorm leuk om te lezen en weer in
gedachten mee te beleven. Voor de
ouderen onder ons geldt: sweet memo
ries are a joy forever.
Moesson is het Indische familieblad,
waarin je met je vertellingen over oude
en nieuwe ervaringen terecht kan.
In Moesson probeer ik al hetgene wat
ik heb gemist, weggedrukt of vergeten,
weer op te halen en te herkennen.
Daarom is Moesson voor mij belang
rijk en waardevol. Een blad waarin
mensen vertellen over 'toen, vroeger'.
Nu hoor je immers, niet zelden, 'back
to the sixties'.
De serene rust van 'toen, vroeger' staat
ver boven het chaotische van het 'up to
date' van nu. Moesson, met je nieuwe
jasje, elke maand kijk ik naar je uit.
Het feit dat haar briefin Moesson ge
plaatst is, illustreert precies de kwali
teit die Moesson heeft. De kwaliteit
van de true Indo. Trots, fier en recht
schapen. En niks kassian.
Moesson is een weergave van de Indi
sche mens, zoals die hier in den
vreemde zelf in de loop van vijftig ja
ren veranderd is, ouder geworden aan
de buitenkant, maar van binnen nog
hetzelfde. Dat vind ik nu juist zo dier
baar.
Moesson, vroeger Tong Tong, opende
een wereld voor me die ik nimmer had
vermoed te bestaan. Want ziet u, deze
verhalen werden ons nooit op school of
thuis verteld.
la, ik ben voor veranderingen, maar in
dit geval, omdat Moesson zo'n uniek
blad is en er geen tweede bestaat, zou
ik soebatten: alsjebhef Moesson, blijf
zoals je bent
Moesson gaat mee met de tijd en ver
andert onder andere door verhalen van
de jonge garde op te nemen. De bron
nen komen van vrijwilligers, niet be
taald dus. Dit is een wezenlijk verschil
met andere tijdschriften.
De pakkende covers! Laat dat maar
aan andere tijdschriften over. Ik/wij
prefereren een omslag vanuit ons moe
derland. Het stilt ons verlangen.
Bladen zijn duur, maar abonnees kie
zen voor Moesson om wat dit blad is
en dus niet voor een wetenschappelijk
blad met veel informatie van 'hoog ge
kwalificeerde lieden'.
Op 30 november 1959, schreef Tjalie
Robinson het volgende in Tong Tong
Er zijn twee soorten lezers: zij die 'le
ven in het verleden' en zij, die 'leven in
het heden'. De eerste categorie stuurt
voortdurend copij in. De tweede soort
practisch nooit. De oorzaken hiervan
willen wij niet nagaan. Die weet ieder
voor zich het best. Maar als Tong Tong
(dat niets anders doet als ontvangen,
ordenen en weer aanbieden) van de
tweede soort copij practisch niets ont
vangt, dan ligt de oorzaak bij degenen,
die zoveel klagen, maar bhjkbaar zelf
niets doen. Van de redactie met zijn
onderbezette staf zulks verwachten, is
onbillijk.
Maar nu zijn er ook nog lezers, die het
Tong Tong verwijten dat het blad
terugblikt op het verleden. Indië's his
torie nu, is Nederlands historie. Als
Nederland niet wil omkijken naar haar
Indische historie, mogen wij dankbaar
zijn dat althans een kleine Tong Tong-
groep het nog doet.
Dat is doodgewoon PLICHT.m
42
Tekst: Raymond Abrahams
