Pasar
Malam
Sportvereniging Staatsspoorwegen
'Zo duur is zo'n pot nou ook weer niet.
Had hem maar kapot laten vallen, dan
was de lijfschade beslist veel minder
geweest. U had trouwens veel eerder
moeten komen,' zei ze bestraffend.
Na een sessie van negen massagebeur
ten, waarin ze me murw kneedde en
suf kneep, dacht ze dat alles weer op
de goeie plaats zat. Maar ook dat er
een mogelijkheid bestond dat de steken
in de heup en het tintelende gevoel in
het been nog veel langer zouden aan
houden, misschien zelfs niet helemaal
zouden verdwijnen. Tot overmaat van
ramp probeerde ze me op te beuren
door te zeggen dat het kraakbeen welis
waar enige schade had opgelopen,
maar Onze Lieve Heer de mens geluk
kig twee benen heeft gegeven en ik in
geval van nood altijd mocht terug
komen voor een volgende sessie van
negen beurten.
'Gaan we bekijken of we het anders
kunnen aanpakken,' zei ze monter, en
wierp een verlekkerde blik op de batte
rij electrische apparaten en enge gym-
nastiektoestellen waar ik negenmaal
een half uur vanaf de pijnbank tegen
aan had liggen kijken.
Oud worden is mooi, maar oud zijn
heeft een heleboel minpunten, dat zit
nu eenmaal opgesloten in het onaf
wendbare aftakelingsproces. Daar kom
je niet omheen, daarom moet je er ook
niet moeilijk over doen.
Bovendien stelt een tintelend been niet
eens zoveel voor. Er zijn ergere dingen.
Maar er gaat natuurlijk wel wat door je
heen wanneer je in de (late) herfst van
je leven voor het eerst op rapport komt
bij een jonge en beslist niet onaantrek
kelijke therapeute. Dat is de ultieme
vernedering van de krijgsman in ruste.
Sta je daar op kousenvoeten en in
hemd en onderbroek je vergane glorie
te etaleren, bestudeert ze quasi geïnte
resseerd je veiwijsbriefje en zegt langs
haar neus weg: 'Dat hempie mag ook
uit.' Zak je door de grond en raak je
het laatste restje gevoel van eigenwaar
de kwijt.
Voortaan worden de tuinpotten tijdig
geledigd. En gewoon djongkok op de
begane grond, zonder toepassing van
zelfbedachte stomme akals. Hoef ik me
ook niet meer dood te schamen voor
een gat in m'n sok. Daar heeft die the
rapeute trouwens niks van gezegd
(Advertentie)
29, 30 en 31 augustus
te Wormer in de
Sportfondsenhal
en
23, 24 en 25 oktober
in de Grote Sint Laurenskerk
te Alkmaar
INFO:
tel. 0223 - 64 66 58
Fax 0223 - 64 59 87
of Postbus 563
1780 AN Den Helder
Reacties aan:
Mevrouw Hindriks-Sweeris
Sigrist, Th. a Kempisstraat
48-huis, 1064 LX Amsterdam.
Een foto van de korfbalclub van de Sportvereniging Staatsspoorwegen. Hij werd ingestuurd door mevrouw Hindriks-Sweeris
Sigrist. Haar vader was voorzitter van de SVSS en mevrouw Hindriks heeft ervoor gezorgd dat de foto's ongeschonden alle
moeilijke tijden zijn doorgekomen.
Staand van links naar rechts:
Piet Manuhutu, Toetoes
Tahapary, Jan van Duyne,
Vick Pelsmaeker, B. Lewerissa,
C. Simauw.
Hurkend van links naar rechts:
Lily van Duyne, mevrouw
Goossens-Lemmens, Maud
Wesselo, Mary van Boeckholtz,
Maud Sweeris Sigrist,
Annie van Waltrop.
9
43ste jaargang - nummer 2 - augustus I 998
