Hard gelag,
hard gelach
Happening
moessOn
heen is geploegd. Of hebben jullie hier
soms een aardbeving gehad?' vroeg hij
grijnzend. Ik wou hem net vertellen
dat ik nu eenmaal geen meester ben in
het tuinieren, toen Grote Gijs in
lachen uitbarstte en naar onze nieuwe
schutting wees.
'Niet te geloven', dreunde het, 'heb je
zeker zelf in mekaar getimmerd?
Dat ding staat helemaal uit het lood.
Wedden, dat de hele koetoeboesoek bij
de eerste de beste windstoot drie tui
nen verder komt te liggen?' Grote Gijs
kennende, liet ik hem uitrazen. Doet
ie altijd: je eerst op stang jagen door de
heleboel af te kraken, om dan toe te
geven dat het er best aardig uitziet.
Dat deed hij ook nu weer, alleen keek
hij er een beetje zuinig bij: 'Laat maar
waaien, beste kerel. Als je zelf vindt
dat je tuin er mooi bij ligt, is het goed.
Wat een ander er van zegt, is allemaal
omong kosong. Doe ook maar waar je
zelf plezier in hebt en trek je van de
hele zwiepzooi niets aan.'
Hij zweeg even en zei toen met enige
nadruk: 'Moet je ook echt doen. En
denk potjandorie niet aan de dag van
morgen, want die is er misschien niet.'
Ik keek hem verbaasd aan en vroeg wat
er loos was, want zo kende ik hem
niet. Een flauwe glimlach trok over het
gezicht van Grote Gijs en het leek of
zijn ogen een beetje dof werden.
'Ik weet niet precies wat er in mij geva
ren is, maar het deugt van geen kant,'
zei hij zacht, 'de heren doktoren zeggen
dat het al heel lang in mijn lijf zit en
dat het er niet meer uit te krijgen is.'
Grote Gijs bleef niet lang, maar we
hebben toen toch nog even gepraat
over de goeie en kwaaie dingen die we
vroeger samen hebben beleefd.
Voordat hij wegreed, draaide Grote
Gijs zijn raampje open en zwaaide mij
gedag, met de gebruikelijke uitbundig
heid, maar zonder de twinkeling in
zijn ogen
(Advertentie)
"INGET MATI" "AD PATRES"
Fa. Johs. Ouwejan Zn.
In het aprilnummer heeft u een voor
proefje gekregen van een nieuwe ru
briek 'Hard gelag, hard gelach'.
Deze rubriek is voortgevloeid uit de
oproep 'Humor achter prikkeldraad' in
Moesson van november 1997.
Aanvankelijk werden lezers gezocht die
zich (zwarte) humorverhalen wisten te
herinneren over de Japanse kamptijd
voor een nog samen te stellen bundel.
Echter, na overleg met de redactie van
'ons' blad werd voorlopig gekozen voor
een rubriek. Het doel van de rubriek is
om u als lezer extra te stimuleren ook
eens naar de pen te grijpen en uw
anecdote, grap, tekening of anderszins
- die betrekking heeft op deze tijd - op
te sturen. Indien noodzakelijk, neem
ik de vrijheid uw details te bewerken
doch de kern zal onaangetast blijven.
De bedoeling blijft nog steeds om met
elkaar een bonte verzameling te maken
van al uw humoristische herinneringen
uit die voor de rest afschuwelijke perio
de uit uw leven. Over de ellende is im
mers al zo veel geschreven!
Schrijf, bel of fax naar: Tina Daniels,
Badhuisweg 125 E, 2597 JM Den
Haag, tel. 070 - 358 53 26, fax 070 -
358 83 26.
Alvast dank aan al degenen die op een
of andere manier tot 11 april jl. reeds
hebben gereageerd of verhalen via
familie hebben nagelaten.
Zelfs vanuit Amerika, Canada en
Australië: A.W. Bor, Olga Bor, Ruud
Benink, Rob Daniels, Connie Kneefel,
J.K. Leijendekker, M. Leijendekker-
Augustin, Adrienne Meijer-van Mastrigt,
Corrie Taylor-Parkins, A.A.G.M. Volle-
bergh-van Leent, H.W.H. Weeda en
anderen die anoniem willen blijven.
Een speciaal dankwoord richt ik tot
Anneke van Loggem-Kouwenhoven,
mijn inspirerende en lieve vriendin.
Met haar steun zijn een aantal verha
len tot stand gekomen.
Ook aan Feite Posthumus uit Seattle
(Amerika) die mij vele bouwsteentjes
heeft aangedragen voor leuke anecdotes!
'Meisjes, horen jullie dat? Wat een ka
baal in het straatje. Het lijkt wel een
soort opstand der horden!' Er klonk ge
schreeuw en gejoel in het kamp.
Probeerden zij uit te breken? Of werd
er iemand afgemaakt? Neen, het klonk
ook wel vrolijk en aanmoedigend.
Nieuwsgierig renden zij allen uit het
huisje naar buiten. Hèèè, wat zagen zij
daar? Mannen nota bene. Twee, drie -
al zo lang niet gezien! Maar het was
toch echt zo. Zij kwamen begeleid
door een leger enthousiastelingen deze
kant uit. Drie mannen, precies hetzelf
de gekleed. Lange witte broeken, witte
hemden, handen in de zakken, sigaret
in de mondhoek bungelend, koppen
geschoren. Zij kwamen als stoere zee
lieden aangeslcntcrd.
Totdat zij dichterbij kwamen. Iedereen
ontdekte dat het vrouwen waren.
Nota bene Marietje van verderop, met
Hannie en Mies!
Wat was er gebeurd? Zij waren gebo-
lost, door de Japanner ontdekt en voor
straf kaal geschoren.
Zij lieten zich hierdoor niet ontmoedi
gen. Dacht de Japanner nu werkelijk
hen met hun kale 'kapsels' in een ver
nederende positie te hebben gebracht?
Het tegendeel was waar. Inventief en
demonstratief maakte het drietal er
meteen een zeer geslaagde happening
van. Zij keken de joelende menigte
triomfantelijk aan. Hun kinnen vastbe
raden omhoog gestoken. Ongebroken
en een lichtend voorbeeld voor allen.
'Wij zijn trots op jullie!' schreeuwde
iemand uit het publiek hen toe. 'Enne,
fantastische coupe hoor. Lekker luis-
vrij. Complimenten voor jullie kapper!'
Tjihapit, oorlogstijd
14
Samengesteld door: Tina Daniels
Begrafenis-
en Crematie- Onderneming
Opgericht 1924
ROUWKAMERS
EN ONTVANGKAMERS
AIRCONDITIONED
Kantoren:
Frederik Hendriklaan 7 - Den Haag
Tel. 070 - 355 64 27 (drie lijnen)
