moessQn
Ik denk dat het meisje in dit geval toch
beter uit is dan andersom. Opdrachten
worden altijd doorgespeeld naar een
jongere of mindere in rang. Dit gaat
zover, dat deze altijd het vuile werk
moet doen. Hij doet het gelaten, want
eens komt de tijd dat hij een ander
kan laten rennen. Zo leun je op straat
rustig een wildvreemd jongetje een
klus opdragen, zeker als de opdrachtge
ver blank is.
Opvallen is ook negatief. Mensen die
geen geloof hebben, iets wat bij toeris
ten wel eens voorkomt, worden niet
begrepen. Ja, ze kunnen communisten
zijn en daardoor staatsgevaarlijk.
Tot voor kort moest je je geloof zelfs op
officiële papieren invullen. Bij een
brand bij een collega, waar we met zijn
allen geprobeerd hebben zoveel moge
lijk te redden, terwijl de^ bewoners niet
thuis waren, was de eerste vraag van
de politie, wie er woonde en de tweede,
wat zijn geloof was.
Nauw met dit systeem verwant is een
soort machtswellust. Zo stond er op
een gegeven moment een becakrijder
niet precies op linie langs de weg.
Een aanslenterende agent die dit zag,
vroeg zijn papieren. Deze bleken goed.
Om nu toch iets te doen moest de jon
gen alledrie zijn banden laten leeglo
pen. Daarna wandelde de agent
voldaan weg.
Zelf reed ik een keer door het enige
rode stoplicht van Ambon. De agent
op het kruispunt sprong op, hield het
hele verkeer tegen en sommeerde mij
achteruit te rijden. Hij maakte er een
reuze show van. De agent zei: 'Rood-
stop, rood-stop, groen-rijden.'
Toen pas mocht de rest van het verkeer
doorrijden.
(Advertentie)
WILT U
GELD
Setiakawan
De agent had de dag van zijn leven.
Een oudere leerkracht vertelde me, dat
een van zijn middelbare scholieren
hem iedere dag een sigaret kwam bren
gen om hem gunstig te stemmen.
Op een gegeven dag, tegen de overgang,
vroeg de leerling of hij niet wat meer
sigaretten wilde hebben. 'Ja, waarom
niet?' Bij navraag bleek dat de jongen
ze ergens gapte. De leerkracht kreeg
veertig sigaretten en stelde de jongen
voor de keus.
deren 's ochtends en de andere groep
's middags school heeft. De onderwij
zer geeft ze allemaal les. Zoals alle an
dere ambtenaren ontvangt de onderwij
zer maandelijks een deel van zijn
salaris in natura.
Verder krijgt hij van de kinderen
vruchten, vis en bemoeit zich ook met
de aankoop van schooluniformen.
Op alle niveaus wordt er geschnabbeld.
Zo ontvangen de mensen op de univer
siteit maandelijks een hoeveelheid rijst
a. Vader waarschuwen dat zoonlief
sigaretten steelt en de onderwijzer
wil omkopen.
b. Stokslagen op school.
c. Alle sigaretten achter elkaar oproken.
De leerling koos voor het laatste; rook
te onder toezicht van de onderwijzer
alle sigaretten op. Doodziek. Na jaren
is hij een van de weinige Indonesiërs
die niet rookt. Volgens zeggen is hij er
zijn leraar nog steeds dankbaar voor!
Kleine handelaars
Onderweg van mijn werk nar huis
maak ik meestal gebruik van de ferry
die het smalste deel van de huiten- en
binnenbaai verbindt. Dit spaart me een
rondrit van 28 kilometer uit. Op de
ferry zijn altijd kinderen die hun
schoolgeld verdienen met de verkoop
van vruchten, hardgekookte eieren en
zakjes zoute pinda's. Ik koop altijd een
paar zakjes zoute pinda's voor vijf cent.
Krantenjongens verhuren een krant
tijdens de overtocht voor hetzelfde
bedrag.
Op andere tijden zijn er weer andere
handelaartjes omdat de ene groep kin
bij hun salaris. De Nederlanders heb
ben dit ingevoerd, omdat een gezin dan
in ieder geval verzekerd was van voed
sel, wanneer de man zijn geld ergens
anders voor gebruikte. De twee laagste
rangen krijgen de rijst gratis; de hogere
rangen (tot de rector toe) kunnen met
flinke kortingen kopen. Men krijgt tien
kilo per persoon per maand en even
eens tien kilo per kind met een maxi
mum van drie kinderen. Een gezin met
drie kinderen heeft recht op vijftig kilo
rijst. Op betaaldag is het een drukte
van belang. Alles wordt netjes afgewo
gen en de meeste werknemers zijn wel
een halve dag bezig om hun aandeel te
krijgen. Vervolgens wordt het naar huis
gebracht en meestal loont het dan de
moeite niet meer om nog naar het
werk te gaan. En zo is deze werkdag
ook weer voorbij. Creatieve vrouwen
koken lekkernijen van de overgebleven
rijst en verkopen dit op straat om het
salaris aan te vullen.
Censuur
Wanneer je in Indonesië buitenlandse
tijdschriften koopt, kan het voorkomen
20
Bel gerust Setiakawan.
Wij zijn tot 22.00 uur bereikbaar.
(078) 618 08 66.
