1
Hans Erik Voorn
Dientje Louis
tie - vormt nu nog deze duidelijk aan
wijsbare band. En dan? Wat blijft er
over? Wat is de nalatenschap aan de
volgende generaties? Joost mag het we
ten en weet hij het ook? En waar is die
nalatenschap gebleven, in welke vorm
en op welke plaats? Alleen in het
hoofd en het hart en op wat papier.
Echt wanhopen hoeven we niet,
bulcan? Er bestaat, God-zij-dank, veel
Indisch naslagwerk, maar is dat typi
sche Indische gevoel wel op enige in
formatie-drager vast te leggen? U weet
wel: die nostalgie naar tempo doeloe?
U leunt erover schrijven en u kunt
films maken over allerlei (huwelijk)ce-
remonies en Indische avonden, maar is
daarmee het INDO-gevoel overgedra
gen? De eerste generatie is dan al weg
en heeft er ook geen controle meer op.
Ik weet het niet. Sterker nog: ik betwij
fel het. De tijdgeest is dan veranderd
en zeker ook de samenleving en daar
mee zal ook al het opgeslagen materi
aal in een ander licht komen te staan.
Wat zal er overblijven, als zelfs de her
kenning verdwijnt? Alleen een leeg
omhulsel, vrees ik: geen gevoel, geen
snik of traan en geen verlangen.
Verlangen naar wat? Mogen we nog
wel verlangen dan? Verlangen werkt
immers remmend en we moeten voor
al doorgaan, verder gaan naar.Dat is
de treurnis van geschiedenis.
Het INDO-gevoel is dan geschied(enis).
Over pakweg twintig jaar voorbij en
vergeten, althans véél en véél minder
herkenbaar. Habis! Opgeslokt in de
spijsvertering der geschiedenis. Mijn
verhaal klinkt wellicht wat overdreven,
maar is dat ook zo? Mensen, laten we
deze unieke Indische geschiedenis
nooit vergeten. Nu kan het nog. Koes
ter ze, omhels ze en warm ze met uw
tranen. Lang leve de INDO! Betul!
Deze geschiedenis is uniek en de INDO
was uniek. Alles gaat (snel) voorbij.
Het zij zo!
Pierre L. Corneille, Utrecht
Poekoel teroes
Het nieuwe gezicht van onze Moesson
is gewoonweg super! Ook de verander
de styling van de artikelen is verfris
send. Wel gefeliciteerd! Er is een tijd
geweest dat ik bang was dat we Moes
son zouden moeten begraven, maar
daar hoeven we nu niet meer bang
voor te zijn, zeker niet met de toeloop
van nieuwe betalende lezers. Poekoel
teroes!
J.W.L. Kleevens, Schoten (België)
Jan Pieterszoon Coen
In het aardige verhaal van Roy James
Döhne over het Samudra Beach Hotel,
in het Moessonnummer van maart
1998 (pagina 26), staat dat wat nu
Teluk Pelabuhan Ratu heet, vroeger de
Wijnkoopsbaai werd genoemd. Dat is
juist. Maar die naam zou Jan Pieters
zoon Coen daaraan in 1687 gegeven
hebben. Dit kan niet juist zijn, want
Coen overleed in de nacht van 19 sep
tember 1629 op Batavia aan de 'rode
loop'. Dat gebeurde tijdens het tweede
beleg van Batavia door Sultan Agoeng.
W. Buijze, Den Haag
Indisch Netwerk
In Moesson van maart '98 (pagina 30)
kom ik een zeer opmerkelijke zaak te
gen: bij het Indisch Netwerk worden
totoks uitgesloten van deelname aan
het netwerk. Leef ik in 1898 of 1998?
Geen deelname op basis van huids-
Verdrietig hebben wij afscheid moe
ten nemen van mijn liefste Hans,
onze broer, zwager en oom, die na
een langdurig lijden is heengegaan
Paloe (Indonesië), 18 augustus 1924
f Den Haag, 3 maart 1998
K. Voorn-Manuel
Veenendaal: A.P. Voorn
J. de Wit
Germiston
Johannesburg
(Zuid-Afrika): T.C. Wassenaar-Voorn
B. Wassenaar
Leeuwarden: A. Voorn
Uden: M. Fesevur-Manuel
Neven en nichten
Landréstraat 1023
2551 BP Den Haag
De crematieplechtigheid heeft
zaterdag 7 maart 1998 plaatsge
vonden in het het crematorium
Ockenburgh te Den Haag.
kleur, waar ben ik dat al eerder tegen
gekomen, Zuid-Afrika?
Ik ben geboren in Pekalongan, mijn
jeugd heb ik doorgebracht op de suiker
onderneming Tjomal bij Pekalongan.
Gastvrijheid genoten in de Japanse
kampen Baros en 4de en 9de in Tjima-
hi. In '46 naar Holland. Ook voor mij
was sneeuw, net zo koud en wit als
voor mijn 'gemengdbloedige' lotgeno
ten! Ook vanwege aanpassing gekozen
voor de overbruggings HBS Karei du
Jardinstraat in Amsterdam. Het was
voor mij ook wennen aan soms vreem
de Hollandse regels (Eén koekje p.p bij
de thee, trommeltje dicht!). Het is niet
meer van deze tijd, om mensen uit te
sluiten op grond van hun huidskleur.
Jammer, ik had van deze tweede gene
ratie een andere levensfilosofie
verwacht.
M.J. Voorn, Utrecht
Op 27 maart 1998 overleed te
Voorschoten toch nog zo
onverwacht, mijn lieve echtgenote,
onze dierbare moeder en onze
eigen oma
Geboren te Semarang op
11 december 1911 en sedert 1939
echtgenote van D.A. Visiter.
Zij is te ruste gelegd op 1 april
1998 op de begraafplaats Nieuw
Eyltenduynen in Den Haag.
D.A. Visiter
Richard Wagnerlaan 73
K 212
2253 CD Voorschoten
42ste jaargang - nummer 10 - april I 998
5
