Herirmeringf aan Tjalie
Je hunt
hun stemmen horen
de geest halen! Hoe vaak heb je niet op
je hurken bij de bediendes gezeten en
toegekeken, soms mocht je een handje
helpen en sloeg je met al de kracht van
je dunne armpjes een stuk wasgoed op
de steen.
Of je mocht proeven wat de kokki aan
het maken was. Je werd verwend.
Uit de klaslokalen aan de zijkant van het
huis, waar je moeder haar privé-school
heeft ondergebracht, hoor je de
stemmen van de leerlingen, die in een
monotone sing-sang zinnen naspreken.
Je voelt je geborgen en bewaard, een
gevoel dat je in je latere leven zult
behouden.
Stemmen maken je wakker, je ligt weer
in jullie tuin in Berlijn. Je ziet Daniël,
jullie jongste zoon, die over het tuinhek
heen met de buurman een praatje
maakt.
Hij komt naar je toe over het met
zonnenvlekken bestrooide gras op de
voor hem zo typische, nonchalante
manier.
Zijn hand op je hoofd.
'He, Mamilein, zal ik een pot thee voor
ons maken? Een léven heb je!'
Ja, je hebt één leven en dat wou je al
weggeven. Je lééft!
's Avonds komt Dirk samen met Sheriff,
de zwager uit Nederland, die voor de
duur van een congres bij jullie logeert.
Je bent doodmoe en gaat dadelijk na het
eten naar bed. De mannen blijven nog
als het geluid
van rollende stenen
in de h randing
lang bij elkaar zitten bij een glas wijn.
Je kunt hun stemmen horen als het
geluid van rollende stenen in de
branding.
Mare zie je pas de volgende dag bij het
ontbijt, een snelle groet en weg is hij.
Je voelt je leeg en uitgeput.
Achter de ruiten van het raam hangt
een dik regengordijn.
Tekst: Jim Hilgers
Van de zangers op het toneel
- ze staan achter een balie -
is alleen het bovenlichaam
te zien. Ze komen achter elkaar op
en ieder zingt zijn eigen calypso.
Het publiek fluit, joelt, gilt en
overstemt soms de muziek.
De winnaar wordt door het publiek
gekozen. Onder de zangers is een
Hindoestaan en een Chinees - een
Chinees die calypso zingt?
Het is een rumoerige bende, met
een gezellig, heidens lawaai.
Tjalie zucht na afloop: 'Ze hebben
tenminste hun eigen eiland.'
Meel ical doctor
De volgende dag bekijken we het
asfaltmeer; hoeveel men er ook uit
schept, het werd nooit leeg.
trots: 'This is one of our most
beautiful beaches.'
We moeten het wel beamen, maar
we kennen veel mooiere stranden.
Vervolgens zegt de djaga, mij
aankijkend: 'Sir, I would like to test
my powers of observation.
Are you a medical doctor?'
Ik zette een beetje mijn borst op
en antwoordde: 'Yes I am.'
Ik vertel dit later aan Tjalie.
'Het staat over je hele smoel
geschreven,' zegt hij minzaam.
Kijk, dat was nu Tjalie: diploma's,
academische graden, hij nam het ter
kennisgeving aan. Wat was je - méér
dan dat - als onafhankelijk mens?
Wat betekende je voor anderen?
Een groot jager, een groot planter,
We bezoeken ten slotte het strand.
Het is een zandvlakte met
klapperbomen en in de verte de
branding. De lokale bewaker zegt
een onafhankelijke Indo-boer in de
oedik? Ze hadden voor hem
evenveel, zo niet meer recht op
hormat.
44 ste jaargang - nummer 1 - juli 1999
39
Het Caribische eiland Trinidad ligt als een tussenstop op onze reis. Tjalie wil het
bezoeken. De chauffeur brengt ons van de airport naar een guesthouse. We
bezoeken Jieze Ifde avond een calypsowedstrijd.
