Hard gelag,
hard gelach
Potage queu de carbou
,»L.
au
Het duurde wel erg lang vonden
zij. Twee jaar geleden was de
ellende begonnen met Pearl
Harbour. In het begin waren zij optimis
tisch geweest. Het zou wel snel weer
worden als vroeger, maar het liep anders.
De situatie verslechterde en in het
volgepropte kamp zakte de stemming
met de dag. Ook daar in dat kleine,
volle huis waar zowaar nog een ver
trekje leeg stond. Een goedang, gelegen
naast de enige wc die er voor allen was.
De moeder, Christa, gezegend met de
nodige galgenhumor en altijd in voor
iets bijzonders, opperde aan het eind
van dat jaar 1943 een plan. Aan enkele
treurige medebewoners stelde zij voor
om op oudejaarsavond in die goedang
een feestelijk dinertje te houden.
Het lukte haar om de gelederen in
beweging te krijgen. De deelneemsters
groeven diep in hun koffers en kwamen
om de beurt met een restje kostbaar
heid aandragen. Het enthousiasme
groeide. Er was weer even een doel.
Ieder kreeg een taak. De meisjes maak
ten het vertrek, zo goed en zo kwaad
als het ging, schoon. Servies, glaswerk
en bestek werden aangesleept.
De goedangdeur, die regelmatig als
brancard dienst deed, was nu met veel
kunst en vliegwerk omgebouwd tot
dinertafel. Er overheen een oud laken
dat eerst nog een volle dag in de zon
op de bleek had gelegen. Het geurde
fris. Het tafelkleed werd zodanig gedra
peerd dat alle gaten daarin onzichtbaar
bleven. Van wat oud gekleurd pakpa
pier had Thelma heel kunstig enkele
bloemen gevouwen en deze als tafel
stuk midden op het kleed geplaatst.
Vervolgens zorgde led je voor een gezel
lige tafelschikking. 'Nu nog de verlich
ting,' had zij geroepen naar Elleke.
Deze laatste was onmiddellijk naar
haar slaapplaats gesneld en had uit de
koffer daaronder een oranje pendelt en
twee kaarsen gevist. Intussen had
Thelma, balancerend op een van de
krakkemikkige stoelen, het peertje aan
het plafond weer aan de praat gekregen.
Vervolgens pakte zij al giechelend het
slipje van Elleke aan. 'Had jij ooit ge
dacht nog eens onder een kroonluchter
van oranje onderbroekenstof te dineren?'
Handig als zij was, draaide zij de stof
om de lamp en zette beide kaarsen aan
weerszijden van het papieren bloem
stuk neer. 'Nou even de verlichting
uitproberen.'
Zij drukte op de schakelaar. De goedang
werd nu in een welhaast feeëriek zacht
oranje schijnsel gezet. De dikke schim
mels op de muren veranderden hier
door in prachtige gobelinachtige motie
ven. Op de versleten vloer wierp het
licht schaduwen die grillige vormen
aannamen. 'Jah-i-lah, we hebben nu
ook al tapijt onder de tafel.'
Iedereen keek sprakeloos toe.
Ook naar elkaar. 'Gottogot
Lien, nooit geweten. Je lijkt
op Joan Crawford!'
Het barmhartige licht streek
nu alle groeven en rimpels
glad uit hun voortijdig ouwe
lijke of zorgelijke gezichten.
Buiten op de emper werd al
de gehele dag druk gekookt,
gekipast en in pannetjes
geroerd. Ondanks de voed
selschaarste en het gebrek
aan specerijen probeerden
de meisjes er iets bijzon
ders van te maken.
De etensgeuren van de
culinaire fantasten
waren niet veelbelo
vend. 'Mmmmmm,
dat belooft wat voor
vanavond dames.
Het ruikt hier echt
verrukkelijk.
Wat zullen we straks
smullen!'
Iedereen had dolle
pret en deed alsof zij
de meest zalige etens-
luchtjes opsnoven.
Toen de avond viel, stond Christa
gasten op te wachten. Allen hadden
zich zo mooi mogelijk opgedoft en
schreden als pauwen de zaal binnen.
'Kind, wat een beeldschone creatie heb
je aan.'
Pop keek naar haar kaki werkjurk met
de vele handige ritsjes. De jurk die zij
bijna altijd aan had. De vlekken waren
er deze keer voor de verandering uit.
'Ja een ontwerp van Schiaparelli. Zelf
gemaakt hoor. En waar komt die snoe
zige rok van jou vandaan? Jean Patou
misschien?'
Nuffig wierp Elleke een blik om zich
heen en kirde: 'Well ladies, dit komt
rechtstreeks uit Londen. Gisteren,
speciaal voor mij, met een bommen
werper overgevlogen.'
Even later schaarden de meisjes en
vrouwen zich om de dis, waar 55 jaar
later nog over zou worden gesproken!
Het menu was door Christa's oudste
dochter in haar beste schoolfrans opge
steld. Elke deelneemster ontving van
de moeder een persoonlijk exemplaar:
'Made in Tjihapit'.
Voor ieder individueel door haar gete
kend. Met een plechtig gebaar werd dit
aan allen rondgedeeld.
Polo.
Je cnri"u
T.Ju^o
Uèc
^/Pru,
Pel its
runLf' Lt ij
WJu
ia'lC« P fiuri fl:
71%, TlPtr'P
C*fé
hule
'R
Samengesteld door: Tina Daniels
943)
A
L. Jan"°mcl
^"4
■èreó.
f">aaLt uan
>j°
pot
Jp*U UMorll <L r
Pocltaif 'C-kut V
Ataem
9*Ge«rxl a.
f
eau
