Een vuist is meer dan
een vuist
Het Indisch Cultureel Centrum in Zoetermeer
Han Je Ceuninck van Capelle 1"
Tekst: Lilian Ducelle
ie zouden beter over Han
kunnen vertellen dan zijn
vrouw Melanie, die zestig
jaar lief en leed met hem deelde?
Dan zijn dochter Merle en zoons Fresco
en Raymund die door zijn opvoeding,
liefde en zorg geworden zijn en bereikt
hebben waar ze trots op zijn?
Kemajoran
Han de Ceuninck van Capelle kreeg
voor de oorlog een goede baan bij de
rijke goudmijn in Midden-Sumatra, later
in Balikpapan bij de BPM.
Tijdens de oorlog krijgsgevangene van
de Japanners, die zijn fysiek zwaar
beschadigden, maar niet zijn geest.
Integendeel, want juist die oorlog ver
sterkte zijn rechtsgevoel.
Han kwam in opstand tegen alles wat
fout, onrechtvaardig was. Met goud en
olie hielp hij voor de oorlog de
Nederlandse schatkist vullen, waarom
bleek die schatkist nu gesloten te zijn als
er verplichtingen moesten worden nage
komen aan de Indische onderdanen?
Han bleef ondanks die strijd toch de
altijd opgewekte, actieveling die grandio
ze Kemajoran-reünies (hij was een echte
Bataviaan, die zijn gelukkige jeugd in
Kemajoran nooit kon vergeten) organi
seerde. Een fanaat-sporter - boksen
onder andere - bleef hij ook op oudere
leeftijd.
Op punten gewonnen
En wie kende Han de Ceuninck niet als
de ervaren masseur die precies wist
welke spier, welk botje fout zat?
Zo kwam hij enige jaren geleden twee
maal in de week door ijzige winterkou
naar mij toe om mijn gebroken pols
onder handen te nemen. Ondanks mijn
protesten; het was zo koud en het zou
heus wel goed komen, al zag het er na
drie maanden gips en vijftien behande
lingen van de therapeut nog niet best uit.
'Kun je al een vuist maken?' vroeg Han.
Ik kon mijn vingers niet eens buigen en
mijn pols stond nog altijd dertig graden
uit het lood. Wisselbaden, gloeiend heet
en ijskoud, zoveel tellen precies en dan
massage met een speciale kruidenolie.
Hij trok aan mijn vingers en boog ze
daarna om. Na de derde week leek mijn
hand met vingers weer gewoon op een
hand met vingers en de week daarop
kon ik weer een vuist maken. Han kwam
niet meer. Hij liet het flesje met nog een
bodempje olie achter. Ik heb het nog.
We zijn drie jaar verder, Han is er niet
meer. Als bokser heeft hij vuisten leren
maken. Als vriend en kameraad heeft hij
handen geschud. Han de Ceuninck van
Capelle heeft zijn hele leven bewezen dat
beiden nodig zijn. Een vuist maken als
het moet, een hand uitsteken naar dege
ne die het nodig heeft. Zijn laatste wed
strijd heeft hij met een knock-out door
een genadeloze ziekte verloren.
Maar voor iedereen die Han gekend
heeft, heeft hij op punten gewonnen.
Voor informatie en reserveringen: Openingstijden:
44 ste jaargang - nummer 3 - september 1999
13
Van de doden niets dan goeds.
Het klinkt zo afgezaagd en koud.
Want waar staat niets dan voor als je
kern of kaar eigenlijk niet goed hebt
gekend? 1 Is je dat we! hebt dan is er
dat ene beeld dcit in je herinnering blijft,
dat de persoon tehent die je nooit
vergeten zal.
ADVERTENTIE
is dé lokatie bij uitstek voor uw bruiloft, receptie, reünie, verjaardag, vergadering en personeelsfeest.
Capaciteit tot 350 personen.
beschikt over een sfeen/ol Indonesisch restaurant en een kok die de gerechten vers bereid, volgens
oma's recept.-
biedt élke zondagmiddag, vanaf 15.00 uur gelegenheid om elkaar te ontmoeten tijdens een gezellige
kumpulan met iive muziek en/of culturele activiteiten. Gratis toegang en iedereen is van harte welkom.
Indisch Cultureel Centrum'De Graanschuur' dinsdag t/m zondag
- uDorpsstraat 74A. 2712 AM Zoetermeer (wijk 12) van 14.00-22.00 uur
INDISCH CULTUREEL CENTPIJM r -i
- tel. 079 - 316 97 94 maandag gesloten
