Slavernij in het oude, koloniale Indië Een vraag aan onze Indische geschiedschrijvers Niet in groepsverband, maar wel verzorgd? moessQn Tekst: Eveline Muller Het is alweer zo'n zes jaar geleden dat ik Oostindisch Kampsyn droom van Rudy Kousbroek las. Ik heb er heel lang over gedaan, want ik moest het boek iedere keer weer wegleggen. Dat had onder andere te maken met het feit dat hij over slavernij in het oude Indië schreef en de jaartallen wanneer die slavernij werd afgeschaft, vermeldde. De eerste keer las ik er ge woon overheen. Toen ik tien bladzijden verder was, begon de betekenis daarvan tot mij door te dringen en ben ik terug gaan bladeren. Ja hoor, daar stond het. Op bladzijde 71. Zwart op wit. Dit ritueel herhaalde zich nog wel een paar keer en toen begreep ik pas echt wat daar stond: er was in Indonesië ten tijde van het Nederlands bewind - net als in Suriname - officiële slaver nij geweest. Maar hoe kwam het nou, dat ik daar niets van wist? In geen van mijn geschiedenisboeken op school is daar ooit over gesproken. Kijk, dat ik pas na mijn veertigste ont dekte dat er in de bersiaptijd ook kam pen waren geweest, tot daar aan toe, maar dat ik nooit ergens iets over sla vernij in Indonesië had gelezen, iets wat toch eeuwenlang had plaatsgevon den, verbijsterde mij. Geschiedvervalsing In de jaren daarna heeft dit onderwerp mij steeds beziggehouden. 'In hoeverre ben ik zelf niet een nazaat van een slaaf?' was mijn vraag en sindsdien ben ik, als ik over Indië en Indonesië lees, gespitst op dit onderwerp. Er was bitter weinig over geschreven en ook als ik aan mijn belanda-vrienden en vrien dinnen vroeg of zij hier ooit over had den gehoord, bleek dat niet het geval te zijn. Het lag dus niet aan mij. Ik had dus niet iets gemist. Slavernij in Indo nesië ten tijde van het Nederlands be wind wordt in Nederland weggeschreven. Het lijkt gewoon op geschiedvervalsing. Maar als ik met Indische vrienden over dit onderwerp sprak, dan bleek dat zij net zomin hiervan op de hoogte waren. Opvallend was het gebrek aan interes se voor dit onderwerp en ze maakten zich er ook absoluut niet druk over. Aangezien ik ook op landelijk niveau geen protesten van Indo's hoorde over deze weglating van feiten in de be schrijving van de vaderlandse geschie denis, kreeg ik de indruk dat ik een van de weinige Indo's was die dit een ernstig gemis vindt. Ik vind dat 'de wereld' moet weten dat er slavernij in Indonesië is geweest onder toezicht van de Nederlandse staat. Alle Neder landers moeten zich hiervan bewust zijn, maar zeker de Indo's. Het is nogal een verschil of je nu van een Aziati sche slavin afstamt, of van een Indone sische prinses. Ikzelf ben nog geen Indische familie tegengekomen, of ze hadden een verhaal over de moeder van hun oma die een geschaakte Indo nesische prinses was geweest. Of de oma van de oma, maar een prinses was er. Ook de veel voorkomende Indi sche familiegeheimen zie ik nu in een ander daglicht en zeker die van mijzelf. Loyaliteit Ik heb ontdekt dat ik eigenlijk tot kort geleden niets over dit onderwerp in mij op heb kunnen nemen door een gewel dig loyaliteitsconflict dat binnen in mij woedt. Aan wie ben ik nu loyaal? Aan mijn vader? Dan wil ik niets over slavernij en onderdrukking weten. Mijn vader komt immers uit het kamp van de meesters. Aan mijn moeder? Maar dan komt er zoveel pijn, vernede ring en woede los; daar begin ik maar niet aan. Waarom denk je dat ik al die jaren heb gekozen voor de 'blanke in mij'? Dat is echt niet voor niets ge weest. Er is zoveel pijn mee gemoeid, dat ik opeens begrijp waarom het mij zoveel jaren heeft gekost voordat ik kon accepteren dat ik voortkom uit mensen die waren wie ze waren. Ik heb eerst mijn ouders en voorouders moeten leren kennen. De laatste jaren verschijnen er steeds meer - heel interessante - studies over Indische onderwerpen, waarin de sla vernij als een vast uitgangspunt wordt genomen. In Uit Indië geboren wordt het onderwerp op zich zelfs heel uitge breid en verhelderend beschreven. Wellicht breidt de lering der Indo's die bekend is met dit onderwerp zich daar door uit. Maar dat geldt niet voor de rest van Nederland. Als er in de kran ten over slavernij in de koloniën wordt geschreven, dan gaat het uitsluitend over West-Indië. Ook boekbesprekingen aangaande dit onderwerp betreffen al leen slavernij in deze contreien. Ik vraag mij af, of onze Indische ge schiedschrijvers en onderzoekers hierin niet een belangrijke taak hebben, mits zij mijn mening delen uiteraard. Steeds vaker merk ik dat je zelf initia tieven moet nemen als je gehoord en gerespecteerd wilt worden. Dat geldt voor iedere groep en ook voor onze groep (Advertentie) Wij hebben voor u de volgende brochures: Hawaii, Brazilië Indonesië 'Van Sabang tot Merauke' Thailand/Maleisië AlNVR Fly selfdrive USA, Nieuw Zeeland, Australië Wij leveren ook losse vliegbiljetten, evenals 'rond-de-wereld' tickets. In november 1998 hebben wij een groepsreis naar de jungle van Suriname. /f® Belangstelling? Bel ons om informatie! AURORA TRAVEL SERVICE B.V. 38 Baden Powellweg 130 -1069 LK AMSTERDAM travel service B.v. Telefoon 020 - 619 93 77 (Zaterdag telefonisch niet bereikbaar)

Moesson Digitaal Tijdschriftenarchief

Moesson | 1998 | | pagina 38