Meditations
from Florida
Koerang tidoer
Gaat u mee naar de Aloha-week in Hawaii?
Vertrek 9 september 1998
Wat is het toch jammer dat we nooit
iets op z'n volle waarde weten te schat
ten zo lang we het bezitten. Voor een
kind is dat al helemaal onmogelijk,
tenminste zo was het voor mij en vele
van mijn tijdgenoten.
Rusten, en dat betekende slapen, moes
ten we tussen twee en vier uur 's mid
dags. Siësta-tijd in de tropen.
De ramen met de houten jaloezieën
werden gesloten, de slaapkamers wer
den donker en zelfs onze ouders ver
dwenen voor een paar uren in deze
verduisterde wereld om de binnenkant
van hun oogleden te bekijken.
Wij, mijn broer en ik, 'ontwaakten' op
dat moment. De tijd voor avontuur
was aangebroken. De dj ankriks in hun
bamboekokers werden van onder het
bed vandaan getrokken want die moes
ten vechten. De zakken waarin onze
knikkers zaten, werden heel langzaam
en voorzichtig van onder onze bantals
vandaan gehaald opdat ze niet dat vre
selijke 'krètjèk-krètjèk' lawaai zouden
maken. De vliegers bewaarden we niet
in huis dus daar hoefden we niet mee
naar buiten te sluipen en wanneer we
alles bij elkaar hadden gezocht, kon
het feest beginnen.
Het was de beste tijd van de dag om te
vliegeren of te knikkeren of in de kali
te spelen of wat ook, als we maar niet
werden ontdekt. Bepekt, zeiden we.
We slopen naar buiten, elkaar aanma
nend: 'Stil nou seg, straks worden we
bepek.'
Als je werd bepek, was je niet gelukkig.
Dat risico namen we, als we maar niet
hoefden te slapen.
's Avonds duurde het ook een hele tijd
voor we uitgespeeld waren. Als het tijd
was om op te staan om ons klaar te
maken voor school op de vroege och
tend dan waren we niet uitgeslapen en
raakten uit ons humeur al voor de dag
begonnen was. Voor ons was naar bed
gaan tussen twee en vier uur 's middags
en om acht uur 's avonds maar verlies
van mooie tijd, voor onze ouders, die
zich zo bezorgd maakten dat we tekort
aan slaap zouden hebben, waren die
uren heel belangrijk. Koerang tidoer
maakte ons chagrijnig. Dat wisten ze
omdat ze wijs waren en wij waren al
leen maar eigenwijs.
Als teenagers konden we non-stop be
zig zijn. Weekends, na een lange dag,
gingen we in de vooravond naar een
film, fuiven tot in de nacht, dan heel
vroeg opstaan en de bergen in om te
gaan wandelen, zwemmen of paardrij
den. Als je thuis kwam, voelde je het
gebrek aan slaap, de wereld scheen te
golven onder je voeten en je wou
alleen maar slapen, lang slapen.
Toen kwam de tijd dat je ging werken
op kantoor. Mensen, wat zou je er toen
niet voor gegeven hebben om even een
dutje te kunnen doen, siësta-tijd eer
aan te doen, vooral in de tropen.
Je middagdutje behoorde echter tot het
verleden en op kantoor druilde de tijd
voorbij. Een mens heeft z'n slaap nodig
weten we nu. Nu dat alles tot in de
puntjes wordt uitgeplozen en onder
zocht, weten we dat heel goed.
Nu, veel ouder, merken we dat we niet
meer tot in het oneindige kunnen
doorgaan zonder slaap. Nu weten we
door het lezen van een niet te stuiten
stroom van statistieken in artikelen
over slaap hoeveel slaap we werkelijk
nodig hebben. Nu weten we waar onze
ouders zich altijd zo druk over maak
ten, te laat.
Onlangs werd ons in zo'n artikel ver
teld hoe weinig we hier schijnen te
weten over slaap. Daar moest ik het
mijne van hebben. Allereerst wordt er
beweerd dat een volwassen persoon
tussen de zes en tien uren slaap nodig
heeft, maar tenminste acht uren zijn
er nodig om zich door een volle dag
heen te slaan. Want, zegt men, je kan
jezelf leren om minder te slapen, maar
je kan jezelf niet leren om minder slaap
nodig te hebben. En dan gaan ze naar
de goeie ouwe tijd toen er nog geen
electriciteit bestond en de mensen met
de kippen op stok gingen voor een ne
gen- en soms wel tienurige nachtrust
net als, voegen ze eraan toe, de 'mon
keys and the apes'.
Allemaal ouwe koek, behalve dat van
die apen, dat wist ik niet. Door slaap-
gebrek raak je onder andere geïrriteerd
en je hebt minder prestatievermogen
en je geheugen op korte termijn werkt
niet goed, staat er. Dat verklaart dat ik
in de middaguren altijd verloor met
knikkeren, daar heel erg geïrriteerd over
kon zijn, maar het dan ook zo weer
vergat!
Met je geheugen van de kaart laat je
goede inzicht heel wat te wensen over,
je valt zo maar in slaap voor enkele
tientallen seconden zonder dat je het
weet. Niet zo mooi als je achter het
stuur zit van een grote truck! En inder
daad gebeuren er ongelukken op de
Groepsreis onder Nederlandse begeleiding.
Reissom per persoon in een 2-pers. kamer 3.410,-
Belangstelling? Bel ons om méér informatie.
SÊ
ANVR
AURORA TRAVEL SERVICE B.V.
35
Tekst: Juul Lentze
(Advertentie)
Baden Powellweg 130 - 1069 LK AMSTERDAM
travel service B.v. Telefoon 020 - 619 93 77 (Zaterdag telefonisch niet bereikbaar)
43ste jaargang - nummer I - juli I998
