e patjol in de
agrarische buurtschap
Voorst geïntroduceerd
autochtonen uiteraard op. En dienten
gevolge vroeg men mij verscheidene
malen per dag toen ik in de moestuin
bezig was, wat voor soort vreemd tuin
gereedschap ik wel gebruikte. Aldus
werd de pat jol in agrarisch Voorst
geïntroduceerd.
P.S. De buurtschap Voorst waar Pohon-
Linde woont, ligt niet bij Zutphen.
Voorst ini ligt tegen de Duitse grens
aan en wel tussen Dinxperlo en
Gendringen
Het begrip patjol moge dan wel
licht voor een deel van de
nieuwe generatie Moesson -
lezers onbekend zijn, maar voor de
oudere groep, die nog levendige herin
neringen heeft aan ons oude Indië 'fan
toen fan froeher', is de patjol uiteraard
een bekend begrip. Wat was met die
patjol in Voorst het geval?
Zoals ik reeds eerder meldde, heeft
Pohon Linde in de Achterhoekse buurt
schap Voorst een soort van kebon ge
kocht. Lekker ver van de bewoonde
wereld en met buren die wel in de ver
te te zien zijn, maar die qua afstand bij
wijze van spreken niet te beschreeu
wen zijn.
In die kebon met onder meer een den
nenbosje, een eikenbos, gazons, vijvers
en een bongerd, is ook een moestuin
en van de vorige bewoners erfde ik on
der andere een stuk of tien asperge
bedden.
Nu zal ik eerst even in het kort uitleg
gen hoe dat met asperges allemaal gaat.
In het voorjaar, vanaf het moment dat
de eerste witte kopjes boven de grond
uit gaan steken, worden de asperges
gestoken met een soort lange beitel
aan een steel en houten handvat.
Dit blijf je doen tot aan de langste dag
van de zomer cn daarna, socdah, tjoc-
koep en habis potong asperge. De as
perge-loten blijven echter gewoon uit
de grond komen en zijn als het ware de
steel van de aspergeplanten, die zo'n
meter hoog worden.
Na de herfst verdorren die planten en
in januari tot en met maart snij je al
les tot vlak boven de grond af. Dan, zie
de eerste foto, en wel het meest linker
aspergebed op de achtergrond, moet je
die aspergebedden min of meer vlak
maken en vervolgens er mest, beender
meel of compost op uitstrooien. En in
deze fase voelde ik mijn rug. Want met
een schop grond omlaag werken is een
zwaar klusje. En ineens kreeg ik een
soort van brain-wave.
Saja orang gila, dacht ik. Want in de
schuur heb ik nog als een soort Indisch
tuinrelikwie een sinds onheuglijke tij
den bewaarde patjol staan. Als je met
een patjol zo'n aspergebed omlaag
werkt, is dat minder rugwerk.
Op de tweede foto ziet u op de voor
grond het omlaag gewerkte aspergebed
met de humus en compost erop en meer
naar achteren, waar mijn hond Djaga
staat te kijken, ben ik bezig om het
aspergebed weer op hoogte te brengen.
Dit ziende, zult u wellicht denken,
Pohon Linde kasih banjak omong ko-
song, want hij staat wel degelijk met
gekromde rug te werken.
Maar het gaat dan als volgt: met de
patjol trek je min of meer harkend, de
grond naar je toe en omhoog naar het
te maken aspergebed. En ik geef u de
verzekering dat het een heel verschil
uitmaakt of je grond met de schop
moet opscheppen of met de patjol naar
je toe leunt trekken. En een hark? Bisa
loepa betoel, want de rulle grond glijdt
tussen de tanden van de hark heen, zo
dat je met een hark gewoon pertjoema
staat te werken. Nu maak je met een
patjol een soort houweelachtige hak-
beweging, terwijl je met een schop nu
eenmaal schepbewegingen maakt.
En waarde Moesson-vrienden, deze
totaal andere vorm van bewegingen in
de moestuin viel passerende Voortse
Tekst: Kapitein Lucas Lindeboom alias
Pohon Linde
43ste jaargang - nummer 4 - oktober I 998
21
