Brieven
Erich Erwin Dibbets
moessQn
-
De inhoud van de
ingezonden brieven
valt buiten de
verantwoordelijkheid
van de redactie
la
Kamsjah Moesson!
Mijn bewondering voor Ronald Korte-
link (op pagina 4 vorige Moesson) en
zijn Hinkende betoog voor het welzijn
van Moesson, is nauwelijks te verwoor
den. Kennis van Chinees, Engels,
Maleis, Javaans, Latijns en natuurlijk
Nederlands om te vertellen dat hij al
die talen spreekt. Ik zou het geweldig
vinden als zijn betoog ook in het Chi
nees in Moesson zou worden opgeno
men, of kan de computer dat niet aan?
Ik ken maar één woord Chinees:
kamsjah. Van Tjalie geleerd die het
altijd bij de afrekening in een Chinees
eethuisje tegen de baas zei. Het bete
kent 'bedankt'. Een woord dat het altijd
doet, geeft een prettig gevoel van vol
doening, waardering. En dat kamsjah
zeg ik nu tegen Moesson dat mij al
veertig jaar mijn gevoel van eigenwaar
de gunt, hoe stokoud ik ook ben.
Weet u wat het geltke is, mijnheer
Kortelink? Of u me nu in old people's
corner (om in uw favoriete taal te spre
ken) duwt, ik loop er toch weer uit.
Geen enkele generatie na mij zal het
lulcken mij er in te houden. En als die
jongeren pienter én beschaafd zijn,
zullen ze dat begrijpen. Ouderen leren
jongeren begrijpen, jongeren móeten
ouderen begrijpen. Geen heden zonder
verleden (lees: geschiedenis), geen
toekomst zonder lessen van het heden.
Zoiets heet geschiedenis. Of Cultuur.
Of gewoon beschaving.
Lilian Ducelle, Den Haag
Blanke Indo
Graag wil ik een reactie geven op het
stukje: 'Etnisch Hollands-Indisch' in
Moesson, oktober 1998, pagina 5.
Geboren en getogen in Nederlands-
Indië met puur Hollandse ouders kan
ik helemaal de ervaring delen van Ed
Brodie. Ik voel me eveneens een echte
blanke Indo en niet altijd begrepen
(met mijn heimwee naar en innige
verbondenheid met m'n geboorteland)
met name onder m'n vele Indo-kennis
sen. Al meerdere keren ben ik terugge
weest naar m'n geboortegrond en ik
voelde me daar altijd weer helemaal
thuis en senang. Zo zelfs dat het me
bevreemdde als toerist te worden be
schouwd en behandeld. In de gesprek
ken met de bevolking zei ik dan ook
altijd dat ik een ibu putih ben met
Indische gevoelens en een Indisch hart.
Zodoende kreeg ik altijd leuke contac
ten die nu nog onderhouden worden
door briefwisseling.
Immy Koolhaas van Herp, Purmerend
Kannibalen
Vaak heb ik mij - en misschien heeft u
dat ook wel - afgevraagd hoe het toch
komt dat de Indische gemeenschap
moeilijk, zo niet onmogelijk, op één
lijn te krijgen is. Indische mensen zijn
afstammelingen van Indonesische
moeders uit de gehele archipel.
Een archipel zo groot, dat het drie tijd
zones bevat. En vaders, afkomstig uit
vrijwel geheel Europa. De groep ge-
mengdbloedigen, die zo'n drie- a
drieënhalve eeuw geleden ontstond,
zijn de voorouders van de huidige
Indische Nederlanders. Historisch
gezien zijn we dus nog een jong volkje,
of beter gezegd: een jong sub-volkje en
ik geloof dat daar het probleem ligt.
Beldjk ik dit sub-volkje van een afstand,
dan zie ik op vele gebieden concurren
tie (zeshonderd clubs). Voor mij een
vorm van kannibalisme (een jong volk
heeft vaak van zijn eigen soort de aller
zwaarste concurrentie, ze eten uit
dezelfde kom en hebben dezelfde
grondbehoeften) en zo komt de Indische
gemeenschap geen stap vooruit, terwijl
de rest van de Nederlandse samenle
ving ons voorbij streeft. In het kader
van het millennium denkend, pleit ik
ervoor, dat wij Indischen plannen
moeten maken om tot echte samen
werking te komen.
Want waar wij behoefte aan hebben, is
het vinden van een andere of nieuwe
sleutel die inzicht ontsluit.
Bob Birsak, Rotterdam
Rumphius' woonhuis op
Ambon
Ik wil graag reageren op het artikel in
Moesson september 1998 over Rum
phius' woonhuis op Ambon. In dat
artikel werd gevraagd of er lezers zijn
die zich het huis nog van voor de oor
log kunnen herinneren. Ik heb het huis
en het perceel, waarop het graf van
Rumphius stond, heel goed gekend.
Mijn ouders waren zeer goed bevriend
met de dames Douglas-Hoekstra en ik
ben in mijn jeugd heel vaak in dat huis
geweest. Mevrouw Douglas bewoonde
dat huis met haar dochter Betsy en
haar zuster, juffrouw Hoekstra.
Tot mijn verbijstering overleed
plotseling mijn liefste lief
- Dib -
Soerabaja, 7 december 1927
f Leidschendam, 17 november 1998
Ik zal hem heel erg missen
Mede namens de
verdere familie,
Netty Dibbets-
ten Cate
Correspondentie-adres:
Prins FrederiMaan 194
2263 HL Leidschendam
De crematieplechtigheid heeft op
23 november plaatsgevonden in het
crematorium Ockenburgh te Den Haag.
Na de plechtigheid zijn de bloemen
neergelegd bij het Indisch Monument
te Den Haag.
'Sepanjang falan Kenangan
Op 23 oktober j.l. is van ons heen
gegaan onze geliefde
Monroe Siegfried Verlinden
in de leeftijd van 77 jaar.
Uit aller naam:
R.P. Verlinden-Dado
Correspondentie-adres:
Fam. Kooiker-Verlinden
Van Eedenlaan 24
1422 JN Uithoorn
tel. 0297 - 53 38 09
4
