Voorwoord
Koloniale meubelen
Kid Bellel
moessQn
43ste jaargang nummer 4
Een paar weken geleden ging ik
naar een kumpulan van mijn
familie. Veel familieleden had ik
nog nooit gezien, maar ik wist
wel zo'n beetje hoe de familie in
elkaar zit: gewoon ingewikkeld,
zoals de meeste Indische families.
Mijn oudtantes kende ik natuur
lijk, maar niet al hun kinderen
(mijn achterneven- en nichten) en
hun kinderen (ook achterneven-
en nichten?). Uiteindelijk zijn er
bijna tachtig mensen op komen
dagen.
Het is een mooie dag geworden,
veel oude foto's gezien en ik vond
het heel onwerkelijk om de
gezichtstrekken van mijn opa.
die inmiddels overleden is, te her
kennen bij zijn jongere halfbroers.
Mensen vragen me wel eens, wat
heb jij nu nog met Indië?
Wat heeft de derde generatie nu
nog met Indië? Dat is toch alle
maal voorbij? Maar - zonder er
mee te willen dwepen - op zo'n
familiekumpulan weet ik het wel:
mijn Indië is in Nederland.
Marjolein van Ztsdonck
Pagina 14
Pagina 26
Bij de voorplaat
Na de Puncak volgen vele rivieren, zoals deze, waar
zowel de innerlijke mens - middels vis - als de uiter
lijke wordt verzorgd, door te baden en te wassen.
Ed Brodie heeft hem vroeger aan de Djalan
werk gezien. Nu mocht Ed samen met zijn
komen in Heerlen. Kid Bellel, een vergeten
A'Tjong, Bobby Njoo, M.S.
Pagi, Teddy Alama en Riki
Waldo... allemaal gingen ze
tegen het canvas.
Achttien jaar lang, van
1957 tot 1975, was Victor
Hugo Bellel bokskampioen
van Indonesië in het weiter
gewicht.
Semarang in Soerabaja nog aan het
vriendin Inge Rumeser, op bezoek
djago.
Zadelpijn dwong Rinus Schoen en zijn Margriet om tijdens hun fietsvakantie af
en toe pauze te nemen. Wat te doen? Om van de nieuwsgierige blikken van ande
re fietsers, die onmiddellijk
bandenpech vermoedden, af
te zijn bekeken Rinus en zijn
vrouw etalages en ontdekten
dat de meubeltrend van het
moment koloniale teak is.
2
