Tahoe Kediri
Sudani at /l ia ka ft!
J
Een klefwarme avond op een platje aan
de Reiniersz Boulevard in Soerabaja.
'Mevrouw, hebt u wel eens tahoe Kediri
geproefd? Nee, dan zal ik de toekang
even aanroepen.' Meneer Kiesbrie, een
Indo-europeaan waar we bij inwoon
den, stond op en riep een juist passe
rende venter aan: 'Hé Mas, mari sini!'
De verkoper kwam met zijn pikoelan
met anglo, wadjans, potjes en panne
tjes het erf op gelopen. 'Empat tahoe
Kediri,' bestelde meneer Kiesbrie.
De verkoper ging ijverig aan het werk.
In een oogwenk had hij van de hoog-
opgetaste manden van zijn pikoelan
een keuken gemaakt en was hij het
vuur in de anglo aan het kipassen.
Even later kregen wc een bordje opge
schept; een beetje rijst, blokjes gebak
ken tahoe, taugé, prei, peterselie,
gebakken uien en een royale schep
ketjapsaus eroverheen. Het rook heer
lijk en smaakte geweldig, maar het was
ontzettend heet! 'En,' zei meneer
Kiesbrie, 'hoe vindt u het mevrouw?'
'Heerlijk, maar wel pedis!'
'Jongens, hoe vinden jullie het?' Mijn
tong stond in brand en ik proefde de
rawit tot achter in mijn mond. 'Lekker,
erg lekker maar mag ik een beetje lceti-
moen...'
We zaten op ons terras van een heerlijke
zomeravond te genieten. 'Pien, zal ik
eens tahoe Kediri maken, ik heb het
tijdens de oorlog twee keer gegeten in
Soerabaja. Het is gebakken tahoe met
taugé en een ketjapsaus, erg lekker
maar wel heet!'
'Hè ja Hans, ik ben dol op tahoegerech-
ten, maar maak het niet te heet hoor!'
Het bakken van de uitgelekte, licht
gezouten tahoeblokjes in een grote
wadjan met hete olie was het meeste
werk. Licht geelbruin, niet te droog,
Maar verder? Die saus in Soerabaja
was veel...? Juist, droger en frisser!
Hoe krijg je saus nu droger? Ik haalde
mijn wijnproefmemorie erbij...
Natuurlijk, zuur erbij! Ik pakte een
djeroek nipis en voegde beetje bij beet
je het sap erbij, nog wat water. Ja, ja,
dat is het, dat is de smaak! Nu de
schaal opmaken; over de tahoe een
laag nauwelijks gekookte taugé, laagje
fijngesneden prei en peterselie, gebak
ken uitjes en dan de hete ketjapsaus
erover.
herinnerde ik me. Nu de saus maken;
een rood uitje, een teentje knoflook,
lomboks, allemaal fijn gesneden, frui
ten met flink wat trassi. Rawit durfde
ik niet, dat zouden mijn kinderen
nooit eten. Blussen met sojasaus, een
flinke scheut ketjap manis, wat water.
Even proeven, mmm..., te klef en te
zoet. Wit moet er nu bij? Ik groef diep
in mijn herinnering en kwam eerst
heet, heet en nog eens heet tegen.
Mijn familie vond het heerlijk. Het
werd een van onze vaste gerechten bij
de rijst. En nu de kinderen volwassen
en uit huis zijn, vragen ze nog steeds:
'Hé papa, wanneer maak je weer eens
tahoe Kediri?'
uidinaiz
Tekst: Hans van Hell
E
