Voorwoord
Idols are forever
Nog eenmaal Fighting Mieck
Het Erasmus Huis
moessQn
42ste jaargang nummer 11
Veertig jaar geleden, ik was toen
tien, liepen veel kinderen met
zo'n plastic brilletje waar een
snor aan vast zat. Het was in
die verkiezingsdagen een soort
rage om er uit te zien als vader
tje Drees. Op de lagere school
probeerde de juf aan de klas uit
te leggen wat die verkiezing in
hield. De klas mocht daarna een
voorkeur uitspreken. De meeste
kinderen noemden de WD om
dat dat de ideale afkorting
inhield van Veel Vrije Dagen.
De katholieke kinderen noemden
de KVP en weer anderen CHU,
omdat ze dat van thuis hadden
mee gekregen. Je kon toen mak
kelijker kiezen voor een partij,
omdat elke partij een ander doel
nastreefde dat ver voor de ver
kiezingen bekend was bij jong en
oud. En hoewel er grote verschil
len in belangen waren, werd er
met een zeker wederzijds respect
campagne gevoerd. Veel Indische
mensen wisten in die tijd niet
waar zij op moesten stemmen.
Zij hadden hun eigen problemen
en belangen die niet voorkwa
men in de verkiezingsprogram
ma's van toen. 'Er had destijds
al een Indische partij moeten
zijn', hoor ik van veel kanten.
Maar als ik nu kijk naar 1998,
dan is het misschien aan één
kant goed. dat die er niet was.
Ik moet er niet aan denken, dat
een partij van en voor Indische
mensen zich op een zelfde
manier zou profileren zoals de
huidige volksvertegenwoordigers
nu gewend zijn. Ik bedoel, het
doorlopend gooien met modder,
beledigen en schofferen in plaats
van verfrissende ideeën aan te
dragen, waar het hele volk mee
gediend is.
R.A.M Abrahams
Hoofdredacteur
Batavia, 1942. Han wordt twaalf en verveelt zich een beetje nu een aantal van
zijn vriendjes en vriendinnetjes ineens moeten verhuizen. Veel totoks moeten
verhuizen en 'de jongens bij Ranti' zien daar brood in. Han wil meehelpen en
heeft er de smoor in, want hij mag niet: 'Blijf eerst maar djoeal arang ja, word je
vanzelf sterk.'
'De tribune bestond uit een zeer onbetrouwbare, schots en scheve stellage waarop
wiebelende banken. Nou ja, alles wiebelde in die tijd, we konden tegen een stoot
je. Alle plaatsen uitverkocht en natuurlijk volop katjongs in de bomen.' Lilian
Ducelle herinnert zich een gevecht van de legendarische bokser Fighting Mieck,
in Batavia, niet lang na de oorlog.
Riny Boeijen sprak in Jakarta met de
vertrekkende adjunct-directeur van het
Erasmus Huis, David Korthals Altes:
'Ik hou van Jakarta, met al zijn
ongemakken.'
Bij de voorplaat
Bebek, is een eend in Indonesië. Op Java wordt dit
dier vaak itik genoemd, al was het maar om het
verschil aan te duiden tussen een damesbromfiets
van het merk Honda (bebek) en een eend (itik).
pagina 18
pagina 21
pagina 22
2
