Een engelbewaarder
Gaat u mee naar de Aloha-week in Hawaii?
Vertrek 9 september 1998
Het volgende moet zich
hebben afgespeeld in 1953.
Het was al ochtend, maar
toch aardig warm. Wanneer je
op zo'n moment in Djakarta
aan het rondfietsen bent,
begin je al snel te zweten.
Ik deed het daarom kalmpjes
aan. Bovendien had ik nog
vakantie.
Ik had examen op de lagere school ge
daan en was over naar de HBS. Op de
Jan Ligthartschool aan de Tegalweg
zwaaide de heer Camminga - door ons
wat onbeleefd si Kambing genoemd -
de scepter. Hij was nogal streng, vond
ik toen. Een boom van een kerel met
een paar flinke knuisten, waar ik als
kleine jongen nogal tegenop keek.
Later, in de jaren tachtig, kwam ik hem
weer tegen op een CAS-reünie in Den
Haag. Een aardige, oude heer. Alleen
was ik nu een stuk groter dan hij en
had moeite mezelf voor te stellen hoe
hij toen geweest was. Helaas herkende
hij me niet meer.
Om weer op mijn fietstocht terug te
komen; ik reed op een oersterke
Vesting herenfiets. Een variant op het
bekende merk Fongers uit Groningen.
Mijn vader had die gekocht met het
oog op mijn dagelijkse fietstocht naar
het CAS lyceum op het Koningsplein.
De 'Vesting' was zo hoog, dat ik - met
het zadel in de laagste stand - maar
amper bij de trappers kon.
Ik wilde juist het paleis van president
Soekarno passeren, bedacht wat een
mooi wit gebouw het eigenlijk was,
maar werd ruw uit overpeinzingen ge
wekt door een schildwacht. Nogal ont
stemd maakte hij mij met een gebaar
duidelijk dat ik aan de overkant op het
fietspad hoorde te fietsen. Inderdaad
zag ik, in de aangewezen richting kij
kend, dat alle twee- en driewielers
keurig aan de overkant reden. Op mijn
beurt was ik ook verontwaardigd.
Overal mocht je gewoon op de autoweg
rijden. Alleen hier voor het paleis van
Soekarno niet.
Maar goed, er zat niks anders op. Dus
stak ik de straat over en reed zo over
de afscheiding van gras het drukke
fietspad op. Te laat zag ik de betjak die
juist voorbijschoof. Mijn pedalen ston
den net in verkeerde positie om goed te
kunnen remmen. Dus torpedeerde ik
pardoes het voertuig midscheeps.
Tot mijn schrik zag ik dat het hele ge
vaarte kapseisde. Met de fiets in de
hand stond ik even later verbouwe
reerd toe te kijken hoe de betjakrijder
de bak weer op z'n wielen zette en met
een woest gezicht op mij afkwam.
In minder dan geen tijd stond ik om
ringd door een hele groep mannen die
allerlei boze kreten slaakten en met de
vuist schudden.
'Daar kom je niet zonder kleerscheuren
van af', dacht ik bij mezelf. Maar...
opeens kwant er een man aanzetten
die de gemoederen wist te sussen.
'Rij maar weer verder', zei hij tegen mij.
Haastig volgde ik zijn raad op en reed
spoorslags naar huis.
Enkele jaren later fietste ik weer door
Djakarta. Ditmaal door de buitenwijk
Kebajoran. Tijdens ons verlof in Hol
land had mijn vader in de Utrechtse-
straat in Amsterdam een splinternieu
we fiets voor mij gekocht, van het merk
K.L.M. Een superlichte sportfiets.
Dankzij een werktuigkundige van de
KPM, die mijn vader goed kende, kwam
ik aan race-onderdelen uit Singapore.
Het karretje werd aldus omgebouwd
tot heuse racefiets. En hiermee ver
wierf ik faam alom in Djakarta. Ik won
namelijk de ronde van Kebajoran.
Er stond zelfs een artikel plus foto in
de Nieuwsgier en in Keng Po.
Groepsreis onder Nederlandse begeleiding.
Reissom per persoon in een 2-pers. kamer 3.410,-
Belangstelling? Bel ons om méér informatie.
15
Tekst: Paul Orth
(Advertentie)
AURORA TRAVEL SERVICE B.V.S C
^JURORI^ Baden Powellweg 130 - 1069 LK AMSTERDAM
travel service B.v. Telefoon 020 - 619 93 77 (Zaterdag telefonisch niet bereikbaar)
42ste jaargang - nummer I 2 - juni I 998
