Niet in groepsverband, maar wel verzorgd?
naam bleef roepen. Dat was zo intens
zielig dat we er een brok van in de keel
kregen.'
Pa liet me even sudderen en ging toen
verder: 'Was gewoon klasse, zoals ze
dat speelden. Maar het was wel sneu
dat de held net als al die andere stam-
boelgasten de gé niet goed kon uitspre
ken. Daarom moest hij een beetje im
proviseren en riep hij iedere keer
"Hinopipaaa!" in plaats van "Genove-
vaaa!" Desalniettemin raakten we alle
maal diep onder de indruk van al dat
liefdesverdriet. Vooral door het smach
tende "Iaaal", waarmee Genoveva tel
kens te kennen gaf dat ze haar geliefde
had gehoord. Dat ging ons door merg
en been.'
En na enig nadenken: 'Luister goed,
Japie, je bent nog veel te jong om het te
kunnen begrijpen, maar niets is zo erg
dan dat twee geliefden van elkaar wor
den losgescheurd. Daar komen brokken
van, kijk maar naar Romeo en Julia.'
Ventilator
Hoewel ik diep geroerd was door pa's
vertelling en het allemaal zó voor me
kon zien gebeuren, zaten er naar mijn
smaak toch enkele vraagtekens in het
verhaal. Hoe zat het in hemelsnaam
met die varende prauw, hadden ze daar
voor een vijver aangelegd op het toneel?
En hoe kreeg Genoveva haar haren aan
het wapperen? Ik vroeg het pa.
Maar ik had het kunnen weten, pa was
op dit soort strikvragen bedacht.
Hij glimlachte fijntjes en zei zonder
blikken of blozen: 'Dat hadden ze goed
voor mekaar. De prauw stond gewoon
op de wielen van een kinderwagen en
werd met een touw achter de coulissen
getrokken. Het was trouwens een fikse
prauw, met een stuk of vier roeiers.
En wat dat water betreft: vóór, op het
podium, hadden ze over de volle breed
te vijf in golfpatroon gezaagde en zee
groen geverfde planken achter elkaar
op hun kant neergezet. Tussen de cou
lissen en dus onzichtbaar voor het pu
bliek, stonden toneelknechten die om
beurten die planken op en neer bewo
gen. In de maat, eerst de ene kant dan
de andere kant. Dat werkte perfect,
want vanuit de zaal was het net of je
tegen de woelige baren op zat te kijken.
Vooral als je net als wij klas kambing
zat, helemaal vooraan. En met die
wapperende haren van Genoveva zat
het ook wel snor, daar hadden ze een
kerel met een ventilator voor. Zag er
allemaal goed uit, net echt. Maar het
mooiste was wel dat die toneelknech
ten zó enthousiast te werk gingen dat
de uiteinden van de planken iedere
keer keihard op de houten vloer bons
den. Ongelooflijk, het hele theater
daverde van het "kletak kletóek, kletak
kletóek". En bij iedere dreun begon de
podiumverlichting te flikkeren, leek
wel een zeebeving met vliegende storm
en donder en bliksem. Je kon die twee
niet eens meer horen zingen. Maar
misschien was dat wel de bedoeling.'
Ik vroeg of die opera-voorstelling door
al dat natuurgeweld in het water was
gevallen, maar pa ontkende dat met
klem: 'Ben je mal, het was van begin
tot eind een prachtige uitvoering.
Echt stamboel van het zuiverste water.
De tranen biggelden ons over de wan
gen. We moesten ons zelfs aan elkaar
vasthouden om niet van onze bank te
vallen, toen op een kritiek moment het
wielonderstel van Genoveva's prauw
averij opliep en het vaartuig met veel
gekraak aan de grond liep. Alle hens
aan dek natuurlijk, maar gelukkig wa
ren de roeiers zo dapper om het euvel
meteen te verhelpen. Midden in die
vliegende storm sprongen ze overboord
en sjouwden het wrak weg. Met schrei
ende Genoveva en al. Petje af, was echt
een geweldig staaltje gotong-röjong wat
ze lieten zien. Ze kregen er ook terecht
een staande ovatie voor.'
Robinson Crusoë
Ik heb pa toen niet eens meer gevraagd
waar Genoveva's vrijer zich tijdens die
scheepsramp had opgehouden, want
daar had ie toch weer een goed antwoord
op geweten. Om een cultuur-shock van
te krijgen, die verhalen van hem.
Maar met dat Genoveva-verhaal heeft
hij me wel nog een tweede en gelukkig
definitief laatste keer op de planken
gekregen. Ook in Kotaradja, als opper
hoofd van een horde met een arang-
papje zwart gemaakte en in rieten rok
jes gestoken kannibalen, die speren
zwaaiend en woeste strijdliederen zin
gend om een kookvuur hosten.
Met mij voorop.
Dat stuk had iets te maken met Robin
son Crusoë. Dat kookvuur bestond
trouwens uit een omhoog gedraaide
ventilator met een paar lampjes eron
der en allemaal slierten rood en geel
crêpe-papier eraan. En daaromheen
wat brandhout. Als je er alleen maar
naar kéék, kreeg je het al warm.
Die voorstelling liep als een trein.
We renden ons rot om dat kookvuur,
totdat mijn rokje losraakte en tussen
mijn benen kwam. Gevolg was dat ik
over de kop ging en alle electriciteits-
snoeren meenam. Kookvuur uit en alle
andere kannibalen in het pikkedonker
over mij heen. Het laatste wat ik hoor
de - voordat het doek viel - waren de
hartstochtelijke toejuichingen van het
publiek. Einde kunstcarrière.
Het enige goede wat ik aan dat debacle
heb overgehouden is een rotsvast ge
loof in groepssolidariteit. Dat werd me
bijgebracht door een van mijn onderge
schikte stamgenoten, die Tarnbi
genoemd werd vanwege zijn teint.
Die jongen weigerde namelijk een
voorkeursbehandeling en stond er op
dat hij - net als wij - helemaal werd in
gesmeerd met dat smerige arangpapje.
Geweldig of niet?
(Advertentie)
Wij hebben voor u de volgende brochures:
Hawaii, Brazilië
Indonesië 'Van Sabang tot Merauke'
Thailand/Maleisië
Fly selfdrive USA, Nieuw Zeeland, Australië
Wij leveren ook losse vliegbiljetten, evenals 'rond-de-wereld' tickets.
AURORATRAVEL SERVICE B.V.S<iFl
25
Baden Powellweg 130 - 1069 LK AMSTERDAM
travel service B.v. Telefoon 020 - 619 93 77 (Zaterdag telefonisch niet bereikbaar)
43ste jaargang - nummer 4 - oktober I 998
